عوارض کمبود ویتامین B۱

تیامین محلول در آب است؛ بنابراین بدن برای مدت طولانی آن را ذخیره نمی‌کند و برای جلوگیری از کمبود تیامین، بدن نیاز به مصرف منظم آن دارد. شما می‌توانید نیاز بدن به تیامین را از طریق خوردن غذاها به اندازه کافی  برطرف کنید. بهترین منابع غذایی حاوی تیامین عبارتنداز: غلات غنی شده، برنج سفید، ماهی قزل‌آلا و لوبیای سیاه. همچنین تیامین در بسیاری از مولتی ویتامین‌ها نیز موجود است. مردان روزانه به ۱.۲ میلیگرم و زنان به ۱.۱ میلی گرم تیامین نیاز دارند.

خستگی و مشکلات حافظه

 تیامین برای تولید انرژی از مواد غذایی ضروری است. برای همین است که خستگی مداوم می‌تواند یکی از نشانه‌های کمبود تیامین باشد.

از دست دادن اشتها

تیامین بر هیپوتالاموس مغز، غده‌ای که مسئول اشتها و گرسنگی است، تاثیر دارد. با کمبود تیامین، شما دچار کمبود اشتها و احساس سیری می‌شوید.

ابتلا به دیابت

افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ احتمالا دچار کمبود تیامین هستند. این امکان وجود دارد که کلیه مبتلایان به این بیماری، تیامین بیشتری دفع کند.

آسیب دستگاه عصبی

 از دیگر علائم و نشانه‌های کمبود تیامین می‌توان به تحت ‌تاثیر قرار گرفتن عصب‌های حرکتی اشاره کرد. کمبود این ویتامین، اگر به حال خود رها شود، باعث آسیب دیدن دستگاه عصبی خواهد شد. یکی از نتایج این آسیب، مختل شدن واکنش‌های غیرارادی معمول بدن است. اختلال ناشی از این کمبود بیشتر در زانو، مچ پا و عضله‌های سه‌سر مشاهده می‌شود.

تغییر در ضربان قلب

 ضربان قلب، با مشخص کردن تعداد دفعات تپیدن قلب در طول یک دقیقه مشخص می‌شود و میزان تیامین موجود در بدن می‌تواند باعث تغییر آن شود. کمبود تیامین موجب پایین آمدن سرعت ضربان قلب می‌شود. خارج شدن سرعت ضربان قلب از حالت معمول و پایین آمدن آن می‌تواند باعث خستگی مفرط، گیجی و افزایش احتمال بیهوشی شود.

منابع غذایی

بنابر اعلام دفتر ارتقای آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، بسیاری از غلات کامل، منابع خوب تیامین هستند. ماست نیز تیامین دارد. غذاهای پروتئینی شامل گوشت مرغ، غذاهای دریایی، حبوباتی مانند لوبیا و نخودفرنگی و همچنین تخم‌مرغ، آجیل، دانه‌ها و سویا منابع خوب و پرمصرف تیامین هستند.