در ابتدای این یادداشت باید به این مورد اشاره کنم که وضعیت کنونی اقتصادی کشور باعث رنجش مردم شده است و مسئولان باید بدانند که برای این بحران ادامه‌دار باید اندیشه‌ای داشته باشند.

دولت قدم‌هایی در مسیر بازیابی سرمایه اجتماعی از دست رفته برداشته ولی به هیچ وجه کافی نیست. در مورد بحث فیلترینگ و باز شدن فضای فرهنگی اجتماعی که وجود داشته دولت توانسته ۱۰ درصد از وعده خود را عملی کند و این نارضایتی همچنان ادامه دارد.

در دوران انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم و بعد از آن، عبارت «وفاق ملی» به عنوان یکی از کلید واژه‌های اصلی در فرهنگ و گفتمان سیاسی و اجتماعی جای گرفت.

سرمایه اجتماعی امکانی فوق‌العاده ارزشمند برای توسعه و رشد پایدار کشور است زیرا متقابلا منجر به افزایش مشارکت اجتماعی شده، حضور مردم در فرایندهای تصمیم‌گیری را تسهیل می‌کند.

یکی از وظایف مدیران در هر سطحی، برنامه‌ریزی و تصمیم گیری برای افزایش سرمایه اجتماعی در کشور است و طبیعتا تصمیماتی که با این مشخصه گرفته می‌شوند، نشان دهنده هوشمندی مدیران آن جامعه است و جامعه ما هم از این قضیه مستثنی نیست.

محمدرضا تاجیک از آن دست فعالان سیاسی است که همواره بر اساس تحلیل‌های تئوریک و نظریه‌های سیاسی و جامعه‌شناسانه اظهار نظر کرده است. او که زمانی از نیروهای فکری اصلاح‌طلب محسوب می‌شد، امروز بیشتر در قامت یک استاد دانشگاه، نظریه‌پرداز و تحلیل‌گر جامعه به فعالیت می‌پردازد.

اتفاقات رخ داده در ماه‌های پایانی سال1401 بسیاری از معادلات جامعه ایران را تغییر داد. این در حالی است که به نظر می‌رسد جریان اصلاحات به عنوان یک جریان تفکرساز و جریان ساز به بن‌بست تئوریک رسیده و در ارائه آلترناتیو برای مشکلات کنونی کشور ناتوان شده است. اتفاقی که درباره اصولگرایان از مدت‌ها زودتر رخ داده بود.«آرمان ملی» برای تحلیل و بررسی مهم‌ترین چالش‌های درونی جریان اصلاحات و جامعه ایران با دکتر محمدرضا تاجیک از جمله تئوریسین‌های جریان اصلاحات گفت‌وگو کرده است.

رئیس قوه قضائیه با اشاره به مشکلاتی که در کشور وجود دارد گفت: همه ما در هر جایگاهی که هستیم باید از خود بپرسیم که آیا داریم کار خودمان را درست انجام می‌دهیم؟