تنبیه بدنی دانش‌آموز ایلامی توسط معلم خود

اما این تنبیه و هرگونه تنبیه دیگری، سال‌هاست در مدارس ایران ممنوع شده است، هرچند همچنان گاهی از گوشه و کنار کشور، خبرهایی مبنی بر آزار و تنبیه دانش‌آموزان توسط معلم به گوش می‌رسد. این درحالی است که برخی دانش‌آموزان و والدین آنها همچنان ترجیح می‌دهند، خبری از این قبیل تنبیه‌ها را نه انتقال و نه پیگیری کنند. فارغ از اینکه این تنبیه‌ها چه بر سر فرزندشان خواهد آورد.

پسرک با چشم‌های معصومش، زل زده است به دوربین که جای زخمی که معلم بر صورتش نواخته است را به همه آنها که این تصویر را می‌بینند، نشان دهد. آنچه در تصویر به چشم می‌آید، زخمی بر بینی و پایین چشم اوست، اما آنچه ما نمی‌بینیم و حتی از چشم خانواده این کودک هم پنهان خواهد ماند، زخم هراس و دردی است که تا سال‌ها با این فرد همراه خواهد بود. طبق آنچه روانشناسان می‌گویند، اغلب مشکلاتی که فرد در بزرگسالی به آن دچار می‌شود، ریشه در زخم‌های روانی کودکی دارد. این کودک هم مسلما آثار روانی این زخم را با خود تا سال‌ها حمل خواهد کرد. در پس ذهن کودکانی که تنبیه می‌شوند، خاطره‌ای تلخ، تا ابد باقی خواهد ماند. خاطره‌ای که گاه در سنین بالاتر سبب آسیب‌های روانی و ضربه‌های روحی خواهد شد.

معلم پایه اول راهنمایی در شهرستان مهران، ایلام، دانش‌آموز را مورد ضرب و شتم قرارداد. روزپنجشنبه در حالی عکس‌های تنبیه دانش‌آموز ایلامی در فضای مجازی منتشر شد که بسیاری از دانش‌آموزانی که توسط معلم تنبیه می‌شوند، حتی به خانواده خود هم این مطلب را انتقال نمی‌دهند. طبق گزارش‌های اولیه، این دانش‌آموز پس از برخورد فیزیکی، دچار آسیب شده است و به مرکز درمانی منتقل شده است. در همین راستا، بعد از انتشار تصاویر تلخ این کودک، مدیرکل آموزش و پرورش استان ایلام به ویدئو تنبیه بدنی دانش‌آموز مهرانی واکنش نشان داد.

علی درویشی، مدیرکل آموزش و پرورش استان ایلام در پی انتشار تصاویر تنبیه بدنی دانش‌آموز مهرانی کلاس هفتم توسط معلم در فضای مجازی ضمن ابراز تأسف از تنبیه دانش‌آموز مهرانی توسط معلم یکی از مدارس این شهر گفت: در پی اطلاع از موضوع، بازرسی آموزش و پرورش استان به این اتفاق با جدیت ورود کرد و پرونده تخلفات اداری برای معلم خاطی تشکیل خواهد شد. بر اساس قانون آموزش و پرورش هر گونه تنبیه بدنی دانش‌آموزان ممنوع است و از اتفاق روی داده در این خصوص عذرخواهی می‌کنم.

طبق گفته آموزش و پرورش ایلام، به محض اطلاع از این اتفاق، با والدین دانش‌آموز ارتباط برقرار شد و از آنان دلجویی صورت گرفت و همچنین تأکیدات لازم به مدیر آموزش شهرستان مهران، برای معرفی معلم و افراد خاطی در این اتفاق به هیأت رسیدگی به تخلفات اداری انجام شد.

مقرر شد که این موضوع خارج از نوبت بررسی و به طور قطع برخورد لازم با معلم خاطی و دیگر افراد مقصر در این موضوع به عمل خواهد آمد.

یکی از مزایای فضای مجازی و گوشی‌های تلفن همراه هوشمند، این بود که اطلاعاتی که در گذشته شاید بعد از هفته‌ها و روزها دست‌به‌دست و دهان به دهان می‌چرخید تا به گوش دیگران برسد، حالا در کسری از ثانیه و با یک کلیک در اختیار دیگران قرارمی گیرد. جدای از صحت و سقم هر خبری، این فراگیری می‌تواند در کاهش ابعاد آسیب‌های روانی و اجتماعی نقش بسزایی داشته باشد.

سکوتِ والدین و دانش‌آموز

دانش‌آموزی در یکی از مدارس تهران، توسط معلم دچار آزار و اذیت شد. اما نه والدین سخنی از آنچه بر دانش‌آموز گذشته است، به زبان می‌آورند و نه کودک حرفی می‌زند. تنها اقدام موثر این خانواده این بوده است که کودک را از مدرسه رفتن منع کردند و حالا حتی دقیق هم نمی‌گویند که چه بر سر فرزندشان، که یک ماه به دلیل تبعات روانی تنبیه در مدرسه، در بیمارستان بستری بود و حتی نمی‌توانست تا چند ماه چند قدم راه برود، آمده است. آنها تنها به صورت کلی می‌گویند که معلم دانش‌آموز را تحت فشار گذاشته بود و مدام دعوا و تحقیرش می‌کرد، درحالی که این دانش‌آموز مقصر نبود و دیگر بچه‌ها شیطنت می‌کردند و معلم از چشم این کودک می‌دید. در نهایت به این نتیجه رسیدند که کودک را به مدرسه نفرستند. درحالی که نه اطرافیان و نه خود والدین اطلاعات دقیقی از آنچه بر کودکشان گذشته است، نمی‌دهند. اما خبر ندارند با مدرسه نرفتن این دانش‌آموز، که حالا حتی کسی اسم مدرسه را هم در مقابل او نمی‌آورد، دچار چه آسیب‌های جبران ناپذیری خواهدشد. دانش‌آموزی که با دوری از تحصیل و آموزش، دچار آینده‌ای سرگردان خواهدشد.

راه‌های پیگیری والدین

هرچند تنها مواردی از تنبیه دانش‌آموزان توسط معلم، رسانه‌ای می‌شود و برخی از والدین یا خود دانش‌آموزان به دلیل هراس از تبعات اطلاع‌رسانی یا به دلیل برخورد خود والدین با آنها، ترجیح به سکوت می‌دهند، با گسترش شبکه‌های اجتماعی و اطلاع‌رسانی در کسری از ثانیه، خوشبختانه بهتر از گذشته می‌توان این گونه موارد را پیگیری و اطلاع‌رسانی کرد. اما اینکه چنددرصد از خانواده‌ها و خود دانش‌آموز آسیب دیده، اقدام به پیگیری می‌کنند، را هیچ‌کس نمی‌داند.

در همین راستا، دکتر سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی به «آرمان ملی» درباره اقداماتی که در این گونه موارد والدین دانش‌آموز آسیب دیده می‌توانند انجام دهند، گفت: در این گونه موارد چند راه برای پیگیری و اطلاع و درخواست حمایت وجود دارد. راه اول تماس با خط ملی نماد به شماره1570 وزارت آموزش و پرورش. راه دوم، تماس با خط تلفن 123، اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی. راه سوم، در مواقع حاد که شدت خشونت بالاست، پیگیری از طریق مراجع انتظامی و قضائی جهت انجام شکایت از معلم ضارب است. راه چهارم از طریق دفتر بازرسی و پاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش استان مربوطه و کشور، راه پنجم، از طریق سامانه پاسخگویی به شکایات سازمان بازرسی استان و یا سازمان بازرسی کل کشور، همچنین از طریق سامانه پاسخگویی به شکایات استانداری نیز می‌توان پیگیر بود.