مهریه، عامل دوام زندگی نیست
از دیرباز تاکنون در میان اکثر ملل و اقوام، مهریه به عنوان شاخص تضمین زندگی و تثبیت دوام آن وجود داشته و دارد.
در جامعه ما نیز، برقراری مهریه، به تصور غلط باعث دوام و بقای زندگی عروس و داماد میگردد. در حالی که از نگاه رفتاری کمتر اتفاق افتاده است که پسری مهریه داده و دختری آن را گرفته باشد. البته حدود سه هزار زندانی درحال حاضر در ارتباط با مهریه، وجود دارند که معلوم نیست تا چه وقت باید، آزادی آنها سلب گردد. متاسفانه آنچه امروز به نام مهریههای نو در جامعه مطرح میگردد، بین برخی از جوانان، براساس چشم و هم چشمی به وجودآمده و ادامه مییابد. یک کیلو بال مگس، صدشاخه گل سرخ، از زمین تا کره ماه سکه آزادی، به تعداد سال تولد صددلاری و از این قبیل، قراردادهای غیرعاقلانه که امروزه در میان برخی از جوانان مشاهده میگردد و متاسفانه همین حرکات موجب ترس و وحشت پسران ما از ازدواج گشته و آمار آن را کاهش میدهد. نه جهیزیههای رنگارنگ و سنگین و نه مهریههای تعجب آور و خارق العاده، هیچکدام موجب دوام و بقای زندگی نبوده و هر روز باعث کاهش آمار ازدواج میگردد. اخیرا نیز صحبت از اصلاح قوانین مهریه و اصلاح آن در برداشتن زندان و تغییر بعضی از موارد، مطرح گردیده که هنوز به مرحله اجرایی نرسیده است. براساس یک فرهنگ غلط، برخی از خانوادهها جهیزیههای سنگین و رنگین را امتیاز فاخر برای دخترانشان به حساب میآورند و خانوادهها برای حفظ آبرو، تا پایان عمر، در دام قرض و قسط گرفتار میشوند. اگر به سه نسل قبل برگردیم، مهریه ها بسیار کم و اندک بوده و پدران و مادران ما ، با مهریه های بسیار اندک به خانه بخت میرفتند و تا پایان عمر، زندگی میکردند. ولی امروزه با یک مراجعه به دادگاههای خانواده و مشاهده انبوه مراجعان برای طلاق، به اصالت عشق و صداقت در زندگی برای دوام پی می بریم. بهتر است خانوادهها، نهادهای متولی، مخصوصا رسانهها در اصطلاح این فرهنگ نادرست، حرکت کرده و اجازه ندهند، جوانان بیش از این در حالت تجرد و تنهایی به سربرده و دچار انواع تنشهای روحی و عصبی و روانی شوند. باید این حقیقت که مهریه ضامن دوام و خوشبختی نیست، در جامعه تحقق یابد. حتی قوانین متعدد و متنوع نیز نمی تواند دوام و بقای زندگی زناشویی را تامین و تضمین نماید، مگر صفا و صمیمیت، عشق و وفاداری، پاکدامنی، در میان جوانان رونق یابد و به عنوان اصول اساسی در تشکیل زندگی آنها به اجرا درآید.
*دکتر مجید ابهری
آسیبشناس اجتماعی
ارسال نظر