تخریب ظریف با رمز«دولت اجاره‌ای»

گرچه جریان رقیب که از اتهام، اهانت و تخریب گرفته تا حمایت‌های همه جانبه از گزینه مدنظر خود هر ابزاری برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری استفاده کرد در نهایت نتوانست بر اراده مردم تاثیر‌گذارد و خللی وارد کند و در نهایت نیز مقهور اراده جمهور مردم شد. با این حال از همان ابتدای اعلام پیروزی پزشکیان، انواع بداخلاقی‌ها را شروع کردند و گرچه به ظاهر اختلافات درونی داشتند و یکدیگر را بابت شکست در انتخابات سرزنش می‌کردند، اما در نهایت این مسعود پزشکیان بود که هدف مشترک تخریب‌ها بود و جز بخشی از آن جریان که از قضا از حامیان رئیس‌جمهور منتخب در آمد بقیه در زمره اصولگرایانی بودند که همچنان نیز هر اظهار نظر یا عملکرد و تحرکی از پزشکیان یا اطرافیانش را دستاویز قرار داده و شروع به حمله و تخریب می‌کنند. گویی اینکه هنوز باور ندارند که در پیشگاه ملت رد شده‌اند و مردم به تفکر، رویکردها و راهبردهای آنها برای اداره کشور مهر باطل زده و از آنها رد شده‌اند. چه اینکه اگر جز این بود و جامعه از شرایط 3 سال گذشته راضی بود در انتخابات نیز نامزد مورد حمایت همان جریان را انتخاب و به کرسی می‌نشاند. لذا اینکه جامعه امروز به تغییر با مسعود پزشکیان رای داده یعنی نمی‌خواهد اتفاقات و عملکردهای 3 سال گذشته تکرار شود. هر چند برای برخی سخت است که با تلاش و هزینه‌های فراوان امروز در جایگاه بازنده روند تشکیل دولت کاندیدای جریان رقیب را مشاهده کنند اما بهتر است برخی جریان‌ها و رسانه‌های دلواپس که مدام به پزشکیان یا اطرافیانش خرده می‌گیرند این مساله را فهم کنند که انتخابات تمام شده، آنها شکست خورده‌اند و باید کنار بنشینند و در کار دولت جدید اشکال‌تراشی و ایجاد خلل ننمایند. اینکه پزشکیان در مقام رئیس‌جمهور منتخب مردم چه کسانی را به کار خواهد گمارد در صلاحیت و اختیارات خودش است و هیچ‌کس حق دخالت در این موضوع را ندارد اما دکتر پزشکیان از آنجا که به خرد جمعی معتقد است برای وزارتخانه‌های مرتبط با هم کارگروه‌های مجزایی تشکیل داده تا گزینه‌های وزارت در هر حوزه‌ای بر اساس خرد جمعی نگاه‌های مختلف انتخاب شود. حال اینکه جریان مقابل که همواره طی دوره‌های مختلفی که اصلاح‌طلبان یا اعتدالیون روی کار بوده‌اند کاری جز هجمه و تخریب نداشته‌اند حتی این نوع رویکرد رئیس‌جمهور منتخب را نیز برنتابیده و به آن نیز انتقادات و ان‌قلت‌هایی را وارد آورده‌اند. کسانی که گرچه در ظاهر از شعار «برای ایران» پزشکیان تعبیر به وحدت ملی می‌کنند اما بارها نشان داده‌اند که تا چه اندازه جناحی و یکسویه به مسائل می‌نگرند و نظری غیر از نظرات خود را به رسمیت نمی‌شناسند.

* حمله به ظریف

شامگاه چهارشنبه بود که محمدجواد ظریف، رئیس شورای راهبری انتخاب وزرای دولت چهاردهم به تشریح فرایند انتخاب وزرا در دولت چهاردهم پرداخت و در خصوص نحوه انتخاب کارگروه‌ها و کارکرد آنها و انتخاب و پیشنهادها و... صحبت کرد. اظهاراتی که بازتاب‌های بسیاری داشت. اما رسانه‌های دلواپس طبق معمول وارونه به مساله نگریستند و به جای اصل موضوع به حواشی ماجرا دامن زدند. اینکه چرا به جای مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور منتخب باید محمدجواد ظریف برای تشریح فرآیند انتخاب وزرا به تلویزیون برود. هر چند که ناگفته پیداست اینها خود می‌دانند که ظریف با حکم پزشکیان رئیس شورای راهبری انتخابات وزراست اما از این جهت که مشکل‌شان در جای دیگری است اساسا اصل موضوع را رها کرده‌اند. اتفاقا مشکل آنها این نیست که چرا پزشکیان نیامده که اگر شخص دیگری هم بود مساله‌ای نبود. مساله آنها محمد جواد ظریف است و از این بر خود نهیب می‌زنند که چرا با وجود تخریب‌های پی در پی عزت او در پیشگاه ملت بیش از پیش می‌شود و مردم او را به عنوان چهره‌ای ملی، مردمی، خیرخواه و وطن دوست می‌شناسند. شاید اگر مقداری موشکافانه‌تر به مساله نگاه کنیم مقابله اصلی آنها با مردم باشد که چرا چهره‌های محبوب و ملی مثل ظریف را دوست دارند و بر می‌تابند. آنچه طی این سال‌ها مشخص و مسجل بوده و هست، محمد جواد ظریف به عنوان دیپلماتی برجسته، هوشمند، هنرمند و وزیر خارجه‌ای که عملکرد مدبرانه‌اش موجبات عزت و سربلندی ایران را در جهان رقم زده خار چشم مخالفین داخلی و دشمنان خارجی است و امروز هم از اینکه می‌بینند مسعود پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهور منتخب در انتخابی شایسته ظریف را به عنوان رئیس شورای راهبری انتخاب وزرای دولت چهاردهم گمارده بیش از پیش خشمگین شده و انتقادات خود را روانه صدا و سیما می‌کنند که چرا اجازه حضور ظریف در برنامه زنده تلویزیونی را می‌دهند. تصور آنها این است که ظریف به جای پزشکیان دولت را پیش می‌برد و به عبارتی دولت پزشکیان اجاره ظریف است. در حالی که ظریف صرفا در جایگاه مشاور رئیس‌جمهور منتخب بوده و در دولت آینده نیز پست وزارتی نخواهد داشت. به نظر می‌رسد این جریان‌ها و رسانه‌هایشان راه دیگری ندارند جز اینکه چشم‌های خود را ببندند و نبینند یا جایگاه ظریف را به عنوان سیاستمداری کاردان و شایسته پذیرا باشند و دست از تخریب و لجاجت بردارند. چرا که تازه اول ماجراست و از ظرفیتی همچون دکتر ظریف در دولت چهاردهم به خوبی استفاده خواهد شد.

* فرار به جلوی دلواپسانه

شاید اگر یک ناظر بیرونی بدون عملکرد یا پیش زمینه ذهنی اتفاقات چند روزه اخیر در خصوص سازو کار انتخاب وزرا را می‌دید و نسبت به لزوم عدم سهم خواهی از سوی جریان‌های مختلف صحبت می‌کرد می‌شد صحبتش را پذیرفت. اما آنهایی که خودشان دولت سیزدهم مرحوم رئیسی را به یک شرکت سهامی تبدیل کردند و هر کسی بخشی را در اختیار گرفت در جایی نیستند که بخواهند از عدم سهم خواهی در دولت چهاردهم بگویند. به قول معروف«رطب خورده منع رطب کی کند؟» از سوی دیگر نیز با توجه به ساز و کاری که وجود دارد و در کارگروه‌های مختلف وظایف مشخص شده و پس از آن نیز نتایج به شورای راهبری با عضویت 30 نفر از افراد مختلف می‌رود و در آنجا پس از بحث و بررسی‌های فراوان به گفته محمدجواد ظریف برای هر وزارتخانه 3گزینه به رئیس‌جمهور معرفی می‌شود تا در نهایت مسعود پزشکیان برای هر وزارتخانه یک نفر را به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی کند. لذا در چنین سازوکاری جایی برای سهم خواهی باقی نمی‌ماند که رسانه‌های دلواپس بخواهند با استناد به صحبت‌های برخی چهره‌های اصلاح‌طلب که آن هم از سر خیرخواهی انذار‌هایی می‌دهند بگویند برای پست و مقام به جان هم افتاده‌اند نوعی فرافکنی و فرار به جلو است که می‌خواهند سازو کار ایجاد شده دموکراتیک برای انتخاب وزرا را با ‌سیاه نمایی‌ها زیر سوال برده و تخریب کنند.