پشت پرده «شوگر ددی‌ها» در ایران

به گزارش آرمان ملی آنلاین،  «شوگر ددی» یک دختر جوان را با شگرد وعده‌های پوشالی و دروغین ازدواج اغفال کرد و دختر فریب خورده نیز از خانه فرار کرد. رئیس پلیس آگاهی پایتخت سردار علی ولیپور گودرزی شنبه از دستگیری این مرد میانسال به جرم اغفال خبر داد و گفت که این دختر به خانواده بازگشت.

از اواسط دهه ۷۰ بود که واژه «شوگر ددی» به دایره لغات مردم وارد شد. در آن زمان به مردانی که حاضر بودند با دختران کوچکتر از خود ارتباط برقرار کرده و از آن‌ها به نوعی در برابر سوء استفاده جنسی حمایت مالی کنند، «شوگر ددی» می‌گفتند. در تحقیقات ۱۰ سال اخیر تمایل چشمگیر افراد جوان به شریک عاطفی با تفاوت سنی بالا دیده شده است. طی این تحقیقات اغلب این افراد، دختران جوانی بودند که به مردانی با تفاوت سنی بالا گرایش داشتند که تحت عنوان دختران مبتلا به «ددی ایشو» شناخته می‌شدند.

در حال حاضر، تحقیقات گسترده و آماری دقیقی در مورد پدیده شوگر ددی در ایران وجود ندارد. بیشتر اطلاعاتی که در این زمینه موجود است، مبتنی بر تحلیل‌های اجتماعی، مقالات و گزارش‌های غیررسمی است. از آنجا که این روابط معمولاً در حاشیه جامعه و به‌طور غیررسمی رخ می‌دهند، جمع‌آوری آمار دقیق از این پدیده بسیار دشوار است.

آنچه در تاریخچه زندگی افراد مبتلا به این اختلال بیشتر به چشم می‌آید این است که در کودکی از والدینی برخوردار بوده‌اند که نتوانسته‌اند امنیت لازم و کافی را که یکی از مؤلفه‌های اساسی رشد شخصیت به حساب می‌آید برای فرزند خود فراهم سازند؛ لذا این کودکان در بزرگ‌سالی به صورت ناخودآگاه تمایل به ازدواج با فردی دارند که هم بتواند نقش همسر آنان را ایفا کند و هم نقش پدری برای دختران و مادری برای پسران.

دکتر علی اکبر مهدی، جامعه‌شناس، می‌گوید که در شرایط اقتصادی نابرابر، افرادی که منابع مالی کافی ندارند، ممکن است به‌دنبال راه‌های غیررسمی برای تأمین نیازهای خود باشند. به‌ویژه در جامعه‌های معاصر ایران، «فشارهای اقتصادی می‌تواند سبب شود که برخی از دختران برای رسیدن به اهداف مالی و اجتماعی از چنین روابطی بهره‌برداری کنند». اما در مقابل دکتر مهدی شفیع‌زاده، یک جامعه‌شناس دیگر، می‌گوید که در جوامع مدرن، بخشی از دختران ممکن است به‌دنبال جلب توجه و تأثیرگذاری بر دیگران از طریق روابطی چون شوگر ددی باشند. در این رویکرد، «اقتصاد فقط یک عامل جزئی است و بسیاری از دختران به دنبال ایجاد تصویری از خود هستند که در آن جلب توجه مردان مسن‌تر و ثروتمند به آن‌ها اعتبار و ارزش اجتماعی می‌بخشد».

رامین علوی نژاد، روانشناس و مشاور ازدواج، می‌گوید که «تمایل دختران جوان به مردان سن بالا ریشه اصلی در رابطه دختر در کودکی و نوجوانی با پدرش دارد». وقتی دختر محبت و توجه لازم را دریافت نکند، طبیعتاً در بزرگسالی و به محض ورود به جوانی دست به انتخاب مردی می‌زند که توانایی پر کردن این خلاءها را داشته باشد، بنابراین پدر باید دختر خود را به این باور برساند که علاوه بر این که دختر بودن ارزشی مجزاست؛ بین دو جنس نیز برتری‌ای وجود ندارد. این باور زیربنای موضوعاتی مثل عزت نفس و اعتماد به نفس خواهد بود.