اغلب از زوج ها می شنویم که «من خیلی حسودی می کنم، آخه عاشق همسرم هستم، و اصلاً دوست ندارم به کسی جز من خیلی توجه نشان دهد»؛ «خوش به حالت که همسرت اینقدر حساس است، اگر روزی دیدی حساسیت اش کم شده و حسادت نمی کند، باید گوش به زنگ باشی و احساس نگرانی کنی»؛ آیا این باور رایج صحت دارد؟ آیا عشق و عاشقی حسد را توجیه می کند؟