زهرا نژادبهرام در گفت وگو با «آرمان ملی»: امروز زمان اقدام و عمل است

 وی معتقد است:«واقعیت این است که نزدیک به سه دهه است که مسأله ای به نام تایید صلاحیت بر انتخابات در ایران سایه انداخته و ساحت های مختلف آن را تحت تأثیر قرار داده است.اتفاقی که اگر با مقیاس‌های بین‌المللی و معیارهای دموکراتیک مقایسه شود بیش از آنکه شرایط داوطلبی را نظارت کند به بررسی امور دیگر توجه دارد. این موضوع در کشور ما به مسأله ای مبدل شده که بخشی از جامعه را از داشتن نمایندگانی برای اقبال به آنها از صحنه انتخابات دور می‌کند.»

وی همچنین می گوید:«در شرایط خطیر کنونی ضرورت جست‌وجوی راهکاری مناسب ازسوی دولت که دارای قدرت تغییر و تاثیر‌گذاری است جدی و الزامی و توجه مردم به نقش‌شان در حفظ امنیت ملی با اهمیت است. پل ارتباطی میان مردم و دولت در همه کشورهای نخبگان فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و حتی اقتصادی هستند. با این وجود در ایران به دلایل متعدد این گروه نیز نتوانسته پل لازم را بسازد؛ نه آنکه نخواسته بلکه امکانات لازم را نداشته است. درنهایت به نظر می‌رسد مساله رد صلاحیت و عدم احراز صلاحیت و قانون انتخابات می‌تواند به عنوان یک دلیل برای نگرانی از مشارکت احزاب و گروه‌ها و مردم باشد اما همه دلیل نیست و باید با موشکافی بیشتری به این مهم توجه کرد و این کار تنها از دست حاکمیت در گشودن باب گفت‌وگو و توجه به نظرات مردم از یک‌سو و‌ پذیرش نخبگان فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و... جامعه برای فرصت‌گشایی ازسوی دیگر است. بدون تردید بی‌مهری به صندوق رای که عامل اصلی تغییر است، بستری برای افزایش نگرانی‌ها ایجاد خواهد کرد.امروز جامعه دیگر پذیرای برخی نوع رفتارها نیست زیرا منجر به شدت بخشیدن به التهابات درون کشور می شود و به صلاح انسجام اجتماعی نیست.نکته اهمیت توجه به حضور زنان در انتخابات است.

دولت سیزدهم برنامه‌های مختلفی در حوزه زنان ارائه داده بود و به همین دلیل انتظار می‌رفت شاهد تحولات مهمی در حوزه زنان باشیم.بااین‌وجود در عمل چنین اتفاقی رخ نداده و بابی برنامگی در حوزه زنان مواجه هستیم که در بخش‌های مختلف قابل‌مشاهده است. امروزچند دهه از عمر انقلاب اسلامی می‌گذرد و مسئولان در طول این سال‌ها در ساختار اداری و بوروکراتیک کشور فعالیت کرده‌اند.همه مطالعات و پژوهش‌ها نیز صورت گرفته و امروز به زمان عمل و اقدام رسیده‌ایم.

مهم‌ترین و کلیدی‌ترین خواسته‌های زنان در کلان‌شهرها و شهرهای کوچک کاملأ مشخص است و موضوع جدیدی به آن اضافه نشده است.قرار نیست مطالبات جدیدی مطرح شود و بلکه قرار است بر اساس مطالعات و پژوهش‌هایی که در طول این سال‌ها صورت گرفته راهکارهای عملی در دستور کار قرار بگیرد.ممکن است برای یک دولت موضوع اشتغال زنان در اولویت قرار داشته باشد و از سوی دیگر این احتمال وجود دارد که برای دولت دیگری مدیریت زنان در اولویت‌های نخست قرار داشته باشد. البته این نکته به معنای این نیست که بقیه اولویت‌ها فراموش شود.اگر وضعیت به این شکل باشد قابل‌قبول است. »