چرا چین و روسیه ایران را شریک استراتژیک نمی‌دانند؟
کشورها معمولا در پی منافع ملی خود هستند و هر جا که منافع ملی آنها ایجاب کند به همان سمت و سو حرکت کرده و اعلام موضع می‌کنند. در ارتباط با چین و روسیه نیز که سیاست ایران هم در همین راستا نگاه به شرق تعریف شده ایران سیاست خارجی خود را در نزدیکی به این دو کشور تعریف کرده است. دو کشوری که در سازمان همکاری‌های شانگهای هستند و ایران نیز به همین واسطه و حتی سال‌ها پیش از اینکه به عضویت دائم و رسمی شانگهای درآید روابط نزدیکی با این دو کشور برقرار کرده است تا در برابر فشارهای غرب و تحریم‌های آمریکا و اروپا بتواند از ظرفیت این دو کشور استفاده کند تا به نحوی نیازهای اقتصادی خود را رفع کند و هم اینکه از نظر سیاسی در مجامع بین‌المللی پشتیبانی هم داشته باشد.
به گزارش آرمان ملی آنلاین علی اصغر زرگر، تحلیلگر مسائل بین‌الملل نوشت: این کلیت سیاست خارجی ایران در حال حاضر و دهه گذشته است که برای کاستن از فشارهای غرب سعی کردیم این سیاست را پیش بگیرید. البته غافل از اینکه کشوری مثل چین یک تجارت سطح بالایی نزدیک به 500 میلیارد دلار با آمریکا دارد همینطور با کشورهای عربی که چیزی حدود 70 میلیارد دلار تجارت دارد و بخشی از منابع انرژی و سرمایه گذاری خود را تامین می‌کند. همینطور روسیه که کمبود منابع ارزی دارد و اکنون تحت تحریم و فشارهای سیاسی و نظامی غرب است.
بنابر این به دنبال یک سری منابعی می‌گردد که منابع مالی خود را افزایش دهد و کجا بهتر از کشورهای عربی که به این مهم دست پیدا کند. عربستان یک زمانی بیش از 20 میلیارد دلار در روسیه سرمایه گذاری کرده و اکنون هم تجار روسی در کشورهای مثل امارات متحده عربی و عربستان در حال آمد و رفت هستند که منافع تجاری و انرژی خود را جبران کنند. روسیه در خصوص فروش نفت خود نیز رابطه بسیار خوبی با عربستان دارد. بنابراین می‌بینیم چین و روسیه با توجه به روابط سیاسی و اقتصادی که با ایران دارند به نظر نمی‌آید که شرکای استراتژیک ایران باشند و منافع ایران را در نظر بگیرند. لذا معمولا به سمت و سویی حرکت می‌کنند که منافع مالی، سیاسی و ملی خود را بتوانند جبران کنند و این منافع را در نظر می‌گیرند.
برای همین امر است که وقتی قدرت‌های شرقی دور یک میز با عرب‌ها می‌نشینند و به عادت عرب‌ها مساله جزایر سه‌گانه همیشه مطرح می‌شود به جهت اینکه کشورهای عربی محل سرمایه گذاری مناسب است و منابع مالی فراوان و در زمینه تجاری آینده خوبی دارد به ساز آنها می‌رقصند. لذا اقدام اخیر روسیه در امضای بیانیه شورای همکاری خلیج فارس در راستای ادعای امارات متحده عربی برای حق حاکمیت بر جزایر 3 گانه نیز در همین راستا قلمداد می‌شود. اتفاقا چون عرب‌ها می‌توانند منابع ارزی روسیه را غنی‌تر کنند، روس‌ها نیز با اعراب به ویژه امارات متحده عربی همراهی می‌کنند.
به نظر می‌رسد اگر دستگاه سیاست خارجی ایران عکس‌العمل بسیار شدیدتری را نسبت به چینی‌ها داشت و رسما از چینی‌ها نام می‌برد و کار اشتباهشان را گوشزد می‌کرد این کار موجب می‌شد که روس‌ها مجددا چنین اشتباهی را تکرار نکنند و این گونه علیه ایران موضع گیری سیاسی نداشته باشند.
ارسال نظر