ناصر ابراهیمی در گفت وگو با «آرمان ملی»: فوتبال ایران در حال نابودی است تیم‌های عربی در حال فاصله‌گیری از تیم‌های ایرانی هستند برای پروین گروه سخت وجود نداشت در فوتبال کشور مربی درجه یک نداریم

این در حالی است که در صورت نداشتن امکانات این احتمال وجود دارد که تیم‌های ایرانی نتوانند از تیم‌های عربی که دارای ستاره‌های بزرگ فوتبال جهان هستند در ایران میزبانی کنند. از سوی دیگر ورزشگاه آزادی در هفته‌های اخیر در حال بازسازی بوده که انتقادات زیادی به نحوه بازسازی و حواشی آن وجود داشته است. «آرمان ملی» برای بررسی و ارزیابی این موضوعات با ناصر ابراهیمی مربی سابق تیم ملی و پرسپولیس گفت وگو کرده است. این پیر فوتبال می‌گوید:« تیم‌های عربستانی هنگامی که متوجه شدند در ورزشگاه‌های ایران کمک داور ویدئویی وجود ندارد عنوان کردند حاضر هستند با خود کمک داور ویدئویی به ایران بیاورند. در سال‌های گذشته استادیوم آزادی را تخریب کردند. دلیل این موضوع نیز هنوز مشخص نشده که چرا استادیوم آزادی را خراب کرده‌اند و دلیل آن چیست؟ سوال دیگر این است که چرا در همه ورزشگاه‌های کشور مسابقات با حضور تماشاگران برگزار می‌شود، اما در تهران مسابقات بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود. تماشاگران روح فوتبال هستند. به همین دلیل هنگامی که مسابقات ورزشی بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود شور و نشاط مسابقات از بین می‌رود. ما باید این واقعیت را بپذیریم که از نظر امکانات ضعیف هستیم و به همین دلیل مربیان از این وضعیت گلایه دارند.» در ادامه این مصاحبه را می‌خوانید.

*در حالی که قرعه‌کشی لیگ قهرمانان آسیا انجام شده و این تیم‌ها حریفان خود را شناختند که وضعیت ورزشگاه‌های ایران و نداشتن امکانات کافی برای میزبانی به مهم‌ترین بحث فوتبال ما تبدیل شده است. چرا ما هنوز در زمینه زیرساخت‌ها در فوتبال با چالش‌های جدی مواجه هستیم؟

ورزشگاه‌هایی که امروز در کشور وجود دارد اغلب در قبل از انقلاب ساخته شده‌اند. اغلب ورزشگاه‌هایی که بعد از انقلاب نیز ساخته شده شروع آن از قبل از انقلاب بود و زیرساخت‌ها از آن زمان فراهم شده بود. به عنوان مثال کلنگ ورزشگاه‌های یادگار تبریز و یا ورزشگاه اصفهان در قبل از انقلاب به زمین زده شد. پس از انقلاب در این زمینه ساخت و سازهایی نیز صورت گرفته، اما مبتنی بر استانداردهای بین‌المللی نیست. هنگامی که به ورزشگاه‌های کشور عربستان می‌روید با یک فضای لوکس و استاندارد مواجه می شوید که نظیر آن در ایران وجود ندارد. فوتبال کشور رو به نابودی است و این موضوع را می‌توان به خوبی در بین تیم‌های لیگ برتر مشاهده کرد. در شرایط کنونی تهران14 میلیون جمعیت دارد. این در حالی است که تنها دو بازیکن تهرانی در تیم پرسپولیس بازی می‌کنند. این وضعیت نشان می‌دهد که استعدادیابی کنار گذاشته شده و همه به دنبال این هستند که با تأسیس مدرسه فوتبال کاسبی کنند و از این طریق پول دربیاورند.کار به جایی رسیده که تیم های عربستانی هنگامی که متوجه شدند در ورزشگاه‌های ایران کمک داور ویدئویی وجود ندارد عنوان کردند حاضر هستند با خود کمک داور ویدئویی به ایران بیاورند. در سال‌های گذشته شروع به بازسازی استادیوم آزادی کردند. دلیل این موضوع نیز هنوز مشخص نشده که چرا این کار هنوز تمام نشده است؟ سوال دیگر این است که چرا در همه ورزشگاه‌های کشور مسابقات با حضور تماشاگران برگزار می‌شود اما در تهران مسابقات بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود. تماشاگران روح فوتبال هستند. به همین دلیل هنگامی که مسابقات ورزشی بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود شور و نشاط مسابقات از بین می‌رود. ما باید این واقعیت را بپذیریم که از نظر امکانات ضعیف هستیم و به همین دلیل مربیان از این وضعیت گلایه دارند. این نکته را نیز باید در نظر گرفت که در فوتبال کشور دیگر مربی درجه یک هم نداریم و به جز تعداد محدودی بقیه مربیان درجه یکی نیستند. اگر همین مربیان نیز در لیگ نباشند فوتبال کشور با چالش‌های بیشتری مواجه خواهد شد.

*برخی از دستمزد فوتبالیست‌های ایران انتقاد می‌کنند. نظر شما درباره این انتقادات چیست؟

دستمزد بازیکنان ایرانی نسبت به دستمزدی که کشورهای عربی به بازیکنان خود می‌دهند در حد پول خرد است. انگیزه اصلی بازیکنان فوتبال در ایران این است که بدرخشند و پس از مدتی به تیم های اروپایی یا عربی بروند تا دستمزد بالایی دریافت کنند. دلیل این موضوع نیز واضح است که اگر در ایران یک مبلغ را دریافت می‌کنند در کشورهای عربی ده برابر این مبلغ را دریافت می‌کنند. در شرایط کنونی عنوان می‌شود که پرسپولیس مهاجم ندارد و نسبت به مدیران و مربی تیم انتقاد می‌کنند که چرا مهاجم جذب نمی‌کنند. این در حالی است که باید پرسید پول خرید مهاجم قرار است از چه طریقی تأمین شود؟ آیا اصلا باشگاه پرسپولیس از چنین توانایی برخوردار است که بتواند یک مهاجم خوب خارجی جذب کند؟ هنگامی که تیم هم شکست می‌خورد همه چیز را گردن مربی می‌اندازند.

سوال این است که مگر مربی در زمین بازی می‌کند که وقتی شکست می‌خورد باید مربی را مقصر دانست.

*تیم‌های عربی بازیکنان بزرگی را به خدمت گرفته‌اند در شرایطی که تیم‌های بزرگ فوتبال ایران یعنی پرسپولیس و استقلال از گرفتن یک بازیکن معمولی نیز ناتوان هستند. نتیجه چنین وضعیتی چه خواهد شد؟

نتیجه این وضعیت فاصله گرفتن تیم‌های عربی از تیم‌های ایرانی است. هنگامی که تیم های عربی بازیکنانی مانند رونالدو، نیمار و بنزما را به خدمت گرفته‌اند ناچار هستند امکانات خود را نیز به روز و استاندارد کنند. هنگامی که بازیکنی مانند رونالدو وارد عربستان می‌شود و مشاهده می‌کند استادیومی که قرار است در آن بازی کند از استادیوم‌های کشور خودش یعنی پرتغال مجهزتر و بهتر است دیگری جایی برای بحث وجود ندارد. بنده به خاطر دارم در گذشته کسی برای تماشای فوتبال در کشورهای عربی به استادیوم نمی‌آمد. این در حالی است که در سال‌های اخیر و با خریدهای بزرگی که انجام داده‌اند ورزشگاه‌ها پر از تماشاگر می‌شود. نتیجه این وضعیت در تیم ملی عربستان و یا کشورهای دیگر خود را نشان می‌دهد. هنگامی که امکانات این کشور بیشتر می‌شود جوانان بیشتری به سمت فوتبال کشیده می‌شوند و در نتیجه تیم ملی تقویت می‌شود. نکته دیگر اینکه در این کشورها استعدادیابی به صورت علمی انجام می شود نه با مدرسه فوتبال که بیشتر برای کاسبی است.

*پرسپولیس در آسیا با تیم‌های النصر عربستان، الدحیل قطر و استقلال تاجیکستان هم گروه شده است. به نظر شما پرسپولیس به چه میزان شانس صعود از این گروه را دارد؟

تیمی که به دنبال قهرمانی است نباید نگاه کند با چه تیم‌هایی هم گروه شده است. من در ده سالی که در تیم ملی و پرسپولیس حضور داشتم همواره این دیدگاه را دنبال می کردم که تیمی که به دنبال قهرمانی است نباید عنوان کند گروه من مشکل است. به هر حال پرسپولیس در نهایت مجبور است برای قهرمانی در آسیا با همین تیم‌ها رو به رو شود. اگر در مرحله گروهی این اتفاق رخ ندهد در مرحله حذفی و یا در مراحل پایانی این اتفاق رخ خواهد داد. برخی عنوان می‌کنند پرسپولیس در گروه مرگ قرار گرفته است. این در حالی است که چنین نیست و اگر پرسپولیس به دنبال قهرمانی است باید فکر کند بازی با النصر یا الدحیل در فینال برگزار می‌شود و به همین دلیل به دنبال پیروزی باشد. تردید نکنید اگر پرسپولیس بتوان النصر را با رونالدو ببرد همه از نام پرسپولیس وحشت می‌کنند. آیا قرار بوده پرسپولیس با قهرمان‌های لیگ بنگلادش، پاکستان و نپال همگروه شود؟ اگر قرار است چنین تیم‌هایی را ببرد که نمی‌تواند قهرمان شود.

*آیا پرسپولیس از نظر فنی توانایی شکست تیم‌هایی مانند النصر و الدحیل را دارد؟

از نظر فنی هنوز ترکیب پرسپولیس به خوبی جا نیفتاده است. حتی می‌توان عنوان کرد پرسپولیس در سه بازی گذشته خود شانسی برنده شده است. نمونه بارز آن در بازی با تراکتور بود که با اشتباه مسلم دروازه‌بان تیم تراکتور به گل رسید. نکته دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که سن برخی بازیکنان کلیدی پرسپولیس بالاست.اغلب بازیکنان پرسپولیس در جوانی در تیم‌های خارجی بازی کرده‌اند و امروز که سنشان بالا رفته دوباره به پرسپولیس بازگشته‌اند. به همین دلیل میانگین سنی بازیکنان پرسپولیس بالا رفته است. مربیان امروزی جرأت ندارند یک بازیکن جوان را از دست یک به تیم خود بیاورند. این در حالی است که خود این مربیان زمانی جوان بودند که فوتبالیست شدند. ما بسیاری از بازیکنان را از لیگ‌های پایین‌تر یا شهرهای دیگر به پرسپولیس می‌آوردیم. نمونه آنها رضا اسدی بود که لیگ دسته سه به پرسپولیس آوردیم و سال‌ها برای پرسپولیس بازی کرد. این در حالی است که مربیان لیگ برتر از میدان دادن به بازیکنان جوان هراس دارند. به همین دلیل نیز فوتبال ما در حال نابودی است. امروز ما بازیکنانی در سطح ملی داریم که با تلاش خود به باشگاه‌های اروپایی رسیده‌اند. این در حالی است که در لیگ برتر کشور به دلیل مشکلاتی که وجود دارد نتوانسته‌ایم بازیکنان طراز اول تولید کنیم که بتواند به تیم ملی کمک کند. توصیه من به مربیانی که در لیگ قهرمانان حضور دارند این است که از هم گروهی با هیچ تیمی هراس به دل راه ندهند و با تمام قدرت بازی کنند. تنها در چنین شرایطی است که شانس پیروزی در مقابل آنها خواهند داشت. من به خاطردارم برای من و علی پروین هیچ گروهی سخت و مشکل نبود و ما به شکلی تیم را روانه میدان می‌کردیم که تیم های حریف از ما هراس پیدا می‌کردند.