دعای مجیر متن و ترجمه/ فایل صوتی
دعای مُجیر، از ادعیه مشهور اسلامی است که بنا بر روایات این دعا را جبرئیل برای پیامبر (ص) آورد. کفعمی در کتاب‌های مصباح و البلد الامین آن را نقل کرده است. دعای مجیر هشتاد و هشت بند دارد که در هر بند عبارت «أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یا مُجِیرُ» تکرار شده است. خواندن آن در ایام البیض (روز‌های سیزدهم و چهارهم و پانزدهم) ماه رمضان برای آمرزش گناهان توصیه شده است.
به گزارش آرمان ملی آنلاین، دعای مجیردر بین دعا‌ها از جایگاه بلندی برخوردار است و از حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله روایت شده و دعایی است که جبرئیل برای آن حضرت هنگامی که در مقام ابراهیم مشغول نماز بودند آورد و کفعمی در «بلد الامین» و «مصباح» این دعا را ذکر نموده و در حاشیه آن به فضیلت آن اشاره کرده، از جمله اینکه هر که این دعا را در «ایام البیض» [روز‌های سیزدهم و چهارهم و پانزدهم]ماه رمضان بخواند گناهش آمرزیده میشود.
نقل است هر که دعای «مجیر» را در «ایام البیض» ماه رمضان بخواند، گناهش آمرزیده میشود، هرچند به عدد دانه‌‌های باران و برگ‌های درختان و ریگ‌های بیابان باشد! و خواندن آن برای شفای بیمار و رفع غم و اندوه سودمند است.
بِسْمِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است
سُبْحَانَکَ یَا اللَّهُ تَعَالَیْتَ یَا رَحْمَانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَحِیمُ تَعَالَیْتَ یَا کَرِیمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مَلِکُ تَعَالَیْتَ یَا مَالِکُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قُدُّوسُ تَعَالَیْتَ یَا سَلامُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُؤْمِنُ تَعَالَیْتَ یَا مُهَیْمِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَزِیزُ تَعَالَیْتَ یَا جَبَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُتَکَبِّرُ تَعَالَیْتَ یَا مُتَجَبِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای خدا، بلندمرتبه هستیای بخشنده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای مهربان، بلندمرتبه هستیای کریم، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای فرمانروا، بلندمرتبه هستیای مالک، ما را از آتش پناه ده ای منزّهی تو‌ای ایمن‌بخش، بلندمرتبه هستیای چیره بر هستی، مار از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای عزّتمند، بلندمرتبه هستیای جبّار، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای بزرگ‌منش، بلندمرتبه هستیای بزرگ‌منش، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای بری از هر عیب، بلندمرتبه هستیای سلام، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا خَالِقُ تَعَالَیْتَ یَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُصَوِّرُ تَعَالَیْتَ یَا مُقَدِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا هَادِی تَعَالَیْتَ یَا بَاقِی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَهَّابُ تَعَالَیْتَ یَا تَوَّابُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا فَتَّاحُ تَعَالَیْتَ یَا مُرْتَاحُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سَیِّدِی تَعَالَیْتَ یَا مَوْلایَ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَرِیبُ تَعَالَیْتَ یَا رَقِیبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُبْدِئُ تَعَالَیْتَ یَا مُعِیدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَمِیدُ تَعَالَیْتَ یَا مَجِیدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَدِیمُ.
منزّهی تو ای آفریننده، بلندمرتبه هستیای آفرینشگر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای صورت آفرین، بلندمرتبه هستیای تقدیر کننده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای راهنما، بلندمرتبه هستیای ماندگار، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده منزّهی تو‌ای بخشایشگر، بلندمرتبه هستیای بسیار توبه‌پذیر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای گشایشگر، بنلدمرتبه، هستیای خستگی‌ناپذیر، ما را از آتش پناه‌ای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای سرورم، بلندمرتبه هستیای مولایم، ما از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای نزدیک، بلندمرتبه هستیای نگاهبان، ما را از آتش پناه دهای پناه هنده، منزّهی تو‌ای پدید آورنده، بلندمرتبه هستیای بازگرداننده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای ستوده، بلندمرتبه‌‌ای دارای عظمت، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای دیرینه.
تَعَالَیْتَ یَا عَظِیمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا غَفُورُ تَعَالَیْتَ یَا شَکُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا شَاهِدُ تَعَالَیْتَ یَا شَهِیدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَنَّانُ تَعَالَیْتَ یَا مَنَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا بَاعِثُ تَعَالَیْتَ یَا وَارِثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُحْیِی تَعَالَیْتَ یَا مُمِیتُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا شَفِیقُ تَعَالَیْتَ یَا رَفِیقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا أَنِیسُ تَعَالَیْتَ یَا مُونِسُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا جَلِیلُ تَعَالَیْتَ یَا جَمِیلُ.
بلند مرتبه هستیای بزرگ، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای آمرزگار، بلندمرتبه هستیای ستایش‌پذیر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای گواه، بلندمرتبه هستیای حاضر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای مهربان، بلندمرتبه هستیای منتّگذار، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای برانگیزنده، بلندمرتبه هستیای میراث‌بر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده منزّهی تو‌ای زندگی‌بخش، بلندمرتبه هستیای میراننده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای مهربان، بلندمرتبه هستیای همراه، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده منزّهی تو‌ای همدم، بلندمرتبه هستیای مونس ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای بزرگ منزلت، بلندمرتبه هستیای زیبا.
أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا خَبِیرُ تَعَالَیْتَ یَا بَصِیرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَفِیُّ تَعَالَیْتَ یَا مَلِیُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مَعْبُودُ تَعَالَیْتَ یَا مَوْجُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا غَفَّارُ تَعَالَیْتَ یَا قَهَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مَذْکُورُ تَعَالَیْتَ یَا مَشْکُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا جَوَادُ تَعَالَیْتَ یَا مَعَاذُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا جَمَالُ تَعَالَیْتَ یَا جَلالُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سَابِقُ تَعَالَیْتَ یَا رَازِقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا صَادِقُ تَعَالَیْتَ یَا فَالِقُ.
ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو ای آگاه، بلندمرتبه، هستیای بینا، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای عطابخش، بلندمرتبه هستیای امان ده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای معبود، بلندمرتبه هستیای موجود، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده منزّهی تو‌ای بسیار آمرزنده، بلندمرتبه هستیای ستوده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای یاد شده، بلندمرتبه هستیای سپاس شده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای بخشنده، بلندمرتبه هستیای پناهگاه، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای زیبا، بلندمرتبه هستیای باشکوه، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای پیش از همه، بلندمرتبه هستیای روزی‌دهنده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای راستگو، بلندمرتبه هستیای شکافنده.
أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سَمِیعُ تَعَالَیْتَ یَا سَرِیعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَفِیعُ تَعَالَیْتَ یَا بَدِیعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا فَعَّالُ تَعَالَیْتَ یَا مُتَعَالُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَاضِی تَعَالَیْتَ یَا رَاضِی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَاهِرُ تَعَالَیْتَ یَا طَاهِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَالِمُ تَعَالَیْتَ یَا حَاکِمُ.
ما را از‌ای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای شنوا، بلندمرتبه هستیای سریع، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای بلندپایه، بلندمرتبه هستیای نوآفرین، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای همواره در کار، بلندمرتبه هستیای والاتر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای قضاوت کننده، بلندمرتبه هستیای خشنود، مار از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای چیره، بلندمرتبه هستیای پاک، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده منزّهی تو‌ای دانا، بلندمرتبه هستیای حکمران.
أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا دَائِمُ تَعَالَیْتَ یَا قَائِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَاصِمُ تَعَالَیْتَ یَا قَاسِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا غَنِیُّ تَعَالَیْتَ یَا مُغْنِی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَفِیُّ تَعَالَیْتَ یَا قَوِیُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا کَافِی تَعَالَیْتَ یَا شَافِی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُقَدِّمُ تَعَالَیْتَ یَا مُؤَخِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا أَوَّلُ تَعَالَیْتَ یَا آخِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای پاینده، بلندمرتبه هستیای پایدار، ما را از آتش پناه ده ای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای نگهدارنده، بلندمرتبه هستیای پخش کننده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای بی‌نیاز، بلندمرتبه هستیای بی‌نیاز کننده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای باوفا، بلندمرتبه هستیای توانا، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای کفایت کننده، بلندمرتبه هستیای شفابخش، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای پیش‌انداز، بلندمرتبه هستیای پس‌انداز، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای آغاز، بلندمرتبه هستیای انجام ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا ظَاهِرُ تَعَالَیْتَ یَا بَاطِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَجَاءُ تَعَالَیْتَ یَا مُرْتَجَی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا ذَا الْمَنِّ تَعَالَیْتَ یَا ذَا الطَّوْلِ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَیُّ تَعَالَیْتَ یَا قَیُّومُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَاحِدُ تَعَالَیْتَ یَا أَحَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سَیِّدُ تَعَالَیْتَ یَا صَمَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَدِیرُ تَعَالَیْتَ یَا کَبِیرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَالِی تَعَالَیْتَ یَا مُتَعَالِی [عَالِی]
منزّهی تو‌ای آشکار، بلندمرتبه هستیای نهان، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای امید، بلندمرتبه هستیای امیدبخش، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای عطابخش، بلندمرتبه هستیای هماره بخشایشگر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای زنده، بلندمرتبه هستیای به خود پاینده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای یگانه، بلندمرتبه هستیای یکتا، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای سرور، بلندمرتبه هستیای مقصود همه ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای توانا، بلندمرتبه هستیای بزرگ، ما از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای ولایت مدار، بلندمرتبه هستیای بلند پایه
أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَلِیُّ تَعَالَیْتَ یَا أَعْلَی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَلِیُّ تَعَالَیْتَ یَا مَوْلَی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا ذَارِئُ تَعَالَیْتَ یَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا خَافِضُ تَعَالَیْتَ یَا رَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُقْسِطُ تَعَالَیْتَ یَا جَامِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُعِزُّ تَعَالَیْتَ یَا مُذِلُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَافِظُ تَعَالَیْتَ یَا حَفِیظُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَادِرُ تَعَالَیْتَ یَا مُقْتَدِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَلِیمُ تَعَالَیْتَ یَا حَلِیمُ.
ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای والا، بلندمرتبه هستیای والاتر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای سرپرست، بلندمرتبه هستیای مولا، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای پدیدآور، بلندمرتبه هستیای آفرینشگر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای فرودآور، بلندمرتبه هستیای فرازبر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای دادگر، بلندمرتبه هستیای گردآور، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای عزّت‌بخش، بلندمرتبه هستیای خوارساز، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو ای نگاهبان، بلندمرتبه هستی این نگاهبان، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای توانا، بلندمرتبه هستیای توانمند ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای دانا، بلندمرتبه هستیای بردبار.
أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَکَمُ تَعَالَیْتَ یَا حَکِیمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُعْطِی تَعَالَیْتَ یَا مَانِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا ضَارُّ تَعَالَیْتَ یَا نَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُجِیبُ تَعَالَیْتَ یَا حَسِیبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَادِلُ تَعَالَیْتَ یَا فَاصِلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا لَطِیفُ تَعَالَیْتَ یَا شَرِیفُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَبُّ تَعَالَیْتَ یَا حَقُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مَاجِدُ تَعَالَیْتَ یَا وَاحِدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَفُوُّ تَعَالَیْتَ یَا مُنْتَقِمُ.
ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای داور، بلندمرتبه هستیای فرزانه، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای عطابخش، بلندمرتبه هستیای بازدار، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای زیان‌رسان، بلندمرتبه هستیای سودبخش، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای اجابت کننده، بلندمرتبه هستیای حسابرس، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای دادگر، بلندمرتبه هستیای جدایی‌انداز، ما را از آتش پناه ده ای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای مهربان، بلندمرتبه هستیای شریف، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای پروردگار، بلندمرتبه هستیای حقیقت پایدار، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای پرشکوه، بلندمرتبه هستیای گانه، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای درگذرنده، بلندمرتبه هستیای انقتام گیرنده.
أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَاسِعُ تَعَالَیْتَ یَا مُوَسِّعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَءُوفُ تَعَالَیْتَ یَا عَطُوفُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا فَرْدُ تَعَالَیْتَ یَا وِتْرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُقِیتُ تَعَالَیْتَ یَا مُحِیطُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَکِیلُ تَعَالَیْتَ یَا عَدْلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُبِینُ تَعَالَیْتَ یَا مَتِینُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا بَرُّ تَعَالَیْتَ یَا وَدُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَشِیدُ تَعَالَیْتَ یَا مُرْشِدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا نُورُ تَعَالَیْتَ یَا مُنَوِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا نَصِیرُ.
ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای بسیار عطابخش، بلندمرتبه هستیای عطاگستر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای پرمهر، بلندمرتبه هستیای نوازشگر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده منزّهی تو‌ای یگانه، بلندمرتبه هستیای بی‌همتا، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای روزی‌بخش، بلندمرتبه هستی ای فراگیر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای وکیل، بلندمرتبه هستیای عدالت محض، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده منزّهی تو‌ای آشکار، بلندمرتبه هستیای استوار، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای نیکو، بلندمرتبه هستی ای مهروز، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزهی تو‌ای راهما، بلندمرتبه هستیای راهبر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای روشنایی، بلندمرتبه هستیای روشنی‌بخش، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای یاری رسان.
تَعَالَیْتَ یَا نَاصِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا صَبُورُ تَعَالَیْتَ یَا صَابِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُحْصِی تَعَالَیْتَ یَا مُنْشِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سُبْحَانُ تَعَالَیْتَ یَا دَیَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُغِیثُ تَعَالَیْتَ یَا غِیَاثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا فَاطِرُ تَعَالَیْتَ یَا حَاضِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا ذَا الْعِزِّ وَ الْجَمَالِ تَبَارَکْتَ یَا ذَا الْجَبَرُوتِ وَ الْجَلالِ سُبْحَانَکَ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ
بلندمرتبه هستیای یاور، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای بردبار، بلندمرتبه هستیای شکیبا، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای شمارشگر، بلندمرتبه هستیای آفرینشگر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو ای پاک و منزّه، بلندمرتبه هستیای جزادهنده، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای فریادرس، بلندمرتبه هستیای پناه، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای آفریننده، بلندمرتبه هستیای حاضر، ما را از آتش پناه دهای پناه‌دهنده، منزّهی تو‌ای صاحب شکوه و زیبایی، بلندمرتبه هستیای دارای جبروت و جلال، منزّهی تو، معبودی جز جز تو نیست منزّهی تو، همانا من از ستمکاران بودم، پس دعایش را اجابت کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و اینچنین اهل اهل ایمان را رهایی بخشیم، و درود خدا بر آقای ما محمّد و خاندان او همه و سپاس خدا را پروردگار جهانیان و خدا ما را بس است و چه نیکو وکیلی است، و جنبش و نیرویی نیست، جز به عنایت خدای والای بزرگ.
ارسال نظر