دل‌مان برای شادی لک زده بود

مردم هم به رغم همه مشکلاتی که دارند ولی اخبار این مسابقات را پیگیری می کنند. این روزها که کشتی گیران و تکواندوکاران و وزنه برداران  وارد مسابقات شدند، کمی شور و حال آن برای ما بیبشتر شده است چون طبق سنوات گذشته، امیدمان برای کسب مدال با رنگ های مختلف بیشتر شده است. واقعیت این است که این خیلی خوب است که  ما هم ورزشکارانی داریم که در این سطح در مسابقات المپیک حضور پیدا می کنند، رقابت می کنند و حتی در ورزش هایی مقام هایی هم کسب می کنیم ولی نکته ای که مهم تر و جالب توجه تر می باشد، شادی است که مردم بعد از هر موفقیت ورزشکاران ایرانی از خود نشان می دهند. حتی افرادی که ورزشکار نیستند و اخبار را هم به‌طور جدی پیگیری  نمی کنند وقتی متوجه می شوند یک ایرانی دارد مسابقه می دهد و برنده می شود، اشک می ریزند؛ اشک شوق برای موفقیت یک هموطن. بیایم فضایی ایجاد کنیم که در همه شئون زندگی مردم ایران زمین را شاد کنیم و شاد ببینیم. خیلی وقت است که شادی نکردیم و شادی  پایدار و مستمر نداشتیم. درگیری‌های سیاسی، جناحی و... در کنار مشکلات شدید اقتصادی  به اصطلاح « دل و دماغ» شادی را از ما گرفته است. در حالی که مردم ایران با این همه ظرفیت بالقوه  و بالفعل حق شان است که زندگی شادی داشته باشند. ورزش یکی از موقعیت و حوزه هایی است که شادی می آفریند. موقعیت ها و حوزه های دیگر هم باید شاد کردن مردم سرلوحه برنامه های شان باشد. چقدر خوب خواهد بود که  در هر کوی و برزن بساط شادی های گروهی البته در چارچوب مقررات و شرایط فرهنگی کشور ( که ظرفیت های بسیار بالایی هم داریم)  برپا باشد. گاهی یک دورهمی ساده می‌تواند یک فضای شاد را فراهم کند و یک پیام مثبت می‌تواند انرژی مثبتی به ما دهد. همیشه هم قرار نیست که برای شادی هزینه کنیم. بعضا در گوشه و کنار شهر به مناسبت اعیاد مختلف اقوام مختلف با کمترین وسایل، می‌توانند مردم را ساعت‌ها دور هم جمع کنند. ما ظرفیت‌های فرهنگی زیادی داریم که کارکرد اجتماعی و بار ارزشی فرهنگی دارد. امروز نیاز داریم که بیش از پیش  شادی‌ها را  خلق کنیم و با انجام کارهای خوب  و بهتر کردن شرایط زندگی مردم دل آنها را هم شاد کنیم.

*سیدحسن موسوی‌چلک

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران