فاصله میان آمار و واقعیت‌ها

 آن زمان معلوم می‌شود که فاصله‌ای میان آمار ارائه شده و واقعیت جامعه وجود دارد. اگر این کار اتفاق نیفتد مثل همین دو سالی که گذشت همچنان این مسیر ادامه خواهد یافت و تاریخ از  مدیران دولت سیزدهم به نیکی یاد نخواهد کرد. شرایط به جایی رسیده که عده زیادی در جامعه حتی توان  گذران  معیشت خود  را هم ندارند. آن موقع زمانی که بیان می‌شود که نرخ رشد اقتصادی 4 درصد است اول کسانی که انتقادات و نارضایتی خود را بروز می‌دهند همین محروم‌ترین افراد جامعه‌اند. آقای رئیس‌جمهور در اواخر سال 1399 گفتند که تا آخر سال فقر مطلق را ریشه کن خواهیم کرد. یک عده از مشاورینی به رئیس‌جمهور آمار غلط می‌دهند و وی بیان می‌کند. مگر آقای عبدالملکی نگفته بود با یک میلیون یک شغل ایجاد می‌کنم؟ یا با 150 میلیون دلار می‌توانیم قیمت دلار را به 10 هزار تومان برسانیم؟ این حرف‌ها گفته شد و به استناد آن آقای عبدالملکی ارتقا پیدا کرد و شغل گرفت. چون این حرف‌ها خوش آمد بعضی‌هاست. لذا بهترین راه این است که راستی آزمایی کنند. اگر مسئولان دولت راست می‌گویند و به صحت اظهاراتشان تاکید دارند یک نظر سنجی بگذارند. اگر هم نمی‌خواهند این کار را انجام دهند اقلا آقای رئیس‌جمهور روسای اتحادیه‌های موادغذایی را شخصا دعوت کند و از آنها بپرسد که چه به سر  بازار آمده است. مثلا رئیس اتحادیه گوشت و مواد پروتئینی را دعوت کنند و بپرسند که مصرف سرانه گوشت در مردم چقدر است و در ظرف این دو سالی که دولت سیزدهم روی کار آمده است مصرف گوشت مردم چقدر کاهش پیدا کرده است. یا رئیس اتحادیه مسکن را بخواهند و بگویند که ظرف این دو سال که قرار بوده مسکن بسازیم شرایط چگونه شده و چقدر به مردم به ویژه مستاجران فشار آمده بعد از آن بیان معلوم می‌شود که چه به سر  مستاجران آمده است. به نظر می‌رسد که آقای رئیسی یک دستاورد در دولت خود داشت که همه کاندیداهای مدعی هر کدام ادعاهای بسیار بزرگی داشتند را به دولت خود آورد و  امتحان خود را پس دادند.