ویدیوهای عجیب از کنسرت‌های پاپ/ از پلی‌بک تا آکروبات
هر از گاهی ویدیویی عجیب از اجراهای زنده خوانندگان موسیقی پاپ در فضای مجازی وایرال می‌شود؛ ویدیوهایی که نه تنها از ضعف‌های فنی در اجرای خوانندگان حکایت دارند، بلکه گاه به تمسخر و نقد شدید این هنرمندان نیز منجر می‌شوند.
به گزارش آرمان ملی آنلاین، در حالی که برخی خوانندگان سعی دارند در هر شرایطی به اجرای زنده ادامه دهند، کیفیت این اجراها گاهی چنان پایین است که نه تنها توجه جلب نمی‌کند، بلکه موجب آبروریزی آنان می‌شود.
آیا مخاطب حق دارد توقع کیفیت داشته باشد؟
در سال‌های اخیر، کنسرت‌های موسیقی پاپ همواره با حاشیه‌های مختلفی همراه بوده‌اند؛ گاهی به دلیل استفاده از پلی‌بک (پخش آهنگ پیشین به جای اجرای زنده)، گاهی به دلیل حرکات غیرحرفه‌ای روی صحنه و گاهی حتی به دلیل پلی‌بک نوازندگان! اخیراً، با توجه به انتقادهای گسترده از نحوه اجرای خوانندگان و نوازندگان در کنسرت‌ها، به نظر می‌رسد برخی از این هنرمندان تصمیم گرفته‌اند که حتی به قیمت افت کیفیت، بر روی صحنه حاضر شوند و اجرا کنند، حتی اگر نتیجه به صورت فالش و نادرست باشد.
نمونه‌هایی از اجراهای پرحاشیه
مؤسسه‌های موسیقی پاپ این روزها بیش از پیش شاهد ویدیوهایی هستند که اجراهای زنده خوانندگانی چون میثم ابراهیمی، مجید رضوی، علیرضا طلیسچی و بهنام بانی را به تمسخر می‌گیرند. در این ویدیوها، گاه خوانندگان در حال خواندن آهنگ‌های خود هستند، اما مخاطب هیچ چیز از آنچه می‌شنود نمی‌فهمد و در برخی موارد، آهنگ اصلی به طور همزمان با اجرای زنده پخش می‌شود. به این ترتیب، اجرای خواننده به هیچ‌وجه شبیه به چیزی نیست که در ویدیوها دیده می‌شود و این باعث می‌شود که هنرمند خود را در موقعیت‌های ناخوشایند قرار دهد.
حرکات عجیب روی صحنه: آیا این‌ها حرکات موزون هستند؟
در برخی از کنسرت‌ها، مشاهده می‌شود که خوانندگانی مانند علیرضا طلیسچی و بهنام بانی شروع به انجام حرکات آکروباتیک روی صحنه می‌کنند. پرش‌های بلند و حرکات بی‌هدف که بیشتر برای جلب توجه تماشاگران به نظر می‌آید تا بخشی از یک برنامه‌ریزی هنری یا اجرایی. در حالی که این نوع حرکات در کنسرت‌های برخی خوانندگان خارجی مانند لیدی گاگا یا پینک دیده می‌شود، در آنجا این حرکات بخشی از برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگ شده هستند که برای هیجان بیشتر تماشاگران در یک فضای پر انرژی انجام می‌شود، اما در این اجراهای داخلی، به نظر می‌رسد خوانندگان تنها برای جلب توجه اقدام به این کارها می‌کنند.
مسئله بزرگ‌تر: بی‌توجهی به استعدادهای واقعی
اگر خوانندگان پاپ این روزهای ایران توانایی بیشتری در خنداندن مخاطب دارند، چرا باید همچنان در حوزه موسیقی فعالیت کنند؟ آیا باید این افراد به جای کنسرت‌های موسیقی، به سمت طنز و شوخی بروند؟ بسیاری از خوانندگان و گروه‌های مستقل موسیقی که استعدادهای بسیار خوبی دارند، به دلیل عدم حمایت مالی یا مشکلات دیگر، قادر به فعالیت‌های حرفه‌ای نیستند و حتی به صورت زیرزمینی کار می‌کنند.
پرسش‌های بی‌جواب: چرا این اتفاقات می‌افتد؟
در حالی که بسیاری از این خوانندگان به دلیل استفاده از تبلیغات سنگین و هزینه‌های گزاف مخاطبان زیادی جذب می‌کنند، سوالی که مطرح می‌شود این است که سیستم مجوزدهی وزارت ارشاد چه می‌کند؟ چرا افرادی با چنین سطحی از کیفیت توانسته‌اند مجوز بگیرند و سالن‌های کنسرت را تسخیر کنند؟ چرا در حالی که وضعیت ترانه‌ها و اجرای خوانندگان به این شکل است، همچنان مجوزهای کنسرت صادر می‌شود و حمایت‌های دولتی ادامه دارد؟
این امر به هیچ عنوان به معنای ممنوعیت فعالیت این افراد نیست، بلکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌تواند با فراهم آوردن امکانات بیشتر برای استعدادهای واقعی، مسیر فعالیت هنرمندان توانمند را هموارتر سازد تا شاهد رشد و شکوفایی موسیقی واقعی در ایران باشیم.
کنسرت‌های اخیر در موسیقی پاپ ایران حکایت از مشکلات عمیق در حوزه کیفیت اجراها دارند. به جای اینکه خوانندگان برای بهبود کیفیت صدای خود تلاش کنند، برخی از آنها به روش‌های غیرحرفه‌ای و حتی مضحک برای جلب توجه مخاطب روی آورده‌اند. این وضعیت نه تنها سطح موسیقی پاپ را پایین می‌آورد بلکه فرصتی برای استعدادهای واقعی باقی نمی‌گذارد. آیا وزارت ارشاد می‌تواند مسیر جدیدی برای بهبود وضعیت کنسرت‌ها و حمایت از هنرمندان مستعد ایجاد کند؟
ارسال نظر