تفسیر آمار به نفع خود

 در حالی که در گزارش‌های رسمی هیچ آمار و اطلاعاتی که نرخ تورم را 60 درصد نشان دهد وجود ندارد. اگر وجود دارد آقای رئیس‌جمهور ، سازمان برنامه یا مرکز آمار ایران بگویند در کدام گزارش و صفحه این اتفاق افتاده است.  خود آقای رئیس‌جمهور زمانی که دولت را تحویل می‌گرفت نرخ تورم را 44 درصد اعلام کرد. بنابر این دولت‌ها سعی می‌کنند آمار و اطلاعات را به نفع خودشان تفسیر کنند که این مساله یکی از مشکلاتی است که اقتصاد ایران با آن مواجه است. مردم چند سالی است در زندگی خود تورم 40 درصدی را لمس می‌کنند. چنان‌که وقتی آقای رئیسی به قدرت رسید قیمت برنج درجه یک شمال کیلویی 35 هزارتومان بود  که امروز این برنج به 120 هزارتومان افزایش قیمت داده است. یا قیمت روغن نباتی 5 کیلیویی 90 هزار تومان بود که امروز بالای 320 هزارتومان است و مردم  این قیمت‌ها را لمس می‌کنند. بنابر این وقتی دولت می‌گوید روند کاهنده شده یا نرخ رشد نقدینگی پایین آمده به مفهوم این نیست که تورم وجود ندارد. تورم هست اما نرخ رشد آن کاهنده شده است. الان یکی از مشکلاتی که اقتصاد ایران دارد این است که به دلیل عدم ثبات اقتصادی دائم قیمت طلا یا ارز پول ملی بالا می‌رود. در حالی که یکی از وظایف کلان اقتصادی دولت‌ها این است که ثبات را در اقتصاد کشور بوجود بیاورند. چرا که هر گونه بی‌ثباتی اقتصادی می‌تواند تبعات بسیار منفی را برای اقتصاد ملی داشته باشد. بنابر این یکی از اهداف دولت‌ها علاوه بر کنترل تورم ثبات اقتصادی است. لذا هیچ چیزی بهتر از این نیست که در امور اقتصادی شاخص‌های کلان اقتصادی شفاف باشد. نمی‌شود در یک اقتصادی نرخ رشد مثبت باشد ولی میزان سرمایه‌گذاری کاهنده باشد. اینها با هم تضاد دارند. در یک اقتصاد پویا برای مثبت شدن اقتصاد قطعا نیاز به سرمایه‌گذاری داریم. اگر سرمایه‌گذاری کاهنده بود با یک تاخیر زمانی باعث کاهش رشد اقتصادی می‌شود. بنابر این متغیرهای اقتصادی یکدیگر را تکمیل می‌کنند و استدعا می‌شود که دولت‌ها آمارها را منتشر کنند. چرا  که انتشار اینها می‌تواند به شفافیت آماری کمک کند.  آمار و اطلاعات ابزار برنامه‌ریزی است.