«یلدای مهربانی» را پاس بداریم
یکی از یادگاران نیاکان ما این است که فرصتهای مختلف را برای خلق شادی و ترویج مهربانی ایجاد کنیم تا فشارهای زندگی روزمره را از خود دور کرده و بتوانیم با انرژی بیشتر نقشهای خود را در جامعه وخانواده با کیفیت بهتر انجام دهیم.
از جمله این یادگاران ماندگار، مراسم «شب یلدا» است. یلدای باستانی ریشه در فرهنگ کهن و غنی ایرانی دارد و هزاران سال است که همچنان در دل ایرانیان جای دارد، شبی که، هرچند دقیقهای بیش طولانیتر نیست اما عامل تقویت و پایداری باورها، دوستیها و همدلی ملی است و به نوعی برگی از هویت زرین ایران زمین به شمار میآید. یلدا اهمیت باهم بودن اعضای خانوادهها را به عنوان بخشی از روابط انسانی سالم یادآور میشود و به نوعی ترویج اخلاق و احترام به بزرگترها را به دنبال دارد. در گفتوگوهای اعضای خانواده کودکان، نوجوانان و جوانان با فرهنگ خود بیشترآشنا میشدند و ارتباط بین نسلی راحتتر صورت میگرفت. شب یلدا یا «شبچله» یکی از کهنترین جشنهای ایرانی است و ایرانیان در این جشن، طولانیترین شب سال را با سرمای هوا در یک محفل گرم و صمیمی خانوادگی و دوستانه همراه با انقلاب زمستانی طبیعت، به صبح میرسانند و خاطراتی خوش و شیرین را از با هم بودن خلق میکنند که لذت آن تا سال بعد باقی میماند و سالها و سالها این مراسم شیرین را تکرار میکنند و با اطمینان از گذران روزگاران خوب به فرزندان خود منتقل میکنند. معمولا در شبهای یلدا علاوه بر خوراکیهایی که مادران عزیزمان و زنان خانوادهها از مدتها قبل تدارکش را میدیدند، فرصتی برای ترویج عملی صله رحم هم بود. یک دقیقه طولانیتر شدن شب بهانهای بود برای اینکه فرصتهای شادمانه را در کنار اعضا خانواده و کسانی که دوستشان داریم، ایجاد کنیم. موسیقی و آوازهای محلی بخشی از مراسم شب یلدا بود. براین باور هستم که در سایه روابط انسانی سالم کیفیت زندگی بهتر خواهد شد و سلامت روانی و اجتماعی افراد را در جامعه بیشتر شاهد خواهیم بود که میتواند تاثیر چشمگیری در کاهش آسیبهای اجتماعی در خانواده و در نتیجه در جامعه داشته باشد. از جمله ویژگیهای یلدای قدیم این بود که در آن زمانهای کمی دورتر تجملات و زرق و برقها کم بود، وقتی بستگان برای شب چله دور هم جمع میشدند، هرکسی یکی از محصولات باغ و مزرعه خود را میآورد همه در خانه یکی از بزرگان فامیل جمع میشدند میگفتند و میخندیدند و شاد بودند، داستانهای کهن تعریف میکردند و حافظخوانی و شاهنامهخوانی میکردند و با جشن و سرور شب را به صبح میرساندند. نیاکان ما به خوبی درک کرده بودند که زندگی بدون شادی میسر نمیشود و بهانههای مختلفی از جمله شب یلدا را پیدا کردند که در فصل سرد سال با دورهمیهای خانوادگی، محبت را به یکدیگر هدیه میدادند. مهمترین پیامی که برگزاری یلدا میتواند داشته باشد این است که همراه با برگزاری جشن در این شب، مروج مهربانی باشیم و موضوعی که امروز از آن رنج میبریم یعنی نبود گفتوگو را نهادینه کنیم. همیشه باید از در کنار هم بودن لذت ببریم و برگزاری جشنهایی مثل یلدا یک بهانه است، برای هم یادآوری کنیم یکدیگر را دوست داریم و از با هم بودن لذت میبریم، موضوعی که باعث ماندگاری آیینهایی مانند یلدا شده، اگر اینگونه آیینها کارکرد نداشت تا امروز باقی نمیماند و همه باید تلاش کنیم که این آیینها حفظ شود. آرزو میکنم حال دلتان همیشه خوب خوب خوب باشد. انشاءا...
*سیدحسن موسوی چلک
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
ارسال نظر