«خودکفایی» این‌بار به نام کاغذ

 واقعیت این است که متاسفانه در مبحث خودکفایی کاغذ، مغلطه‌هایی شکل گرفته است. اول اینکه با کلمات و واژه‌ها بازی شده و واژه‌ای به نام «خودکفایی» به کار برده شده است؛ درحالی که به چنین اتفاقی نیفتاده، چون هیچکدام از مراحلی که منجر به این باور شود که خودکفایی صورت گرفته رخ نداده است. باور کنیم و ایمان بیاوریم که خودکفایی برای عصر روستانشینی بوده است که فرد با دارا بودن زمین و گاو، گوسفند و طیور خود را مستقل و خودکفا و بی نیاز می‌دید. سرعت رشد جوامع انسانی و تعاملات شکل گرفته پیرامون آن در سطح جهانی و همچنین توسعه زیرساخت‌های زندگی مدرن و به طبع آن شکل‌گیری شرکت‌های چندملیتی، واژه خودکفایی را از اساس، از بار معنایی تهی کرده است و سالیان طولانی است که دیگر چنین واژه‌ای در تعاملات اقتصادی و بازرگانی در دنیا استفاده نمی‌شود. خودکفایی در ۴۵ سال گذشته بارها توسط دولت‌ها دستمایه پروپاگانداهای تبلیغاتی برای نشان دادن دستاوردها، قرار گرفت و همگان آثار آن را مشاهده و لمس کرده‌اند. خودکفایی کاغذ، امروزه به‌واقع چیزی شبیه به صنعت مونتاژ در ساخت خودروهای بی‌کیفیت ایرانی است. و اما همین اندک سهمی هم که از مواد اولیه ایرانی در این تولید دخیل هستند، بر اساس تحقیقات مستدل و گزارش‌های میدانی بیشترین لطمه را به محیط زیست وارد کرده است و ادامه این روند باعث نابودی بیشتر محیط زیست خواهد بود. توجه داشته باشید که ترمیم محیط زیست به هیچ‌وجه آسان نیست و هزینه احیا به مراتب سنگین‌تر از هزینه تخریب است و مسئولان امر، در پیشگاه آیندگان باید پاسخگو باشند. و اما مغلطه دوم، مقدار تولیدی که بر افزایش آن فشار مضاعفی وارد کرده‌اند، تنها می‌تواند بخش کتاب‌های درسی و نهایتا روزنامه‌ها را پوشش دهد. کیفیت کاغذ تولیدی، اصطلاحا یکسال مصرف بوده که البته زمان دقیق‌تر آن ۹ ماه است. و در سایر موارد مورد نیاز مانند کاغذ تحریر و گلاسه مورد نیاز چاپخانه‌ها هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است.

سعید کلاری

فعال صنعت چاپ