اعتراض برای پرستاران گران تمام شد

از عدم توازن حقوق و مزایای آن‌ها با میزان کاری که انجام می‌دهند و نیز ارقام تعجب‌آور اضافه کاری‌شان تا سلامت روان. همه علل و عوامل مرتبط با مسائل اقتصادی، مدیریتی و شغلی- رفاهی که بر مهاجرت کادر درمان تاثیر شگرف و تعجب آوری گذاشت.

آبان همین سال گفته شد آمار سالانه مهاجرت پرستاران به ۳۰۰۰ نفر رسیده و اینکه به جرات می‌توان گفت که بیماران به دلیل کمبود پرستار می‌میرند. این آمار را دبیرکل خانه پرستار به خبرآنلاین ارائه کرد و تازه آمار مهاجرت پزشکان و سایر کادر درمان را هم اضافه کنید.

هرچند برخی دیگر از رسانه‌های دولتی این آمار را اغراق شده می‌دانند اما در مواردی همین رسانه‌ها خود در خصوص عمل نکردن به برخی وعده‌ها گزارش‌ها و مطالبی منتشر می‌کنند برای نمونه نگاهی بیندازید به گزارش «عقب‌گرد در قانون افزایش ظرفیت پزشکی!» که خبرگزاری فارس همین چند روز پیش منتشر کرد.

در چنین شرایطی طبیعی است که کادر درمان تجمعاتی حرفه‌ای و مرتبط با حقوق خود تشکیل داده یا اعتراضاتی داشته باشند تا از این طریق مسئولان به فکر راه‌حلی ثمربخش و تاثیرگذار باشند. اما به نظر می‌رسد که این نوع از اعتراض یا هر نوع دیگر آن برای کادر درمان و  ازجمله پرستاران گران تمام شده؛ دبیرکل خانه‌پرستار گفته: پرستاران معترض حکم «شش ماه انفصال از خدمت» گرفته‌اند!

با نگاهی به صحبت‌های محمد شریفی مقدم، گذری بر مشکلات کادر داریم؛ مشکلاتی که بیش از پیش منجر به مهاجرت آن‌ها شده و نیز برای آن بخش که توان مهاجرت ندارند، افسردگی به دنبال داشته.

حکمی عجیب با وجود کمبود شدید پرستار!

دبیرکل خانه پرستار، خبر داده که «پرستاران بارها بابتِ اضافه‌کاری‌های اجباری، حقوق ناچیز، تعرفه‌بندیِ اسمی و بی‌فایده، کارانه‌های کم، عدم دریافتِ فوق‌العاده خاص و دیگر مشکلاتشان در بسیاری از شهرها تجمع کرده‌اند. تجمعاتی که گاهی منجر به صدورِ احکامِ سنگین شده است.»

 محمد شریفی مقدم در توضیح این احکام و در گفت‌وگویی که با خبرگزاری کار ایران داشته افزوده است که‌ «به تازگی شنیده‌ایم که هیأت تخلفاتِ برخی از دانشگاه‌ها، برای پرستارانی که در اعتراضات صنفی شرکت کرده‌اند، پرونده ساخته‌اند و احکامی مانند «۶ ماه انفصال خدمت» صادر کرده‌اند! این چه حکمی است؟ چرا باید برای تجمع صنفی و شکایت به دریافتیِ ناچیز، حکم صادر کرد، آن هم چنین حکمی! ۶ ماه انفصال از کار در شرایطی که با مشکلِ کمبودِ پرستار مواجهیم و مردم هر روز از این وضع آسیب می‌بینند را چگونه می‌توانید توجیه کنید؟!»

 دبیر کل خانه پرستارخستگی و فرسودگی به دلیلِ حجمِ بالای کار و بی‌انگیزگی به دلیلِ حقوق‌های ناچیز را در کنارِ این برخوردهایِ تنبیهی و احکامِ سنگین قرار داده که از روی آن‌ها به اوضاعِ نابسامانِ پرستاران بیشتر پی‌خواهیم برد.

او گفته: در چنین شرایطی و به اذعانِ بسیاری از فعالان این حوزه، نمی‌توان به ارائه‌ خدماتی تمام و کمال برای بیماران، آنچنان که باید و آنگونه که استانداردها می‌گویند امیدوار بود. وضعیتی که به باورِ دبیرکل خانه پرستار، تأثیرِ مستقیمی روی افزایشِ مرگ و میر بیماران می‌گذارد.

اضافه کار اجباری با حقوق ساعتی ۱۲ هزار تومان!

در توضیح مصائب پرستاران و فشار کاری آن‌ها، رئیس انجمن فوریت‌های پزشکی خراسان رضوی هم در گفت‌وگویی، توضیح داده که «به طور استاندارد در ۲۴ ساعت ۵ مأموریت باید انجام داد و بین این مأموریت‌ها ریکاوری و آماده کردنِ آمبولانس و تجهیزات برای مأموریتِ بعدی، اهمیتِ زیادی دارد، اما به دلیلِ کمبود آمبولانس و نیرو، بیش از اینها - حتی گاهی تا ۲۰ مأموریت هم - انجام می‌دهند.»

ابراهیم آریامقدم، می‌گوید: در برخی از کشورها سه نیرو در یک آمبولانس اعزام می‌شود، یک پزشک و دو پرستار؛ در اینجا اما دو پرستار در یک آمبولانس هستند و رانندگی هم برعهده‌ خودشان است. عملا در کابینِ عقبِ آمبولانس، یک پرستارِ تنها با یک بیمارِ اورژانسی در یک اتاقکِ یک در یکِ متحرک باید کارِ یک تیمِ کاملِ درمانی را انجام بدهد.

 رئیس انجمن فوریت‌های پزشکی خراسان رضوی با بیان این جمله که «این مأموریت‌های زیاد و پشت‌سر هم، توانِ پرستاران را می‌گیرد»، تأکید می‌کند: خطای پزشکی در چنین وضعیتی افزایش پیدا می‌کند. ممکن است مأموریتِ پنجم یا ششم یک پرستار احیای قلبی ریوی باشد و پرستار دیگر توانِ انجام آن ماموریت را نداشته باشد.

آنچه از صحبت‌های کارشناسان و متخصصان و مسئولان مرتبط با وضعیت کادر درمان، برمی‌آید؛ این مشکلات البته مختصِ پرستاران اورژانسِ پیش بیمارستانی نیست. مدت‌هاست که پرستاران از وضعیتِ شغلی خود، فشار کار بالا و حقوق‌های بسیار پایین رنج می‌برند. تقریبا تمام افراد و مسئولانِ مرتبط با این حوزه به کمبود نیروی پرستار اذعان دارند. طبق آنچه گفته شده، کشور با مشکلِ کمبودِ ۱۰۰هزار پرستار مواجه است. مهاجرت، ترک کار، ترجیحِ خانه‌نشینی بر انجامِ کارِ سخت و طاقت‌فرسا با حقوق‌های ناچیز، بازنشستگی، و در کنارِ همه‌ اینها، عدمِ استخدامِ نیروی کافی از سوی وزارت بهداشت، به این بحران دامن زده است.

 در چنین وضعی، پرستاران مجبور به انجام کارِ اضافه با حقوقِ بسیار ناچیز هستند. در یکی از نظرسنجی‌هایی که به تازگی در یکی از کانال‌های تلگرامی مربوط به این پرستاران انجام شده و بیش از هزار شرکت کننده داشته، ۶۶ درصد از پرستاران اعلام کرده‌اند که مبلغِ اضافه‌کاری‌‎شان ساعتی بین ۱۶ تا ۲۰ هزار تومان است. به عبارتی دیگر، این پرستاران بابتِ ۱۵۰ ساعت کارِ اضافه‌ اجباری در ماه، تنهاحدودِ ۲ تا ۳ میلیون تومان حقوق می‌گیرند، در حالیکه این میزان کار باید با جذبِ پرستارِ جدید و با حقوق کامل به انجام می‌رسید.

همان‌طور که گفته شد، کادر درمان خسته‌اند و این خستگی بر روح و روان آن‌ها تاثیر بسیار می‌گذارد. بر اساس آخرین آماری که از خودکشی آن‌ها به دست آمده، ۱۶ رزیدنت در کمتر از یکسال خودکشی کرده‌اند. این را معاون آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پزشکی، گفته. بابک شکارچی، توضیح داده که «از ابتدای امسال تاکنون، تعداد خودکشی‌ها به ۱۶ مورد رسیده و فقط سه مورد آن هفته گذشته اتفاق افتاده است.»