مواجهه با مرگ روایتی‌ست نو از جدال جوانی با سرطان، جدالی که بیشتر آن در بی‌خبری می‌گذرد، جوانی که در سی سالگی‌اش هنوز عاشق نشده، به زندگی آنطور که باید و شاید دل نبسته، آن سوتر خانواده‌ای‌ست که تا پیش از این اتفاق غافلگیرکننده و مهیب آنطور که باید دور هم جمع نشده‌اند و تنها از فاصله‌هایی معین برای یکدیگر دست تکان داده‌اند و دست آخر زنی عاشق پیشه و مسلک که با تمام استقلال‌جویی‌ها و اعتقادات برتری خواهانه‌اش، همه وجودش را پای کار آورده و تا آخرین لحظه در کنار همسرش باقی مانده است.
محمد صابری/ نویسنده و منتقد: هان کانگ اولین نفر نیست و آخرین نفر نیز، انسانیت همیشه دغدغه ادبیات بوده و هست، به عبارتی دیگر تا سیاست بر سر کار است، ادبیات دغدغه‌مند است و چه چیزی بیشتر و برتر از مضمون انسانیت! نوبلیست ادبیات امسال در «اعمال انسانی» با نثری شاعرانه به سبک و سیاق آناتول فرانس و رولان و ناباکوف، برای پی‌ریزی داستانی از خون و جنون، شب و روزهای زیادی را در اندوهی عمیق شناور بوده و از یک حقیقت مسلم تاریخی که همان قیام مردم گوانگجو علیه دیکتاتور وقت است، با زاویه دیدی نو و متفاوت به…
به ساعت تقویم نهم سپتامبر، زادروز بزرگ زاده‌‌‌ای از اهالی ادب و ادبیات جهانی است که نثر بی‌همتایش تجلی و تسری نور بود در جان بی‌رمق واژه‌‌هایی که در اندک زمانی به‌واسطه همنشینی با او تاریخ ساز شدند و زندگی سازتر. بلندمرتبه نامی که نگین پادشاهی قلم را از نام‌آوران عرصه ادبیات به اشاره‌‌‌ای ربود و البته تاجش را برای آنآنکه شبانه‌روز در تشت بی‌قراری‌های دیده شدن می‌سوختند و می‌ساختند، فرو نهاد
آلن روب گریه از نظریه‌پردازان بنام موج نوی رمان در فرانسه و بعدها دنیا در مانفیست رمان نو می‌نویسد: طرح نویی که در رمان نو درانداخته شده، مبتنی بر حذف صورت و نمایش سیرت آدم‌هاست، اشیا و اطراف و اکناف آدم‌ها حرف‌های به مراتب شنیدنی‌تری دارند برای مخاطب قرنی که بد خسته و دلزده است از مرور و بازمرور دو جنگ دهشتناک اول و دوم و جهل و خرافات و همه‌چیزخواهی.
ژان پل سارتر در کتاب ادبیات چیست می‌پرسد و پاسخ می‌گوید: نوشتن چیست، نوشتن برای چیست و نوشتن برای کیست؟! و در بحثی دراز دامن و پرکشش با استناد به ادبیات نواندیش پشت سر و درحال حاضرش به تمامی این‌ها پاسخ می‌گوید و برای خواننده تصریح می‌کند که در هر سه باب ناخودآگاه صاحب قلم، نقش اول و آخر را دارد برای ادبیات.
محمود دولت‌آبادی (متولد 10 مردادماه 1319- سبزوار) به تنهایی بخش قابل توجهی از تاریخ ادبیات معاصر را به خود اختصاص داده؛ نویسنده سرشناسی که با ثبت آثار درخشان و ماندگار، برای همیشه در حافظه ادبیات داستانی ایران و جهان به ثبت رسیده است.
ادبیات آمریکای جنوبی را با رئالیسم جاودیی‌اش می‌شناسند و آمریکای لاتین را با دیالوگ‌های همینگوی‌وار، ادبیات روس را با قصه‌گویی‌های تولستوی و داستایوفسکی و ادبیات مدرن فرانسه را با جستارها و کشف‌های تخیل گونه و دست آخر ادبیات ایران را با شاعرانه‌زیستی و نویسی در هر ژانر و دسته‌‌ای و از این‌گونه است خون پرنده مائده مرتضوی.
