«دلالت پرنده/ بخوان مرا بخوان/ بخوان سبز هوش/ بگذار آوای پریشان نایم را/ سیمرغ بسرایند/ به خود آیند یاختهها» شاپور جورکش، صاحب هوش سبز و دانای نام دیگر دوزخ، نای از نفس تهی کرد. شاعری که سالهای بسیاری از زندگی خود را صرف بازخوانی آرای نیما کرد، چه در کتابهایش مثل بوطیقای شعر نو و چه در یادداشتها و گفتوگوها.