بازنشستگان بین دو سنگ آسیاب

با وجود برخی ادعاها، به‌نظر می‌رسد برای اصولگرایان جدید که از ۲۰ ماه پیش قوه قانونگذاری و از ۷ ماه پیش قوه اجرایی کشور را با وعده بهبود اوضاع اقتصادی و معیشت مردم در دست گرفته‌اند هیچ‌گونه چشم‌اندازی از کامیابی محسوس نیست. آن زمان که ترامپ سر کار بود و در اوج کرونا کوره تحریم‌ها داغ بود و فروش نفت کشور به سیصدهزار بشکه هم نمی‌رسید و قیمت آن نیز به کمتر از ۲۵ دلار در هر بشکه رسیده بود عده‌ای، دولت قبل را به بی‌عرضگی و سوء مدیریت و بی‌اعتنایی به معیشت و اقتصاد و سفره مردم متهم می‌کردند و تئوری‌هایی مشعشع همچون ایجاد هر شغل با یک میلیون تومان و تکیه بر مدیریت داخل بدون برجام را ترویج می‌کردند. آنان امروز بحمدا... به پست و مقام رسیده و نه تنها اعتراضی ندارند بلکه دریچه‌های گفت‌وگو را بسته‌اند. آنان چهار چشم به مذاکرات برجام دوخته و در دوران شل تحریمی بایدن، پز می‌دهند که روزانه یک میلیون و دویست هزار بشکه نفت با قیمت بالای ۹۰ دلار می‌فروشند و پول آن‌را هم بدون مشکل می‌گیرند. انواع و اقسام مالیات‌های بدیع و نوظهور هم کشف و وضع شده و درآمد دولت بالا رفته اما سفره مردم کوچک‌تر می‌شود. درصد افزایش سنواتیِ حقوقِ کارمندان شاغل و بازنشسته از انقلاب بهمن ۵۷ تاکنون بی‌سابقه بوده است. بدترین مورد افزایش حقوق‌ها مربوط به سال ۸۷ بود که تورم آن سال بیست و پنج و نیم درصد و افزایش حقوق ۱۰ درصد بود که اختلاف پانزده و نیم درصدی داشت ولی در بودجه ۱۴۰۱ تنها در محدوده ۱۰ درصد افزایش برای حقوق‌بگیران منظور شده که با توجه به تورم بالای ۴۵ درصد، اختلاف بی سابقه‌ ۳۰ درصدی را نشان می‌دهد. منطق اقتصادی می‌گوید سفره حقوق‌بگیران ۳۰ درصد کوچکتر می‌شود و ۳۰ درصد حقوق آنها به صورت مالیات پنهان به خزانه دولت برمی‌گردد. کارکنان یکی از قوای کشور، به‌حق، به معیشت و حقوق خود اعتراض می‌کنند و بلافاصله، ولو محدود، به خواست‌هایشان ترتیب اثر داده می‌شود اما نظام رتبه بندی معلمان مرتباً بین نهادهای مختلف دست به دست می‌شود. ۲۰۹ نماینده یعنی ۷۰ درصد نمایندگان مجلس، طرح همسان‌سازی حقوق بازنشستگان را ارائه می‌دهند اما این طرح بی اثر و ابتر می‌ماند. آیا بازنشستگان حق ندارند اقدام ۷۰ درصد نمایندگان را نمایشی تلقی کنند؟ لایحه همسان سازی دولت قبل نیز بعد از ماه‌ها خاک خوری، در تعامل و تقسیم کار بین دولت و مجلس، توسط دولت پس گرفته می‌شود. اصولگرایان خاص نشان داده‌اند که الزامی به پایبندی به عهد و شعار خود ندارند و گویی سفره و معیشت مردم هم از اولویت کار آنها رخت بر بسته است. بنابراین تاکنون نتیجه رویکردهای آنان چیزی جز نارضایتی نبوده است. حقوق بگیران، خصوصا بازنشستگان، بین دو سنگ آسیابِ قدرت خرید و تورم کمرشکن خرد می‌شوند. در طول تاریخ ۴۳ ساله بعد از انقلاب، مسئولان هیچ‌وقت تا این اندازه یکدست و همدل نبوده است. هر چه در این دوران اتفاق بیفتد چه خوب و چه بد، به پای اصولگرایان نوشته می‌شود و دیگر هیچ غریبه‌ای نیست تا کاستی‌ها را به حساب او فاکتور کنند.