دلایل قلعه‌نویی برای شرکت در مسابقات کافا چه بود؟ | وقتت را هدر نده مربی!

به گزارش آرمان ملی آنلاین ، انتشار خبر حضور تیم ملی ایران در تورنمنت "کافا" شاید بهترین بهانه برای آن دسته از کسانی بود که نسبت به امیر قلعه‌نویی و کادر فنی و یا حتی فدراسیون فوتبال زاویه داشتند. این طیف از جامعه فوتبالی، با به رخ کشیدن دیدارهای تدارکاتی رقبایمان سعی کردند تا این تصمیم را به چالش بکشند و به‌نوعی در همان بدو شروع کار سرمربی جدید تیم ملی فتیله انتقادات را بالا بکشند.

این در حالی است که هم‌گروهی با تیم‌های نظیر "افغانستان" و "قرقیزستان" که جزو تیم‌های درجه چند آسیا به شمار می‌آیند، در ابتدا باعث شد تا کادرفنی، چندان تمایلی برای شرکت در این تورنمنت نداشته باشد. از همین رو اعلام‌شد که تیم ملی ایران در صورتی در این مسابقات حاضر می‌شود که تیم ملی روسیه نیز یکی از این تیم‌های حاضر در این تورنمنت باشد.

سرانجام علی‌رغم انصراف تیم ملی روسیه، بیم از دست دادن یکی از چهار فیفادی در دسترس تیم‌های ملی، بهانه قابل قبولی شد تا سرمربی تیم ملی، دو تن از همکارانش را به محل برگزاری این بازی‌ها بفرستد، تا شرایط کلی محل برگزاری مسابقات را از نزدیک موردبررسی قرار دهند؛ که در مجموع فدراسیون فوتبال مجاب شد تا آمادگی خود را برای حضور در تورنمنت "کافا" اعلام کند.

به گزارش ورزش سه، امیر قلعه نویی سرمربی تیم ملی پس از ارائه گزارش مثبت حمید مطهری و مهدی خراطی (مدیر اجرایی تیم ملی)، طی مصاحبه‌ای اعلام کرد که حضور تیم‌های عمان و ازبکستان و انجام سه دیدار در این تورنمنت، بهتر از آن است که دست روی دست بگذاریم تا یکی از فرصت‌های محدود فیفادی را از دست بدهیم، خصوصاً اینکه تیم ملی، همواره تجربه‌های بسیار بدی را از برگزاری اردوهای طولانی، بدون انجام بازی‌های رسمی دارد.

کادر فنی پس از برگزاری یک مینی کمپ و دعوت از تعدادی بازیکنان شاخص لیگ برتر، لیست نهایی را با دعوت از بازیکنانی نظیر مهدی طارمی، سردار آزمون، علیرضا جهانبخش، احسان حاج صفی، صادق محرمی و سایر لژیونرها و ... اعلام کرد و به‌نوعی با تمامی ظرفیت مان راهی بیشکک شدیم، تا در یک گروه بسیار ساده به مصاف تیم‌های افغانستان و قرقیزستان برویم که در صورت صعود بتوانیم با یکی از تیم‌های عمان و ازبکستان رودررو شویم.

در واقع اعتراضات به این تصمیم از همان ابتدا آغاز شد؛ این دسته از منتقدان شامل برخی از پیشکسوتان و مجریان برنامه‌های ورزشی عقیده داشتند که حضور با تمامی قوا در چنین سطحی به‌نوعی شأن تیم ملی و بازیکنان مطرحش را تنزل می‌دهد، آن‌ها مدعی شدند تیم ملی ایران در صورتی باید در کافا حاضر شود که بتواند امتیازاتی را از تیم‌های پایین‌تر از خودش کسب کند. این در شرایطی بود که آتش این اعتراضات با اولین مصاحبه مهدی طارمی در کمپ تیم‌های ملی گُر گرفت. طارمی به درستی معتقد بود که حضور در این مسابقات نمی تواند به تیم ملی کمک کند و باید به فکر برگزاری بازی های بهتری باشیم.

بالاخره با تمام این حرف‌وحدیث‌ها تیم ملی عازم بیشک مرکز کشور قرقیزستان شد و پس از کسب دو برد پرگل مقابل افغانستان و میزبان این رقابت‌ها، خود را برای فینال فردا مقابل ازبکستان آماده می کند.

درواقع همان‌طور که پیش‌بینی هم می‌شد طی دو بازی اخیر تیم ملی، در رسانه‌های مختلف صوتی و تصویری و بیشتر از همه فضای مجازی، تحت تأثیر جو غالب ایجادشده توسط مخالفان تیم ملی، گفته می شد که چرا باید مهدی طارمی و سردار آزمون و علیرضا جهانبخش و .... که در تیم‌های مطرحی چون پورتو و بایرن لورکوزن و فاینورد بازی می‌کنند در ترکیب ثابت تیم ملی مقابل افغانستان و قرقیزستان به میدان بروند، که این امر علاوه بر موارد فوق، ممکن است باعث ایجاد مصدومیت این بازیکنان شود و این تصمیم از سوی کادر فنی کاملا اشتباه اتخاذ شده است.

شاید بهترین پاسخ برای این طیف از منتقدان تیم ملی، ترکیب ابتدایی برترین تیم‌های ملی دنیا مثل آرژانتین مدافع عنوان قهرمانی، برزیل، انگلیس و فرانسه در فیفا دی اخیر مقابل تیم‌هایی به‌مراتب ضعیف‌تر از خودشان است. استراتژی سرمربیانی که داعیه قهرمانی جهان را دارند در استفاده از مهره های با ارزش خود، کار سرمربی تیم ملی را از جهات زیادی راحت کرد و به او توصیه می‌کنیم وقت خود را صرف پاسخ به این انتقادات هدر ندهد.

نسبت قدرت تیم ملی آرژانتین مقابل استرالیا، برزیل مقابل گینه، انگلیس مقابل مالت و فرانسه برابر جبل‌الطارق چندان تفاوتی با نسبت قدرت تیم ملی ایران برابر افغانستان و قرقیزستان ندارد، اما بازهم با نگاهی به ترکیب این تیم‌ها می‌بینیم که لیونل اسکالونی، رامون منزس (سرمربی موقت تیم ملی برزیل)، گرت ساوت گیت و دیدیه دشان صرف‌نظر از میزان کیفیت رقبایشان با تمامی قوا در میدان حاضر می‌شوند تا بتوانند از این دیدار تدارکاتی نهایت بهره را ببرند.

کافی است تنها به خط حمله این چهار تیم اشاره کنیم تا وزن ترکیب این تیمها دستمان بیاید: وینیسیوس، رودریگو، ریچارلیسون (برزیل)، هری کین، ساکا، مدیسون (انگلیس)، مسی، گونزالس، دی ماریا (آرژانتین)، امباپه، گریزمان، ژیرو (فرانسه).

بدون هیچ تردیدی تمام این تیم‌ها با هر ترکیبی به میدان بروند به‌راحتی قادر به شکست حریفشان می‌شوند، به‌مانند تیم ملی ایران که می‌توانست با هر ترکیبی از سد افغانستان و قرقیزستان بگذرد، اما آنچه برای سرمربیان تیم ملی حائز اهمیت است استفاده حداکثری از زمانی اندکی است که در اختیار دارند، چراکه سال‌به‌سال ضریب اهمیت بازی‌های باشگاهی افزایش می‌یابد و سرمربیان تیم‌های ملی فرصت کمتری برای ایجاد هماهنگی بین شاگردانشان پیدا می‌کنند.

اگر کمی جانب انصاف را رعایت کنیم، با نگاهی دقیق‌تر به ترکیب تصاویر زیر پی به تصمیم درست سرمربی تیم ملی مبنی بر استفاده از تمامی ظرفیت فوتبالمان خواهیم برد مگر آنکه قصد و غرضی در کار باشد که پاسخ به آن از حوصله بحث فنی خارج است.