سیدحسن خمینی: یاران امام به نیت سفره‌های پهن شده نیامدند، روزهای مبارزه آمدند

حجت‌الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی طی سخنانی در همایش نکوداشت وکلای شرعی امام خمینی(س)، گفت: یاران امام در حوزه وکالت زیاد هستند، اما صفاتی در نوع آنها وجود دارد؛ به خصوص کسانی که در روزهای نخستین و روزهای سخت مبارزه به امام ملحق شدند.امام با بیان اینکه اولین این صفات که شاید مهمترین آنها بوده «از خود گذشتگی» است، تصریح کرد: مرحوم ابوی ما در یکی از پانوشت‌ها بر مطلب خودشان این مطلب را تذکر داده‌اند. ساواک می‌گوید اجازه شهریه دادن برای حضرت امام وجود ندارد. مرحوم ابوی می‌گوید شهریه ارتباط مرجع با بدنه حوزه است و در بیت امام تصمیم گرفته می‌شود که به اسم فرد دیگری این شهریه داده شود. آیت الله شیخ حسن صانعی گفت، پیش آمیرزا احمد آشتیانی رفتیم و گفت به این شرط می‌پذیرم که امام به من وکالت بدهد.  وی تأکید کرد: وکلای امام از خود گذشتگی داشتند و این رمز پیروزی انقلاب است که کسانی همراه رهبر او بودند که خودشان را ندیدند، از «من» عبور کرده بودند و در دایره منیّت گرفتار نشده بودند.  سید حسن خمینی با اشاره به اینکه دومین صفات وکلای امام خمینی(س) «شجاعت» بود، اظهار داشت: ابوی ما اسم چند نفر را برد و گفت دامان اینها را رها نکن؛ اینها یاران دوران غربت امام هستند. از مرحوم آقای خاتم یزدی، راستی کاشانی، دعایی و محتشمی به بزرگی یاد کنیم. آنها آن روز شجاع بودند، چون می‌دانستند راه برگشت‌شان بسته است. آن وقت معلوم نبود مبارزه به نتیجه برسد. این شجاعت‌ها و نترسیدن‌ها ویژگی بزرگ یاران قبل از فتح است؛ که به نیت سفره‌های پهن شدن نیامدند و روزهای مبارزه آمدند.  وی، «ایمان به جایگاه علمی امام» را یکی دیگر از ویژگی‌های یاران امام دانست و گفت: مرحوم آقای مطهری می‌گفت سخنان امام فراتر از دوران ما است و عصرها باید بگذرد تا عمق آن مشخص شود. امروز اگر حوزه علمیه قم بی تردید کانون علوم اسلامی است، پایه ‎هایش آن روز گذاشته شده بود و علمیت امام پایه‌های ایمان شاگردان را مستحکم کرده بود.   یادگار امام اظهار داشت: چهارمین ویژگی که باید اشاره کنم ایمان شاگردان و وکلا به تقوای امام است. امام را بازیگر نمی‌دانستند و هرکدام از یک زاویه به این رسیده بودند. مرحوم آیت‌الله هاشمی گفت مرید امام شدم چون در اندرونی اش همان فرش بیرونی بود و ریا در رفتار او نبود؛ ایمان به اینکه اگر این فرد حرفی می‌زند فقط برای خدا می‌زند، در همراهی یاران بسیار مؤثر است. اگر هزینه هم باشد اول از همه داد و تمام اعتبارش را گذاشته بود. 

*یاران امام عزت دارند

یادآور شد: وقتی امام را به ترکیه تبعید کردند گفت یک حسرت بیشتر ندارم؛ شاگردانی تربیت کرده‌ام که نزدیک آخر خط هستند؛ علقه‌اش شاگردانش بود. روزی که امام گفت می‌خواهم به پاریس بروم، از نظر تحلیلی آخرش آوارگی در اروپا بوده؛ در سن 80 سالگی به مرجعیتش پشت ما زده و می‌گوید فرودگاه به فرودگاه می‌روم و مبارزه می‌کنم. یاران به این آدم باورمند می‌شوند؛ می‌گفتند این آدم بازیگر نیست. کسانی ایمان آوردند که واقعا خودباور، خداباور، نترس، شجاع و طیف وسیعی از آنها مجتهدین خبره بودند.  سید حسن خمینی تأکید کرد: یکی دیگر از ویژگی‌هایی که یاران امام داشتند، «عزت» است. انسان ها گرفتار ظلم می‌شوند، اما بعضی‌ها هستند که انظلام را نمی‌پذیرند. روزی که امام را گرفتند و به تهران بردند، گفتند وقتی من را گرفتند و به طرف تهران آوردند؛ در جاده ماشین به طرف دریاچه نمک پیچید و مطمئن شدم که می‌خواهند من را بکشند و یک لحظه به خودم مراجعه کردم که ببینم می‌ترسم؟ دیدم نمی‌ترسم.  وی ادامه داد: به تعبیر مقام معظم رهبری، «فلز وجودی بعضی‌ها با بقیه متفاوت است.» بعضی ظلم را می‌پذیرند، اما در دل خودشان توجیه‌گر ظلم می‌شوند. ولی عده ‎ای که ظلم را نمی‌پذیرند، عزیز هستند. آنچه که بسیار خطرناک است ظلم نیست، بلکه پذیرش ظلم است. تاریخ ما غرق کسانی است که توجیه‌گر بدترین جنایت‌ها بوده‌اند و کسانی که برای مغول افسانه‌سرایی کردند.  یادگار امام اظهار داشت: یاران امام ولو رژیم شاه به سال 54 رسید که کسی احتمال رفتن شاه را نمی‌داد، دست از مبارزه نکشیدند؛ همه رفتند و آنها ماندند

*نباید گذاشت عزت بمیرد

وی در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به جنگ غزه گفت: روزی که حکومت عثمانی فروپاشید، یک تعداد محدودی صهیونیست توانستند فلسطین را بگیرند؛ مردمی که استبداد عثمانی را بپذیرند، استعمار صهیونیستی را هم می‌پذیرند. آن ملتی در مقابل ظلم می‌ایستد که هم در مقابل استبداد و هم در مقابل استعمار ایستادگی کند.  سید حسن خمینی با تأکید بر اینکه امام در انقلاب سال 57 عزت مسلمانان را زنده کرد، گفت: ان شاء الله فلسطین زیر بار ظلم نمی‌رود و علتش این است که انظلام در میان آنها وجود ندارد. آنچه که امروز در فلسطین زیر آوارها می رود، دروغ سردمداران اروپا و آمریکا و عبور از ارزش های انسانی است که از آن برای خودشان سپر می‌سازند. آنچه که امروز زیر آوارها به شهادت می رسد، مظلومیتی است که همه ما را باید به فریاد وادارد. یک ملت «عزیز» شد، در حالی که «ذلیل» بود. آنچه که باید در یک ملت زنده شود عزت است و نباید گذاشت عزت بمیرد. اگر عزت در مقابل حاکم داخلی مُرد در مقابل دشمن خارجی هم خواهد مُرد. امام در امت اسلامی «زندگی» و «عزت» را و اینکه ما «می‌توانیم»، می‌شود و باید بشود را زنده کرد.