«آرمان ملی» به بررسی نتایج برخوردهای سلبی با بیحجابی پرداخته است
از گشت جندالله تا نور؛ نتیجه چه بود؟
آرمان ملی– مطهره شفیعی: دستگاههای متولی حجاب در هر مقطعی تدابیری برای رعایت حجاب اسلامی در جامعه اتخاذ میکنند اما برخی که مسئولیتی در این حوزه ندارند با ارائه دیدگاههایشان سبب نارضایتی جامعه میشوند مانند حسین شریعتمداری که روز گذشته به نقد متولیان حجاب در جامعه و طرح نور پرداخت و نوشت: «با عرض پوزش از برخی مسئولان محترم در دولت، قوه قضائیه، مجلس و شماری دیگر از دستاندرکاران، باید گفت که متاسفانه این عزیزان در ماجرای مورد اشاره فریب خوردهاند! مگر در قوانین موجود برای مقابله با بیحجابی احکام مشخص و روشنی وجود ندارد؟! آیا به این قوانین عمل شده است و نتیجه نداده است؟! بدیهی است که بیتوجهی به قانون، با هنجارشکنی نیز همراه خواهد بود. بر فرض که تهیه و تدوین قانون تازهای برای حجاب ضرورت داشته است! سوال این است چرا مادام که قانون جدید به تصویب نرسیده است، این پدیده خسارتآفرین به حال خود رها شده و برای پیشگیری از آن به قوانین موجود عمل نشده است؟ آیا این بیتوجهی مصداق صریح قانونشکنی و «ترک فعل» نیست؟! بدیهی است که هست!» شریعتمداری به موشکافی لایحه حجاب وعفاف پرداخته و آورده است: «علاوهبر آنکه درباره ضرورت تهیه لایحه مزبور تردیدهای جدی وجود دارد.
بیش از یکسال از ماجرا میگذرد و موضوع هنوز سامان نیافته است! این لایحه در ۹ ماده از سوی دستگاه قضائی تهیه و به دولت فرستاده شد. دولت آن را به ۱۵ ماده افزایش داد و به مجلس فرستاد. مجلس ابتدا لایحه را در ۶۰ ماده و سپس ۷۰ ماده و نهایتا به ۷۱ ماده افزایش داد! متن لایحه سرشار از کلیگویی است و از اینروی به «کلیات ابوالبقاء» بیشتر شبیه است تا متن یک لایحه قانونی!» او سپس به توجیه انتقاد خود میپردازد و مینویسد: «وقتی پای نقد مصلحانه لایحه عفاف به میان کشیده میشود، برخی از سر ناآگاهی و شماری نیز از روی بداندیشی اصرار دارند که منتقدان را به طرفداری از بگیر و ببند و برخوردهای سخت متهم کنند و حال آنکه به قول حکیمانه رهبر معظم انقلاب؛ خیلی از کسانیکه کشف حجاب میکنند توجه ندارند که چه کسی پشت این سیاست رفع حجاب و مبارزه با حجاب است- جاسوسهای دشمن، دستگاههای جاسوسی دشمن دنبال این قضیه هستند- اگر بدانند حتما نمیکنند.» بنابراین، سخن از یکسو، برخورد سخت و پشیمانکننده با ماموران پشتصحنه است که اندک و کمشمارند و از سوی دیگر نجات کسانی است که از واقعیت ماجرا بیخبرند و نمیدانند که امروزه کشف حجاب علاوهبر حرام شرعی، بخشی از جنگ ترکیبی دشمن علیه ایران و ایرانیان است (حرام سیاسی)» شریعتمداری همانند همیشه در ذهن خودش به یافتن مقصر میگردد و جالب آنجاست که در دیدگاه او متهم سیاسی و متهم بیحجابی و... دارای یک نام هستند چنانکه نوشته است: «مقابله با این جریانات هنجارشکن و پادوهای داخلی دشمن نیازمند کشف آنها و قاطعیت در برخورد پشیمانکننده با آنان است. اگر مسئولان و دستاندرکاران محترم، جوانان میهن اسلامی را فرزندان خود میدانند- که باید بدانند و میدانند- باید نجات فریبخوردگان از چنگال پدیده پلشت کشف حجاب را تکلیف شرعی و انساندوستانه خود تلقی کنند و خدای نخواسته تحت تاثیر خناسان تصور نکنند که اجازه ادامه گرفتاری آنان در چنبره پلید کشف حجاب دلسوزی و به اصطلاح مدارا با آنان است! بدیهی است که اگر خدای نخواسته فرزند دلبندتان به موادمخدر معتاد شود، تهیه مواد برای ادامه اعتیاد او را خیانت به فرزندتان میدانید و نه اقدامی دلسوزانه!»
*از گشت جندالله تا طرح نور
پس از انقلاب اسلامی تلاش شد تا حجاب زنان به حد قابل قبولی برسد و در این راستا در برهههای مختلف تدابیری اندیشیده شد که طرح نور آخرین تدبیر بود و از 25 فروردین آغاز شد. بسیاری این سوال را دارند که نتیجه چه شد؟ به گفته رئیس پلیس پایتخت در اجرای طرح نور، افرادی که به هشدارهای قبلی پلیس توجه نکردند، از امروز بهصورت ویژه در سطح شهر مورد تذکر قرار میگیرند و اقدام قانونی در مورد آنان انجام میشود. داستان گشتهای خیابانی و مبارزه با بدحجابی قدمتی به اندازه سن انقلاب اسلامی دارد. در ابتدا گشتهای جندالله و نیروهای ویژه مبارزه با منکرات در سطح شهر آغاز به کار کردند اما در این میان برخی از نیروهای خودسر نیز برخوردهای قهری با بدحجابان داشتند که این موجب شد تا امام(ره) طی فرمان خود به پلیس و کمیتهها دستور دهد از اینگونه جریانات جلوگیری شود. در آبان 62 قانون مجازات اسلامی مصوب شد و بر مبنای آن زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند به تعزیر تا 74 ضربه شلاق محکوم میشوند. در فروردین 64 اکبر هاشمی رفسنجانی طی گزارشی که از دیدارش با نخستوزیر میدهد، میگوید: حرکات موتورسواران حزباللهی در خیابانها و برخورد با افراد بیبند و بار اوج گرفته و مقرر شد بدون اینکه انتقاد تندی از آنها شود از عملشان جلوگیری به عمل بیاید. این برخوردها از سال 64 تا 75 گاهی شدید و گاهی ملایمتر ادامه داشت که موارد زیر از نمونههای آنها هستند. با روی کارآمدن دولت اصلاحات در سال 76 نوع نگاه به پوششها رنگ دیگری به خود گرفت و صحبتهایی مبنی بر حقوق شهروندی توسط افراد مطرح شد و در این دوران و با توجه به فضای جدید به وجود آمده تقریبا مبارزه با بدحجابی کنار گذاشته شد، اما در سال آخر دولت اصلاحات کار به جایی رسید که به گفته سردار کارگر، معاون اجتماعی نیروی انتظامی با بالاگرفتن بدحجابی در سال 84، رئیس دولت اصلاحات دستور تنظیم راهکار شانزده گانه حجاب و عفاف را صادر کرد و این راهکارها در شورای عالی انقلاب فرهنگی دولت اصلاحات به تصویب رسید. با روی کارآمدن دولت محمود احمدینژاد در سال 84 طرح حجاب و عفاف از سوی رئیسجمهور ابلاغ شد که ابتدا در سال تابستان 85 با حضور ونهای سبزرنگ گشت ارشاد در خیابانها طرح ارتقای امنیت اجتماعی کلید خورد و در سال 86 نیروی انتظامی این طرح را رسما در برخورد با چکمهپوشان آغاز کرد. البته در زمستان 87 محمود احمدینژاد انتقاداتی را از نحوه اجرای این طرح مطرح کرد و در سال 88 بهخاطر انتخابات حساس ریاست جمهوری این طرح تقریبا کم رنگ شد ولی در سال 89 با تغییر رویکردی تحت عنوان طرح امنیت اخلاقی ادامه یافت. در سال 90 فعالیتش بیشتر شد و در تابستان 91 به حضور در کنسرتها هم کشیده شد اما باز با انتخابات ریاست جمهوری این طرح کم رنگتر شد ولی پس از انتخابات و در تابستان 92 گشت ارشاد دوباره در میادین، مراکز خرید و کنسرتها حضور یافتند. در میانه سال 91 خبر پایان فعالیت گشت ارشاد منتشر شد. 12 آذر سال 91 حجتالاسلام والمسلمین منتظری در پاسخ به سوال یکی از حاضران مبنی بر اینکه چرا گشت ارشاد تعطیل شد، ابراز داشت: «گشت ارشاد ربطی به قوه قضائیه ندارد و از همان جاییکه در گذشته تأسیس شد از همانجا نیز تعطیل شد. البته قوه قضائیه نظارتهای خود را بر کنشهای رفتاری در سطح جامعه ادامه میدهد.» از همان زمان تا چندی پیش شاهد گشت تذکر حجاب نبودیم تا 25 فروردین که طرح نور اجرا شد. طرح نور البته با حواشی همراه بود. چنانکه رضا رشیدپور، مجری سابق صداوسیما با انتشار یک متن به آغاز مجدد گشت ارشاد در خیابانها کنایه انداخت. او نوشت: «اگر یک فیلم را هزار بار هم نگاه کنید پایان قصه عوض نمیشود.»
ارسال نظر