در اصل، طراحی آن که شبیه به شاتل فضایی است نه تنها برای حمل بار، بلکه برای حمل مسافران به ایستگاه فضایی بین‌المللی و سپس بازگرداندن آنها به زمین طی فرودی مشابه یک هواپیمای معمولی در نظر گرفته شده بود.

 با این حال، در رقابت با شرکت‌های اسپیس‌ایکس، بوئینگ و نورثروب گرومن در ارسال افراد و محموله شکست خورد و در حالی که فناوری هواپیمای فضایی را بهبود بخشیده بود، ماموریت‌های باری بعدی به آن محول شد.

اکنون اولین سفینه فضایی تناسیتی در تاسیسات سیرا اسپیس در لوئیزویل، کلرادو قرار دارد و تا چند هفته دیگر به آزمایشگاه ناسا ارسال خواهد شد. وقتی وارد عمل شود، تنها فضاپیمای با قابلیت پرواز روی باند خواهد بود.

اگرچه در حال حاضر بودجه آن بر اساس قرارداد ناسا تامین می‌شود، اما دریم چیسر همچنین برای سایر مشتریان داخلی و بین‌المللی برای سفر به مدار پایین زمین در دسترس خواهد بود.

دریم چیسر دارای بال است و با سوخت پروپان/اکسید نیتروژن کار می‌کند. این هواپیما مجهز به عایق‌های مبتنی بر سیلیس برای محافظت در برابر دمای بالا برای ورود مجدد به جو زمین است.

این هواپیما می‌تواند شتاب ورود مجدد را تا ۱.۵ جی را حفظ کند که از محموله‌های شکننده مانند کریستال‌ها و برخی از داروها محافظت می‌کند. به گفته این شرکت، عمر مفید آن حداقل ۱۵ ماموریت است.

دریم چیسر قرار است در ماه آوریل سال ۲۰۲۴ بر فراز موشک «United Launch Alliance Vulcan Centaur» از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا پرتاب شود.

تام وایس(Tom Vice)، مدیرعامل سیرا اسپیس می‌گوید: امروز ما به نقطه عطفی در مسیر شرکت‌مان و آینده صنعت خود رسیده‌ایم. آینده‌ای که سال‌ها در حال ساخت بوده و با رویاهای جسورانه و تلاش‌های سرسختانه شکل گرفته است.

من به یاد اظهار نظر استیو جابز می‌افتم که می‌گفت: هر چند وقت یک بار، یک محصول انقلابی می‌آید که همه چیز را تغییر می‌دهد. من فکر می‌کنم دریم چیسر همان محصول است.

این پیشرفت، پارادایم‌ها را تغییر می‌دهد و سفرهای فضایی را بازتعریف می‌کند. دریم چیسر تنها یک محصول نیست. این گواهی است بر روح انسانی، عزم و تعقیب بی وقفه آنچه فراتر از آن نهفته است.

منبع: عصر ایران