هیچ‌کدام باورمان نمی‌شد، اما اتفاق افتاد. خبرنگار جسور و با استعدادی که انگار برای استقامت‌کردن، زمین خوردن و بلند شدن، بلند شدن و باز هم بلند شدن و جنگیدن آفریده شده بود، سرانجام (27 شهریورماه و پس از تحمل 2 سال رنج بیماری) بار سنگین هستی را از شانه فروگذاشت و رفت. محمد تذکر می‌دهد؛ مبادا به اغراق بیفتیم! خودش را کنترل می‌کند؛ شاید چون اکرم امینی بیشتر از همه، از تبلیغ و بزرگنمایی متنفر بود و به احتمال زیاد از پرگویی!
