ضرغامی، شبیه احمدینژاد
رئیس صداوسیما، وزیر گردشگری و حالا نانوا!
آرمان ملی- مطهره شفیعی: عزتا... ضرغامی چه در سر دارد؟ او مدتی خود را از حاشیه دور نگه داشته بود اما ظاهرا بازهم هوس کرده تا از یک شخصیت غیررسمی باشد و کارهایی از جنس احمدینژاد داشته باشد.
تصویری از رئیس سابق صداوسیما منتشر شد که در حال پخت نان است! رفتارهای او مانند احمدینژاد است بهعنوان مثال در موضوع نان از او بسیار خاطره نقل شده است مانند روزی که محمد رویانیان تعریف کرد: «احمدینژاد هم دکترای حمل و نقل داشت، استاد دانشگاه بود، او هم حتما راهبردی فکر میکرد، چشماندازها را میتوانست بفهمد و راهبردها را تشخیص دهد، ولی عملیاتی بود. برای مثال یک شب در دولت نان سنگک و بربری و لواش و... آوردند، احمدینژاد دو ساعت این نانها را آنالیز میکرد و یا در موضوع تخممرغ و یا مسائل ریز مردم، واقعا احمدینژاد عملیاتی وارد میشد و با مردم و چالشهای آنها آشنا بود.» این دو شخصیت بهخوبی تغییر نقش میدهند و به شخص دیگری تبدیل میشوند مانند احمدینژاد سال 84 که شباهتی با دهه 90 نداشت و ضرغامی اهل جامجم 88 با ضرغامیای که با محمدعلی ابطحی و دیگر اصلاحطلبان دیدار میکند.
*ضرغامی و نقش جدید؟
ظاهرا ضرغامی برنامه جدیدی در سر دارد چرا که شهریورماه از سمت رسمی خودش هم استعفا داده بود. ایسنا 27 شهریور نوشته بود: «سیدعزتا... ضرغامی که حدود ۱۶ روز پیش و در ۱۱ شهریورماه ۱۴۰۳ با حکم حسین دهقان، رئیس بنیاد مستضعفان به سمت رئیس هیات مدیره شرکت سیاحتی و مراکز تفریحی پارسیان منصوب شده بود، اینک در پیام کوتاهی که در شبکه ایکس (توئیتر) منتشر کرده، کنارهگیری خود از این سمت را اطلاع داده است. ضرغامی بدون آنکه اشارهای به دلیل این ماجرا داشته باشد، نوشته است: «حسین دهقان از دوستان دوران دفاع مقدس من است. پیشنهاد هلدینگ سیاحتی بنیاد را با شروطی پذیرفته بودم. پس از دو هفته، احساس کردم حفظ و تداوم این دوستی، مهمتر از ادامه این سمت است.»
*نماد بیاعتمادی؟
آنچه ضرغامی در طی سالهای اخیر انجام داده را میتوان یک بازیگری غیرحرفهای دانست چرا که در نهایت به هدف نمیرسد مانند سال 1400 که تصور کرد با تغییراتی که پس از خروج از صداوسیما داشت، راه ورودش به پاستور را هموار کرده اما با «نه» پررنگ شورای نگهبان مواجه شد و دانست این حجم از تغییرات تنها در هویت او تردیدهای جدی ایجاد کرده و نمیتوان ضرغامی را یک شخصیت با ثبات تعریف کرد. اعتماد به رئیس سازمان صداوسیمایی که بارها فیلمهای اعتراف اصلاحطلبان را پخش کرد اما پس از خروج از جامجم با آنها دیدار و خوش و بش کرد، منطقی نبود. یا ضرغامی تحت فشار بوده یا تداوم حضور با آن چهره را با منافعش همخوان نمیدیده است به هر حال ضرغامی چهره مورد اعتمادی برای دو جریان سیاسی کشور نیست. ضرغامی بهخوبی پی به این بیاعتمادی برده است و در نوشتار او این حسی که دارد مشهود است مانند اخیرا که در گفتوگو با ویژهنامه «ح» مطرح کرد: «از نظر من بهترین فیلم حاتمیکیا بادیگارد است. باور کنید تو تاریکی سینما من بیش از نیمی از این فیلم را فقط گریه میکردم. واقعا یک کسی مثل حاتمیکیا بادیگارد است.» او افزود: «هیچک از دو فیلم حاتمیکیا مشابه هم نیستند. خیلی کارگردانها خودشان را تکرار میکنند. اما امثال حاتمیکیا اینطور نیستند که خودشان را از حکومت بدانند بلکه حکومت را از خودشان میدانند.»
*اتهام به ضرغامی
آنچه درباره ضرغامی مطرح میشود تنها به تفاوت دیدگاههایش محدود نمیشود. او مدتی وزیر میراث فرهنگی بود و ادعاهایی درباره آن دوران مطرح میشود. «رکنا» نوشت: «در نشست خبری با دارابی، معاون وزیر میراث فرهنگی، یکی از خبرنگاران (خبرنگار همشهری) با طرح سؤالاتی صریح، وزارت میراث را به چشمپوشی از حفاریهای غیرمجاز و قاچاق آثار تاریخی متهم کرد. وی افشا کرد که در دوره وزارت ضرغامی، مجوز حفاری در شهریار برای یک تهیهکننده صداوسیما صادر شده و بهرغم گزارشهای مستند درباره فروش سکههای تاریخی در خارج از کشور، این وزارتخانه اقدامی برای بازگرداندن آنها انجام نداده است.»
ارسال نظر