زهرا نژادبهرام در گفت وگو با «آرمان ملی»:
نگران تکرار تجربه احمدی‌نژادهستیم /اصلاح طلبان سکوت نخواهند کرد/اولویت اصلاح طلبان واکسیناسیون و سیاست خارجی است
نرگس کارخانه‌ای: روزهایی در کشور می‌گذرند که تصمیمات و انتصابات مهمی در آنها جریان دارند. در میان برخی از صاحب‌نظران خود داوطلبانه سکوت را ترجیح دادند و برخی حتی رقیبان دولت اصولگرا را دعوت به صبر و فعلا سکوت کرده‌اند. برخی اما سکوت‌های خودخواسته را ناشی از این امر می‌دانند که خواه یا ناخواه تصمیمات صورت می‌گیرد و اعتراض و انتقاد اثرگذار نیست. این فضای یادآور شرایطی در میان مردم است که پیشتر در روزهای مهمی چون انتخابات‌ها شاهد بودیم و حال این نگرانی وجود دارد که به جمع فعالان سیاسی و صاحب‌نظران رسیده باشد و روز به روز فرصت و صدای سازنده انتقاد را در کشور کاهش دهد.
آرمان ملی آنلاین -در این رابطه زهرا نژادبهرام، فعال سیاسی و عضو شورای شهر پنج تهران، به گفت‌وگو با «آرمان ملی» پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.
به نظر می‌رسد برخی افراد در میان مردم و مخصوصا فعالان سیاسی در این مدت با وجود مخالفت با برخی تصمیمات و انتصابات، سکوت را ترجیــح داده‌اند و برخی گفته‌اند منتظر می‌مانند تا نتــایج و عملکردها خود گویا باشد، آیا چنیــن رویکردی در بهبود شرایط فعلی کمککننــده است و یا سبب ایجاد آسیب‌های جدیدی خواهد شد؟
گرچه برخی از اصلاح‌طلبان اعلام کرده‌اند که سکوت خواهند کرد اما هرگز نمی‌توان چنین دید که اصلاح‌طلبان سکوت می‌کنند تا ثابت کنند گروه رقیب ناتوان یا توانمند است و این رویکرد کم‌لطفی در حق کشور، مردم و منافع ملی است. این شیوه حداقل در اصلاح‌طلبان وجود ندارد. من فکر می‌کنم که کشور در شرایط دشواری قرار دارد و ما نمی‌توانیم سکوت کنیم و یا به نحو دیگر با مخالفت‌های خود شرایط کشور را مشوش کنیم. چرا که این شرایط نیازمند اقدامات سریع است. نقدهای مختلفی نسبت به برنامه‌ها و افرادی که تعیین شده‌اند، در گوشه و کنار دیدگاه‌های اصلاح‌طلبان قابل مشاهده است و حتی اصولگرایان نیز اظهار نظراتی داشته‌اند. من نیز در خصوص خالی بودن کابینه از حضور زنان انتقاد خود را ابراز کرده‌ام. پس چنین نیست که اصلاح‌طلبان سکوت کرده باشند و اساسا جایی برای سکوت وجود ندارد و نمی‌توان نسبت به منافع مردم و مسائل مربوط به مردم در این شرایط خاص سکوت کرد. اما درست است انتقاداتی که شتاب‌زده صورت گیرند چندان وجود ندارند. چراکه شرایط کشور شرایط خاصی است و بحران کرونا به شدت کشور را درگیر کرده است. جان باختن شهروندان بالای 700 نفر و به طور متوسط حدود
600 نفر در طول این مدت دغدغه و نگرانی‌های زیادی را برای خانواده‌ها و به خصوص کادر درمان و مدیریت کشور به وجود آورده که اتهام‌زنی‌هایی را نیز به همراه داشته است و حالا مردم به شدت منتظر اتفاقات و تصمیمات بعدی هستند. در نمونه‌ای چون سیستان و بلوچستان با واکسیناسیون افراد بالای 35سال، بر اساس گزارش روز یکشنبه آمار جان‌باختگان به صفر رسید. این امر نشانگر این واقعیت است که واکسیناسیون، در کنار رعایت پروتکل‌ها، تنها راه نجات ماست و هرگونه قصور در واکسیناسیون باعث به خطر افتادن جان شهروندان است. لذا باور دارم به علت دست به گریبان بودن با چنین بحران جدی به نام کرونا، دغدغه‌ها، جنسی از نگرانی برای جان انسان‌ها را دارد و در این شرایط اگر تاملی هست صرفا بابت این شرایط سخت جامعه و کشور است. در حال حاضر موضوعات مربوط به برنامه‌های وزرای پیشنهادی، وزرایی که اکنون رای اعتماد مجلس را کسب کرده‌اند، نوع افرادی که انتخاب شدند و یا در معرض انتخاب قرار گرفته‌اند قابل بحث است. به این مسائل نیز پرداخته شده است و امروز من خود به عنوان یک فعال سیاسی و فردی دغدغه‌مند نسبت به مسائل جامعه، در حال رصد مسائل مربوط به دولت هستم، از
حذف رشته نمایــش در یک هنرستان برای دختران تا روابط سیاسی کشور با روی کار آمدن یک گروهک تروریستی مخالف اصول اولیه انسانی و اسلامی در کشور همسایه و جان باختن بسیاری از عزیزان افغانی.
آیا ممکن است بخشی از این سکوت‌ها ناشی از ناامیدی در اثرگذاری باشد؟
برخی بر این اساس سکــوت کــرده‌اند اما این مساله به آن معنی نیست که مصالح کشور و مردم دستخوش ناامیدی‌ها شده است. جریان و حرکت کشور ادامه دارد، نزدیک به 85 میلیون نفر در این کشور زندگی می‌کنند و انتظار بهبود شرایط را دارند. طبیعی است که ما نیز به عنوان افرادی سیاسی و البته دغدغه‌مند نسبت به مسائل جامعه، در خصوص این امور اظهار نظر کنیم.
آیا پیش‌بینی می‌کنید این سکوت ناشی از ناامیدی که از مردم حالا به فعالان سیاسی رسیده است گسترش یابــد و اساسا چنین دیدی به شرایط کنــونی و اقدامات انفعالی در پی آن را درست می‌دانید؟
اینکه چقــدر این میــزان اظهـــار نظــرها در تصمیم‌گیری‌های نهایی اثرگذار است موضــوع دیگری است که مسئولان باید پاسخگوی آن باشند. مسئولان موظف هستند گوش شنوا داشته باشند و اگر نداشتند به گردن خود آنها است و از گردن شهروندان، گروه‌های سیاسی و اصلاح‌طلبان ساقط است چون اطلاح‌طلبان نظرات، مطالبات و پیشنهادات خود را مطرح کرده‌اند و همه آنها نیز با رویکردی اصلاحی به منظور بهبود شرایط کشور بوده است. چون ممکن است صدای من شنیده نشود یا طور دیگری شنیده شود این مجوز داده نمی‌شود که حرف خود را نزنم. ما به عنوان فردی سیاسی و وابسته به گروه اصلاح‌طلبان مکلف هستیم که مطالبات خود را مطرح کنیم و نسبت به تمام مسائلی که مطرح می‌شود حساسیت خود را نشان دهیم. افراد هر دو جناح واقف هستند که اصلاح‌طلبان از دغدغه‌مندترین و نگران‌ترین و در عین‌حال دلسوزترین گروه‌های سیاسی هستند که در درون جامعه ایرانی فعالیت می‌کنند و همواره دیدگاه‌های آنها بر این بوده است که راهکارهایی را ارائه دهند تا مشکلات مردم کاهش یابد. در رابطه با وزرا نیز صحبت‌هایی زیادی صورت گرفت و من امیدوارم به خاطر مصالح مردم و منافع ملی تمام وعده‌های داده شده محقق
شوند. اما یک دغدغه و نگرانی دارم که بر اساس تجربه‌ای در دوره آقای احمدی‌نژاد است. در این دوره ادعاهای زیادی صورت گرفت اما در عمل هزینه‌های سنگینی به کشور وارد شد و این هزینه‌های فارغ از نوع آنها، باری بر دوش کشور و شهروندان شدند. حال این امر باعث نگرانی است که اصلاح‌طلب‌ام و من را دغدغه‌مند می‌کند که نسبت به تمام اقداماتی که صورت می‌گیرد، با توجه به سواد و اطلاعاتی که دارم به عنوان یک شهروند اظهار نظر کنم و کسی حق شهروندی مرا نمی‌تواند زیر سوال ببرد. من باید دغدغه‌های خود را مطرح کنم و مسئولان نیز باید دغدغه‌های من را پاسخ دهند. از این جهت سکوت نمی‌تواند جایز باشد و طرح مطالبات باید به صورت مداوم صورت گیرد. این امر با توجه به این سخن رهبری که از مشورت نخبگان فارغ از جهت‌گیری سیاسی آنها استفاده شود و تاکید آقای رئیسی در جلسه هیأت دولت، قطعا مورد تایید است و نشان می‌دهد اصلاح‌طلبان جزئی از این جامعه و دغدغه‌مند و نگران مسائل، با رویکرد اصلاحی هستند. از سوی دیگر نیز افرادی که مسئولیت اداره کشور را بر عهده گرفته‌اند باور دارند که اصلاح‌طلبان چیزی به جز بهبود شرایط کشور را خواستار نیستند. گرچه همواره
رقابت‌های سیاسی وجود دارند و هر گروهی معتقد است اگر قدرت را به دست گیرد راهکارهایی که از جانب آنها ارائه می‌شود به بهبود شرایط کشور بیشتر کمک می‌کند. اما اینکه هر دو طرف نگران وضعیت کشور هستند و مایل‌اند توسعه، رفاه و سلامت برای شهروندان فراهم و تضمین شود، مورد تایید همه نهادهای حاکمیتی است. در حال حاضر نیز اولویت اول اصلاح‌طلبان مساله واکسیناسیون و ضرورت تامین و تسریع در ورود و اقدام جهت واکسینه کردن شهروندان است و موضوع سیاست خارجی است که گرچه موضوع کرونا نیز پیوسته به سیاست خارجی است.
ارسال نظر