جزئیات تازه از سوجان/ قصه‌ای عاشقانه با بُعد اجتماعی و تاریخی

به گزارش آرمان ملی آنلاین، در این سریال، با قصه‌ای شبیه به درام‌های عاشقانه تاریخی مانند «پس از باران»، مواجه هستیم که در بستر یک محیط بومی و جغرافیای خاص شکل گرفته است. در عین حال، این سریال هویت و استقلال خود را حفظ کرده و از فرم‌های متداول این ژانر فراتر می‌رود. داستان از جایی آغاز می‌شود که مادربزرگ شخصیت اصلی، بانو با بازی ثریا قاسمی، روایت زندگی خود را برای نوه‌اش سوجان تعریف می‌کند. او می‌گوید در جوانی قرار بود با پسری به نام امیر ازدواج کند، اما خان روستا به دلیل نداشتن پسر، او را به‌عنوان همسر چهارم خود برمی‌گزیند و این موضوع باعث فرار سوجان و امیر می‌شود.

قصه «سوجان» با گره‌خوردن به تحولات اجتماعی و سیاسی زمان، داستانی عاشقانه و پرفراز و نشیب را روایت می‌کند که کنجکاوی مخاطب را برای پیگیری بیشتر تحریک می‌کند. این سریال به‌ویژه در نحوه پیوند دادن گذشته و حال، روایتی دراماتیک و جذاب ارائه می‌دهد. البته این قصه بیشتر از یک روایت ساده عاشقانه است و ابعاد اجتماعی و تاریخی را در خود گنجانده است.

در «سوجان»، مسئله زنانگی نه تنها در بستر روابط عاشقانه بلکه در جغرافیای فرهنگی خاص گیلان و در تعامل با تحولات اجتماعی و سیاسی آن دوران به تصویر کشیده می‌شود. این سریال با تصویرسازی از تاریخ و واقعیت اجتماعی ایران در سال‌های ۱۳۱۰ تا ۱۳۵۷، علاوه بر پرداختن به زندگی یک زن روستایی، به تصویر قدرت زنانه و جایگاه زنان در تحولات اجتماعی پرداخته است. انتخاب گیلان به‌عنوان بستر این داستان نیز هوشمندانه بوده، چرا که این خطه از ایران همیشه شاهد تلاش زنان در کنار مردان در سختی‌های زندگی بوده است.

در نهایت، «سوجان» تصویری از یک زن قوی و مقاوم را به نمایش می‌گذارد که هم در تحکیم خانواده و هم در مبارزه با استبداد اجتماعی می‌ایستد و نمایی قهرمانانه از زنانگی را در تاریخ معاصر ترسیم می‌کند.