شبکه های نیکوکاری و چالش های آن
در سال 1395 هیات دولت آیین نامه تشکیل شبکه هایی از موسسه های نیکوکاری مردم نهاد که در موضوعی مشترک فعالیت می کنند را تصویب کرد و اجرای آن به سازمان امور اجتماعی کشور واگذار شد از آن زمان تا کنون چند شبکه از جمله شبکه مراکزخیریه و نیکوکاری ، شبکه خیریه های حامی ایتام ،شبکه خیریه های حامی بیماران مبتلا به سرطان، شبکه خانه خیرین ایران وچند شبکه دیگر مجوز فعالیت گرفته اند ودر حال فعالیت هستند و خدمات بسیار تاثیرگذاری داشته اند.
بعد از گذشت هشت سال از فعالیت این شبکه ها اینجانب به عنوان فردی که عضو هیات موسس سه شبکه از مجموع شبکه های مذکورهستم پیشنهاد می کنم به منظور بررسی توفیقات - خدمات وچالش های این شبکه ها یک ارزیابی جامع انجام شود و اصلاحات لازم درأیین نامه آن برای استمرار فعالیت و خدمات این شبکه ها انجام پذیرد. برای این منظور ابتدا لازم است نشست های مشترکی از نمایندگان این شبکه ها با مشارکت شورای اجتماعی کشور تشکیل گردد. بررسی های لازم انجام و تحلیل گردد ودر صد توفیقات با اهداف اولیه سنجیده شود وسپس با نظر خبرگان و مطلعین اصلاحات ضروری مصوب و اعلام شود. موضوعاتی از جمله نگاه سنتی به خیرین - امر خیر و نیکوکاری و ایجاد موسسه ای خیریه و تاثیرگذاری آن- تامین منابع مالی و بودجه - شفاف سازی و اطلاع رسانی - مشارکت مردم در اداره موسسه های خیریه و تصمیم گیری ها- جایگاه اقشار آسیب پذیر و نیازمندان در خیریه ها و تکریم آنان – حقوق قانونی کارکنان موسسه های خیریه – جایگاه وقف و نیت واقفین و داوطلبان و غیره نیازمند یک بررسی جامع است - از جمله چالش های دیگر حدود اختیارات و مداخلات شبکه ها در اداره امور خیریه و اجرای تصمیمات شبکه برای اجرا در خیریه است. یکی از مهمترین چالش های شبکه های مذکورموضوع چگونگی تامین بودجه شبکه هاست زیرا مطابق اساسنامه منابع مالی شبکه های نیکوکاری ازمحل دریافت حق عضویت از اعضا باید تامین شود به همین دلیل هم شبکه ها فاقد حوزه جذب مشارکت از مردمی هستند. این موضوع با نظر تعدادی از موسسه ای خیریه در تضاد است زیرا بر این باور هستند که پولی که خیرین و مردم به خیریه کمک می کنند با نیت خاصی است مثلا برای کمک به ایتام یا معلولان یا درماندگان و بیماران است و ما اجازه نداریم از آن پول ها حق عضویت شبکه را پرداخت کنیم. در هر حال با توجه به اساسنامه سالیانه مبلغی حق عضویت از موسسه ای عضو اخذ می شود که جوابگوی هزینه ای شبکه نیست و همه شبکه ها مشکل مالی دارند و این خود یکی از دلایل توفیقات ناکافی شبکه هاست. البته به نظر می رسد هریک از شبکه ها به نوعی از حمایت های شرکت ها – بنگاه های اقتصادی یا افراد متنفذ و یا نهادهای دیگری در کشور برخوردار هستند که توانسته اند امورشان را به طریقی به انجام رسانند لیکن کاملا ضروری است که برای بررسی چالش های شبکه ها جلسات کارشناسی خاص برگزار شود و اصلاحات لازم در دستورالعمل ها و ضوابط اجرایی اداره امور شبکه ها به عمل آید تا این اقدام خیرخواهانه به نتیجه مثبت برسد.
*نبی اله عشقی ثانی
فعال اجتماعی
ارسال نظر