برجام در پیچ و خم رابطه ایران و غرب
آنچه کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا مبنی بر لایحه دائمی شدن تحریمهای ایران به صورت قطعنامه تصویب کرده از جهت حقوقی باید به کمیته روابط خارجی مجلس سنا برود و با توجه به اینکه الان ترکیب مجلس سنا 50- 50 است و معاون رئیسجمهور رئیس مجلس سنا هم هست بنابراین دموکراتها یک رای بیشتر دارند و بدین ترتیب در مجلس سنا به تصویب نخواهد رسید؛ ضمن اینکه قطعنامههایی که در کنگره تصویب میشود رئیسجمهور حق دارد آنها را وتو کند.
به گزارش آرمان ملی آنلاین علی بیگدلی، تحلیلگر مسائل بینالملل نوشت: از طرفی رئیسجمهور آمریکا نمیخواهد موضوع به حدی جدی شود که ناچار شود این اطلاعات را به کنگره دهد و کنگره آن را به تصویب برساند و به صورت قانون درآید به خاطر اینکه روابط بایدن در شرایط فعلی با کنگره خیلی روابط مناسبی نیست. کنگره در یک فضای دیگری مثل قبل از سال 2015 به سر میبرد و به هیچ وجهی این آمادگی را ندارد که دولت بایدن با ایران قرارداد جدیدی را امضا کند.
به هر صورت بین کاخ سفید و کنگره اختلاف وجود دارد ولی آنچه در کنگره میگذرد، خیلی اهمیت ندارد درنهایت اگر کمیته روابط خارجی مجلس سنا هم تصویب کند، رئیسجمهور میتواند از حق وتو استفاده کند. بنابراین آنچه الان در کنگره میگذرد، چندان اهمیت ندارد و فقط یک ژست سیاسی است و میخواهد نشان دهد با تصمیمات بایدن برای نزدیکی با ایران مخالف است و این چیزی است که اسرائیلیها هم طرفدار این قضیه هستند که اجازه ندهند بایدن با ایران وارد مذاکره شود ولی در همان حدی که الان به عنوان یک موافقنامه یا تفاهمنامه نانوشته بین ایران و آمریکا به یک مرحلهای رسیده و با توجه به دو سفر آقای باقری کنی و ملاقاتهایی که در امارات با نمایندگان فرانسه، آلمان و انگلستان صورت گرفته و ملاقاتهای دیگری که انجام گرفته و از طرفی هم سفرهای چندگانه آقای عبداللهیان نشان میدهد که مذاکره بین ایران و آمریکا در همین حد تفاهم موقتی و نانوشته دارد عملی میشود و نشانههایی از این به چشم میخورد از جمله اینکه الان آمریکا چشم به روی صادرات ایران تا حدود زیادی بسته و ایران صادرات نفت یک میلیون و هفتصدهزار بشکهای دارد که شاید ظرف هفت، هشت سال گذشته چنین سابقهای نداشته است که بتواند این میزان نفت صادر کند. بنابراین هر دو طرف تا حدی با این امر موافق هستند و حتی اتحادیه اروپا هم موافق است.
از طرفی مسئلهای که در ارتباط با منافقین به وجود آمد، نشان میدهد که ایران تا حدود زیادی توانسته با غربیها به یک نوع توافقی برسد، امتیازاتی داده شود و امتیازاتی هم گرفته شود ولی نباید در ادامه این سفرهای دیپلماتیک و سیاستهای منطقهای و بینالمللی ایران منتظر یک معجزه باشیم به دلیل اینکه تا زمانی که یک قرارداد جامع بین ایران و آمریکا امضا نشود وضعیت همچنان همین خواهد بود. از این رو برای رها شدن از این مشکلات باید یک قرارداد جامعی امضا کنیم.
آمریکاییها معتقدند قراردادی در همه موارد باید با ایران امضا شود از جمله اینکه ایران میزان غنیسازی را بالاتر از 60 درصد نبرد. حتی در مورد سانتریفیوژها هم تصمیمات جدیدی گرفته شود. کار مشکلی برای ایران و آمریکا که چارهای جز این وجود ندارد. اگر قرار است با آمریکا به یک توافق جامعی برسیم که بعدا در کنگره تصویب شود و به صورت قانون درآید که رئیسجمهور بعدی آن را لغو نکند هیچ راهی نداریم جز اینکه به یک قرارداد جامعی برسیم.
ارسال نظر