میانجی‌ها بین ایران و آمریکا

 در این میان، اخیراً اعلام شده که روسیه علاقه‌مند است میان ایران و آمریکا میانجی‌گری کند. هرچند برخی منتقدان، نگاهی انتقادی به نقش روسیه در قبال ایران دارند و آن را فاقد حسن‌ نیت می‌دانند، اما در صورتی که این کشور واقعاً در پی میانجی‌گری بی‌طرفانه باشد، ورود آن به این عرصه نمی‌تواند لزوماً نکته‌ منفی تلقی شود. نکته‌ مهم این است که آنچه در پس پرده‌ دیپلماسی میان کشورها رخ می‌دهد، برای بسیاری نامشخص است. اما اگر این میانجی‌گری به نوعی معامله‌ دیپلماتیک منجر شود که در آن، آمریکا پرونده‌ بحران روسیه و اوکراین را حل‌ و فصل کند و در مقابل، روسیه بتواند راهی برای حل مناقشه‌ هسته‌ای ایران و آمریکا بیابد، این رویکرد از منظر دیپلماسی قابل تأمل است. چنین توافقی می‌تواند بحرانی جهانی را کاهش داده و در عین حال، وضعیت تحریم‌های ایران را نیز تغییر دهد. با این حال، اگر میانجی‌گری روسیه باعث پیچیده‌تر شدن روند توافق و لغو تحریم‌ها شود، پذیرش این کشور به عنوان میانجی به نفع هیچ‌یک از طرفین، به‌ویژه ایران، نخواهد بود. میانجی‌گری باید در جهت کاهش تنش و حل مسائل باشد، نه ایجاد موانع جدید در مسیر توافق. گذشته از روسیه، کشورهای دیگری نیز در ماه‌های اخیر تمایل خود را برای میانجی‌گری میان تهران و واشینگتن اعلام کرده‌اند. از جمله برخی کشورهای منطقه‌ای که روابط متوازنی با هر دو کشور دارند. در این میان، هر میانجی‌ای که بتواند منافع ایران را تأمین کند و روند حل مناقشه را تسهیل نماید، می‌تواند گزینه‌ای قابل‌قبول باشد. در شرایط کنونی، استفاده از ظرفیت‌های دیپلماتیک میانجی‌ها، اگر در راستای تأمین منافع ملی ایران باشد، اقدامی منطقی است. دستگاه دیپلماسی کشور می‌تواند با ارزیابی دقیق شرایط، از میان گزینه‌های موجود، بهترین مسیر را برای پیشبرد مذاکرات انتخاب کند.

* عبدالرضا داوری

فعال سیاسی