کلاه‌ها را به احترام ایران از سر بردارید

 ایران زمانی مورد توجه استعمارگران غربی قرار گرفت که ویلیام ناکس دارسی انگلیسی در سال 1901 میلادی قرارداد ننگین استخراج نفت ایران را با مظفرالدین شاه قاجار امضا کرد و به این ترتیب تنها وجه ممیزه ایران از نظر غربی‌ها نفت بود. نگاه تحقیرآمیز استعمارگران در دوران قاجاریه و پهلوی‌ها نسبت به ایران، تراکمات سنگینی بر پیکره ملت بزرگ و وطندوستان واقعی ایجاد کرد که این تراکمات در 22 بهمن 1357 به یک نقطه انفجار تبدیل شد. از آن زمان ایران در مدار توجه رسانه‌های جهانی قرار گرفت زیرا جمهوری اسلامی توانست معادلات منطقه‌ای و جهانی را به سود ملت‌های تحت ستم منطقه تغییر دهد. مساله فلسطین به عنوان یک مسئولیت اخلاقی، انسانی و اسلامی در مدارتوجه امام راحل(ره) قرار گرفت به اعتبار اینکه جمهوری اسلامی یک مفهوم جغرافیایی محدودی نیست بلکه یک مفهوم اعتقادی راهبردی است که مصلحت «امت» بر مصلحت «ملت» رجحان دارد. در جهان، جمهوری‌های موز و شکلات و ساعت جیبی زیادی وجود دارند که وجود وعدم وجود آنها تاثیری در معادلات جهانی ندارند. ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل نقش تاثیرگذار جهانی خود دیگر آن «گربه خفته دوران قاجاریه و پهلوی‌ها بر روی نقشه جغرافیایی» نیست بلکه در این جنگل که نامش جامعه جهانی است به شیر شرزه‌ای تبدیل شده که همه باید به احترام او کلاه از سر بر دارند. قدرت‌های استعماری غرب به‌ویژه آمریکا که در اوج جنگ دوم جهانی با استفاده از سلاح هسته‌ای صدها هزار نفر از مردم ژاپن را قتل عام کرد این پیام را به جامعه جهانی ارسال کرد که ایستادن در برابر این قدرت نوظهور خشن و بی‌رحم نابودی جمعی به دنبال دارد. جامعه جهانی که باید بر اساس عدالت، مساوات، احترام به حاکمیت ملی و پرهیز از خشونت‌های غیر قابل توجیه حرکت کند به سمت رفتارهای تهاجمی و غیرمنصفانه آمریکا و غرب حرکت کرد. از این رو قانون جنگل جایگزین قوانین احترام انگیز بین‌المللی شد و آمریکا بر اساس منافع خود و هم‌پیمانان خود تلاش می‌کند تا اراده خود را بر ملت‌های جهان تحمیل کند. حتی سازمان ملل به عنوان نهاد حافظ صلح جهانی به یک نهاد فلج و تابعی از اراده آمریکا و دو قدرت دیگر غربی دارای حق وتو تبدیل شد و هرگز این نهاد بین‌المللی بدون موافقت آمریکا، انگلیس و فرانسه قادر به تصمیم گیری درباره مسائل کلان جهانی نیست. نمونه بی‌تحرکی و انفعال شورای امنیت سازمان ملل نسل کشی اسرائیل در غزه بود که 9 پیش نویس قطعنامه را آمریکا وتو کرد. نمونه دیگر رای مثبت 12 کشور از مجموع 15 کشور عضو دائم و غیردائم شورای امنیت برای عضویت فلسطین در سازمان ملل رای مثبت دادند اما با وتوی آمریکا مواجه شد. این در حالی است که در سال 2011 پس از جدایی سودان جنوبی از کشور بزرگ سودان در آفریقا این کشور مسیحی جدا شده از سودان در کمتر از 4 روز به عضویت کامل سازمان ملل درآمد. اما جمهوری اسلامی ایران در طول 45 سال گذشته به تنهایی در برابر رفتارهای تهاجمی و قلدرمابانه آمریکا و رژیم صهیونیستی ایستاد و ملت ایران سختی‌ها و مشقت‌ها را تحمل کرد اما زیر بار ذلت نرفت. ایران از نگاه یک مقوله تاریخی که می‌گوید «هر ملتی اگر قادر به دفاع از خود نباشد برای همیشه در صفحات تاریخ دفن» خواهد شد، استراتژی دفاعی خود را ترسیم کرد تا تابعی از اراده بازیگران جهانی نباشد. شعار «واعدوا لهم ما استطعتم من قوه» یک شعارصرف تهی از مضمون نیست بلکه استراتژی دفاعی ایران بر گرفته از این آیه پر مفهوم قرآنی است. طبیعی است ایستادگی در برابر قدرت‌های استکباری هزینه‌های سنگینی به همراه دارد اما استقلال ملی و خروج از دایره امر و نهی قدرت‌های استکباری، ارزش پرداخت این هزینه‌ها را دارد. اوج اقتدار ملی ایران در کلام تاریخی رهبر معظم انقلاب در نماز عید فطر که فرمودند اسرائیل باید تنبیه شود تجلی یافت که خروجی آن عملیات «وعده صادق» بود. عملیات وعده صادق مسیر تاریخ مبارزات یکصد ساله ملت‌های آزاده جهان به‌ویژه ملت‌های اسلامی را تغییر داد زیرا هیچ قدرتی در جهان توان رویارویی با رژیم صهیونیستی را ندارد. علت این امر این است که وجود غرب به بقای رژیم صهیونیستی بستگی دارد و فروپاشی این رژیم به مفهوم نابودی و فروپاشی غرب است. این عملیات ثابت کرد که ایران هرگز در موضوع امنیت و حاکمیت ملی خود با کسی تعارف ندارد و هر قدرتی بخواهد استقلال و امنیت ملی ایران را مخدوش کند با پاسخ کوبنده ایران مواجه خواهد شد. ناتوانی رژیم صهیونیستی و آمریکا در واکنش نسبت به عملیات تاریخی «وعده صادق» نشان داد که ایران قدرت بازدارندگی بسیار بالایی دارد و جهان باید به احترام این کشور کلاه خود را از سربر دارد.

*حسن هانی‌زاده

تحلیلگر مسائل بین‌الملل