دستاوردی به‌نام نفت در برابر غذا

آرمان ملی آنلاین وزیر نفت اعلام کرده است که تمامی پول‌های حاصل از صادرات گاز به عراق به بانک تجارت این کشور واریز می‌شود و عراق در برابر گاز صادراتی ایران طلب تهران که میلیارد‌ها دلار است را با کالا‌های اساسی و دارو تسویه می‌کند. این خبر درحالی به صورت رسمی اعلام می‌شود که در گذشته احتمال آن از سوی کارشناسان اقتصادی داده می‌شد اما مقامات دولت از دریافت طلب ایران سخن می‌گفتند. واقعیت آن است که دولت ابراهیم رئیسی بعد از گذشت حدود دو سال توانسته دستاوردی داشته باشد. دستاوردی که از بد ماجرا اساساً مطلوب هم نیست. نفت در برابر غذا دستاوردی است که این دولت می‌تواند آن را رسما به عنوان عملکرد خود اعلام کند. ‌این وضعیت که گاز و برق به عراق صادر کنیم و در برابر عراق کالا‌های اساسی و دارو به ایران ارسال کند نشان دهنده آن است که دولت سیزدهم استراتژی‌ای برای سیاست خارجی خود ندارد. مشکل تنها این نیست. دولت سیاست‌گذاری برای امور اقتصاد داخلی نیز ندارد. از ابتدای روی کار آمدن دولت تا این لحظه حدود ۲۰ ماه می‌گذرد اما یک برنامه دقیق و منسجم از سوی دولت رسانه‌ای نشده که دولت قرار است چگونه با مسائل و مشکلات مختلف مواجه شود. باید برنامه‌ای از سوی دولت وجود داشته باشد تا بررسی شود که سیاست خارجه دولت در خدمت کشور و مردم است یا خیر؟ زمانی که عراق این برخورد را با ایران می‌کند سایر کشور‌ها که فاصله بیشتری با ایران دارند چه برخوردی با ایران خواهند کرد؟ برخورد عراق در تأمین نیاز‌های کالایی ایران یک معنا بیشتر ندارد و آن نفت در برابر غذاست. آیا وضعیت اقتصادی ایران آنقدر بد شده است که باید پروژه نفت در برابر غذا یا گاز در برابر غذا یا برق در برابر غذا و دارو در مورد ایران اجرایی شود؟ درست است که تأمین نیاز‌های اساسی وظیفه دولت است اما تأمین کالا‌های اساسی به این شیوه در ‌شان و جایگاه مردم ایران نیست. تمامی این شواهد نشان می‌دهد که دولت فاقد استراتژی اقتصادی در سیاست خارجی است و تنها به گذران امور اعتقاد دارد. تا زمانی که دولت استراتژی سیاست داخلی و خارجی خود را مشخص نکند و باری به هر جهت حرکت کند، با بحران‌های متعددی را در سال جاری در ابعاد مختلف روبه‌رو خواهیم شد. در سال جاری با فقدان سیاست‌گذاری از سوی دولت با کاهش ارزش پول ملی و تورم شدید روبه‌رو خواهیم بود. عدم حاکمیت نظام تدبیر اقتصادی برای بهتر اداره کردن امور و عدم استفاده از نیرو‌های با تجربه، کارشناس و کار آمد در دولت و استفاده از یک طیف تفکر محدود؛ قطعاً می‌تواند تبعات بسیار منفی را برای کشور ارمغان بیاورد. آنچه از نان شب برای دولت واجب است، دعوت گروهی از کارشناسان خبره است تا این افراد سیاست‌های کلی در ارتباط با تعامل با جامعه جهانی را ایجاد کنند. امروز پوپولیست در ایران آنقدر حاکم شده است که خوب و بد ارتباط با جهان وارونه به نمایش گذاشته می‌شود. امروز ارتباط ایران با غرب چه از نظر سیاسی و چه از نظر اقتصادی، به نفع ایران و به ضرر دشمنان قسم خورده ایران از جمله تل‌آویو است. امروز مسئولین ایران ارتباط اقتصادی با اروپا را وادادگی می‌دانند در حالی که ارتباط با جهان غرب به نفع ایران و به ضرر تل‌آویو است. تبعات منفی سیاست‌های دولت و فقدان برنامه برای آینده مستقیماً به جیب مردم منتقل می‌شود و این موضع اساساً به نفع حاکمیت نیست. چرا که چنین وضعیتی کشور را در آینده با بحران ناکارآمدی روبه‌رو خواهد کرد.