گزارش تقی‌زاده به عنوان یکی از کسانی که در مذاکرات حضور داشته و خود متهم به دست داشتن در تمدید آن بوده بیانگر نقش استبدادی رضاشاه در شکل‌گیری قرارداد ۱۹۳۳ است و به شکل تلویحی جلسه مورد ادعا میان شاه و انگلیسی‌ها را تایید می‌کند. در واقع وجدان عمومی مردم چه در زمان رضاشاه و چه پس از او قرارداد ۱۹۳۳ را به عنوان قراردادی به نفع ایران نپذیرفت.
مدرس با آن عبای نازک و آن قبای کرباسی، اولتیماتومی که روس‌ها و انگلیسی‌ها به مجلس فرستاده بودند را پشت تریبون مجلس رد می‌کند و می‌گوید:«حالا که قرار است بمیریم چرا خودمان خودمان را بکشیم».
یک رسانه در مطلبی با اشاره به بیستمین سالگرد درگذشت صادق خلخالی نوشت: رابطه بنی‌صدر با خلخالی البته بر سر تخریب آرامگاه رضاشاه پهلوی در شهرری شکرآب شد اگرچه اولین رییس جمهوری از او به سبب ماجرای دادگاه هویدا - اعدام زودهنگام یا کشتن قبل از اعدام رسمی- هم ناخرسند بود.
محسن هاشمی گفت، از زمان رضاشاه در قانون شهر تهران تعیین رئیس شرکت واحد اتوبوس‌رانی در حد تعیین شهردار تلقی می‌شده، اما از زمانی که اعتراضات سندیکای اتوبوس‌رانی اتفاق افتاد، قضیه شکل دیگری به خود گرفت.
