دعوت آقای بازیگر از مردم برای دیدن خانه‌اش | خانه‌ای برای همنشینی با اسطوره‌های بازیگری

به گزارش آرمان ملی آنلاین، وارد حیات خانه که می‌شویم، درختکاری‌های زیبا وسط این همه شلوغی شهر برای‌مان جالب است. بعد از آن‌که وارد ساختمان می‌شویم، تابلویی که به دست‌خط خود استاد عزت‌الله انتظامی است و روی آن نوشته: «تا چندی پیش این‌جا خانه من بود، اما اکنون خانه همه عاشقان صحنه و نمایش است، خانه‌ام آباد است، خانه‌ام نورانی است؛ چون شما این‌جایید» نخستین یادگاری و نشانه حضور استاد انتظامی به استقبال‌مان می‌آید که با امضای استاد و به تاریخ سال 93 تزئین شده است.

حالا دیگر وارد موزه‌ای می‌شویم که بر دیوارهای آن عکس و پوستر نمایش‌هایی نقش‌بسته که طی این سال‌ها در تئاتر شهر اجرا شده است، قاب‌هایی در اندازه کوچک و یک شکل که اگر اهل تئاتر باشید، می‌توانید مجموعه‌ای از پوستر تئاترهای اجراشده را ببینید و خاطره‌بازی کنید. در بخش‌های دیگر این موزه اتاق آینه، شهر فرنگ، تماشاخانه، گالری و... انتظارمان را می‌کشد. اتاق شهر فرنگ، یک شهرفرنگ تمام‌عیار است. روی دیوارهای این اتاق اسامی هنرمندان و شخصیت‌های مختلف هنر نمایش نوشته شده است؛ از علی نصیریان و حمید سمندریان تا جمیله شیخی، علی حاتمی و بزرگان دیگر نمایش و سینمای ایران و البته خود عزت‌الله انتظامی. اگر به دیوار روبه‌رو هم نگاهی بیندازید، اسم شخصیت‌های ماندگار تئاتر و سینمای ایران را می‌بینید؛ پهلوان کچل، بی‌بی جان، جی‌جی ویجی و... .

بیشتر بخوانید: گران‌ترین خانه جهان در دل پایتخت کجاست؟ | تزئینات و اشیای قیمتی این خانه هوش از سرتان می‌برد

دریچه دوربین‌های شهر فرنگ شما را به فیلم‌های کوتاهی دعوت می‌کند که باز هم محتوای نمایش و تئاتر دارند. البته یادتان نرود که دست‌های‌تان را هم کنار گوش‌تان بگذارید و از صدای این فیلم‌ها لذت ببرید. در اتاق تماشاگه زمان هم یک صحنه نمایش کوچک برای‌تان طراحی‌شده که تندیس‌هایی از استاد انتظامی، فخری خوروش، داوود رشیدی و... را در حال اجرای نمایش نشان می‌دهد. صحنه نمایش تقریبا تاریک است و بعد نورهایی روی این تندیس‌ها می‌افتد که حالت حرکت و اجرای نمایش را نشان می‌دهد. در این اتاق احتمالا دل‌تان عجیب می‌خواهد که ‌ای‌کاش واقعا شاهد بازی این استادان بودید و تندیس‌ها، واقعی بودند. قسمت دیگر این موزه راهرویی است که عکس‌هایی از زندگی استاد انتظامی روی آن قرار گرفته و بعد از گذر از آن، وارد اتاق گالری می‌شویم که پر از عکس‌های شخصیت‌ها، عکس‌های استاد انتظامی و صحنه‌هایی از نمایش‌های مختلف است. نمایش تندیس‌ها و جوایز استاد انتظامی، تابلوی سایه‌بازی که با پروژکتور نورپردازی اجرا می‌شود و بیتی از خیام را نمایش می‌دهد و تابلویی از امضای بزرگان هم بخش‌های دیگر این موزه را تشکیل داده‌اند.

تندیس‌هایی از عزت‌الله انتظامی، جمشید مشایخی، علی نصیریان، جمیله شیخی و... نشان از روزهای دوری دارد که این بزرگان در این خانه رفت‌وآمد داشته و گفت‌وگو راجع‌به بسیاری از آثار ماندگار تئاتر و سینما در همین‌جا انجام شده است. جالب است این را هم بگوییم که بعد از تصمیم‌گیری درباره این‌که خانه استاد به موزه تبدیل شود، زیرزمینی هم به این مجموعه افزوده شده که به‌عنوان سالن نمایش مورد استفاده قرار می‌گیرد. اجرای نمایش، برگزاری جشنواره، جلسات نقد و بررسی و... از برنامه‌های این سالن است. می‌توانید فایل اسناد چند صد نمایش اجراشده را هم از بخش مرکز اسناد همین موزه دریافت کنید.

اگر بتوانید از تماشای این خانه‌موزه دل بکنید و بخواهید کمی استراحت کنید، لازم نیست راه دوری بروید. کافی‌شاپی که در پشت‌بام سرسبز خانه موزه استاد عزت‌الله انتظامی قرار دارد، از شما پذیرایی می‌کند. حدود 20نفر از هنرمندان ایرانی هم نمایی از تکیه دولت (بنایی که در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار به‌عنوان محل اجرای تعزیه و عزاداری از آن استفاده می‌شده و اگرچه ازجمله شاهکارهای معماری محسوب می‌شده اما متأسفانه اثری از آن باقی نمانده است) را به‌شکل یک تابلوی بزرگ خلق کرده‌اند که می‌توانید در حین استراحت از تماشای آن لذت ببرید.

بیشتر بخوانید: دیدن این خانه یکی از آرزوهای طبیعت گردها است| پدربزرگم برایم قصر و قلعه ساخته