دنبال میانجی باشیم نه تبعیض

 اخیرا صحبتی از خانم کارشناسی در یکی از شبکه‌های تلویزیونی مطرح و تیتر آن با این مضمون منتشر شد که چرا به افرادی که ممکن است از نظر گرایش و حزب سیاسی حتی مخالف رویکرد سیاسی صداوسیماست تریبون داده‌اید؟ این درحالی است که یکی از وظایف رسانه‌ملی و انتظاراتی که از آن می‌رود این است که بتواند به افراد با طیف گرایش‌های سیاسی متفاوت، فرصت‌های برابر دهد گرچه الان این فرصت‌ها خیلی هم برابر نیست ولی آن گروه‌ها هم  باید بتوانند دیدگاه‌های خودشان را در حوزه‌های مختلف بیان کنند. اینکه گروهی احساس مالکیت در رسانه کند، ملی بودن رسانه زیر سوال می‌رود و طبیعتا خود این می‌تواند اعتماد مردم نسبت به رسانه داخلی و صداوسیما را کمتر کند. همان‌طور که در صحبت‌های خود مسئولین صداوسیما هم بود که رغبت مردم به صداوسیما نسبت به قبل روند افزایشی نداشته است. موضوعی که کارشناسان به کرات و با زبان‌ها و شیوه‌های مختلف بیان کرده‌اند. آنچه مهم است اینکه رسانه‌ملی باید فرصتی برای بیان دیدگاه‌های افراد مختلف باشد. اینکه ما رسانه را برای یک دوره خاص بخواهیم درحالی که رسانه باید رسانه همه مردم باشد، نگاهی تبعیض‌آمیز است و طبیعتا هرجایی که افراد احساس کنند تبعیض قائل می‌شوند یا مورد تبعیض واقع شده‌اند، حس خوبی نسبت به آن فضا نخواهند داشت. چون تبعیض آزاردهنده است حتی حس تبعیض آزاردهنده است. نکته‌ای که در شرایط فعلی اهمیت دارد، اینکه فضا به گونه‌ای است که ما بیش از هر چیزی نیاز به همبستگی و وفاق ملی داریم. هر نوع رفتاری که فاصله‌ها را بیشتر کند در نهایت امنیت را در جامعه تهدید می‌کند. ما امروز به جای اینکه به دنبال این باشیم که این فاصله‌ها را افزایش دهیم باید به دنبال فضایی برای پذیرش تنوع باشیم. آنچه در کلیپی که منتشر شد به صراحت مشخص است؛ قائل نشدن به تنوع و پذیرش تنوع در جامعه‌ای است که ما داریم در آن زندگی می‌کنیم. اگر قرار بود برای یک گروه خاص باشد، طبیعتا رسانه‌ملی نمی‌شد. لذا خود مسئولین رسانه هم باید تدبیر کنند تا از تریبون رسانه، فضایی که صدای تفرقه و تبعیض را نهادینه کند به ضرر همه است حتی آن حزبی که فکر می‌کند قدرت را در دست دارد. این نوع فضاها، نادیده گرفتن بخشی از مردمی است که در این جامعه دارند زندگی می‌کنند و آزردگی خاطر را هم برای سیاسیون و هم برای مردم در افکار عمومی ایجاد می‌کند. ما امروز فضای جامعه‌مان به گونه‌ای است که کسی نمی‌تواند کتمان کند که فضای وفاق، همدلی و همبستگی نیست. حتی در صورت بروز اختلافات ما نیازمند میانجیانی هستیم تا بتوانند فضا را برای گفت‌وگوی طرفین و به صورت برابر ایجاد کنند. ما امروز بیش از هر چیزی به میانجیگرهایی نیاز داریم که بتوانند فضای گفت‌وگوی برابر را برای طرفین ایجاد کنند. صحبت‌های این خانم کارشناس فاصله‌ها را بیشتر می‌کند و می‌تواند سرمایه اجتماعی را در جامعه پایین بیاورد.

*سیدحسن موسوی چلک

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران