ماه عسل روسیه و اسرائیل تمام شد

به گزارش آرمان ملی آنلاین به نقل از اکو ایران؛ زمانی که حماس در 7 اکتبر به اسرائیل حمله کرد، توجه جهان از جنگ روسیه و اوکراین به درگیری خاورمیانه معطوف شد.

به نوشته الجزیره، همزمان با شعله ور شدن جنگ جدید، مقامات اوکراینی و برخی ناظران سریعا مسکو را به مداخله و حتی اتهامات جدی‌تر متهم کردند - مبنی بر اینکه این کشور به گروه فلسطینی سلاح می‌دهد.

آن‌ها هیچ مدرکی برای ادعای خود ارائه نکردند.

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در آن زمان گفت: «روسیه علاقه‌مند به آغاز جنگ در خاورمیانه است تا منبع جدیدی از درد و رنج بتواند وحدت جهان را تضعیف کند، اختلافات و تضادها را افزایش دهد و در نتیجه به روسیه کمک کند آزادی در اروپا را نابود کند.»

او گفت: «ما می‌بینیم که مبلغان روسی خوشحال هستند. ما می‌بینیم که دوستان ایرانی مسکو [از حماس] حمایت می‌کنند. و همه اینها تهدیدی بسیار بزرگتر از آن چیزی است که جهان در حال حاضر تصور می‌کند. جنگ‌های جهانی گذشته با درگیری محلی آغاز شد.»

بیش از 1200 نفر در اسرائیل کشته شدند - از جمله بیش از 12 نفر از اتباع روسیه - و بیش از 200 نفر در حملات حماس اسیر شدند. حمله اسرائیل به غزه بیش از 11،200 فلسطینی را کشته است.

ورا میرونوا، کارشناس و نویسنده امنیتی روسی-آمریکایی، ادعای تسلیحات روسی را تکرار کرد و به الجزیره گفت که یک مقام ارشد امنیتی سابق آمریکا در حال آماده‌سازی گزارش مفصلی در مورد ارتباط ادعایی بین حمله حماس و روسیه است.

میرونوا که در حال حاضر محقق دانشگاه هاروارد است، گفت: «این [حمله] کاملاً با مسکو هماهنگ شده بود.»

او مدعی شد که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه «چیزی مانند این نگفته است که به [اسرائیل] حمله کنید، اما 100 درصد با آن‌ها هماهنگ بوده است.»

میرونوا بار دیگر مدعی شد که روسیه به حماس تسلیحات فرستاده است - و این کار را از طریق ایران و سوریه انجام داده است تا از درگیری فاصله بگیرد.

او گفت: «روسیه سلاح کافی برای تامین تلاش‌های جنگی خود در اوکراین و متحدانش در خاورمیانه را دارد.»

او ادعا کرد که در ازای آن، ایران پهپادهای کامیکازه ارزان‌تری را به روسیه ارائه می‌کند تا از انبوه آن‌ها برای غلبه بر سیستم‌های دفاع هوایی غربی مانند ام‌ای‌ام-104 پاتریوت ساخت آمریکا یا NASAMS ساخت نروژ استفاده کند.

الجزیره به طور مستقل ادعاهای میرونوا را تأیید نمی‌کند.

ادعاهای غیرمستند در مورد تحویل تسلیحات از هر دو طرف صورت می‌گیرد.

ماه گذشته، دیمیتری مدودف، رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر پیشین روسیه مدعی شد که تسلیحات ناتو که به اوکراین فرستاده می‌شود به دست جنگجویان حماس رسیده است.

مدودف، که در حال حاضر معاون رئیس شورای امنیت روسیه است، در 9 اکتبر در تلگرام نوشت: «تسلیحات ارائه شده به رژیم نازی در اوکراین به طور فعال در اسرائیل استفاده می‌شود. و این فقط بدتر خواهد شد. منتظر موشک، تانک و به زودی هواپیما از کیف در بازار سیاه باشید.»

به گفته ایگار تیشکویچ، کارشناس سیاست خارجی موسسه آینده اوکراین مستقر در کیف، روسیه ممکن است تسلیحات غربی توقیف شده در اوکراین را به خاورمیانه فرستاده باشد، اما منشأ احتمالی این سلاح‌ها می‌تواند افغانستان باشد، جایی که مقادیر زیادی تجهیزات غربی پس از «خروج عجولانه آمریکایی ها» در سال 2021 در آنجا باقی مانده است.

او به الجزیره گفت که منشأ احتمالی دیگر عراق است، جایی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در سال 2014 برای مبارزه با داعش در کنار نیروهای عراقی طرفدار آمریکا قرار گرفتند. او گفت که سوریه می‌توانست منبع دیگری برای تسلیحات باشد – با توجه به حضور نیروهای آمریکایی در این کشور در گذشته و نزدیکی سیاسی بشار اسد، رئیس جمهور سوریه به ایران.

حماس، به نوبه خود، درباره ادامه ادعاها درباره تدارکاتش اظهار نظری نکرده است.

در 26 اکتبر، روسیه میزبان رهبران حماس بود، اقدامی از روی سرکشی علیه غرب که احتمالاً با هدف نشان دادن نفوذ دیپلماتیک مسکو انجام می‌شد.

اسرائیل نشست مسکو را «شرم‌آور» خواند.

چند روز پیش از آن، حماس از پوتین به خاطر حمایت دیپلماتیکش تشکر کرده بود. روزها طول کشید تا رهبر روسیه حمله حماس را محکوم کند و در اولین اظهارات خود در مورد بحران، «شکست سیاست ایالات متحده در خاورمیانه» را مقصر دانست.

حماس در بیانیه‌ای در 15 اکتبر گفت: «ما از موضع ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در خصوص تجاوزات مداوم صهیونیست‌ها به مردم ما و نپذیرفتن محاصره غزه، قطع کمک‌های امدادی و هدف قرار دادن غیرنظامیان قدردانی می‌کنیم».

روابط روسیه با فلسطین، اسرائیل

روابط کنونی روسیه با اسرائیل و حماس در ادامه دهه‌ها روابط شوروی است.

جوزف استالین، رهبر شوروی از تأسیس اسرائیل در سال 1948 استقبال کرد و امیدوار بود که اسرائیل به یک کشور سوسیالیستی طرفدار مسکو تبدیل شود.

اما پس از همسویی اسرائیل با غرب، شوروی شروع به برقراری روابط با رهبران فلسطینی کرد - و صدها جنگجو را در مدارس کاگ‌ب آموزش داد.

هزاران فلسطینی دیگر در دانشگاه‌های سراسر اتحاد جماهیر شوروی، از تالین تا تاشکند، تحصیل کردند - و یکی از آنها محمود عباس، رئیس جمهور فلسطین بود.

او در سال 1982 زیر نظر یوگنی پریماکوف، عرب شناس و مدیر مؤسسه شرق شناسی آکادمی علوم اتحاد جماهیر شوروی، یک رساله دکتری تحت عنوان «چهره پنهان: ارتباط بین صهیونیسم و نازیسم» نوشت. پریماکوف، که یک جاسوس بود، در دهه 1990 وزیر خارجه روسیه و سپس نخست وزیر روسیه پسا شوروی شد.

در سال 1967، کرملین اسرائیل را «جنگ افروز صهیونیستی» خواند و روابط دیپلماتیک خود را به دلیل جنگ اعراب و اسرائیل قطع کرد.

اما پس از مهاجرت میلیون‌ها یهودی ساکن شوروی به اسرائیل، تل‌آویو شروع به برقراری روابط نزدیک‌تر با مسکو کرد.

به گفته نیکلای کوژانوف و جیمز نیکسی، کارشناسان چتم هاوس، «جنگ حماس و اسرائیل احتمالاً به معنای پایان سیاست چند دهه‌ای روسیه برای ایجاد تعادل بین بازیگران مختلف در خاورمیانه باشد».

آن‌ها در مقاله اخیر خود نوشتند که با توجه به استقبال روسیه از هیئت حماس در مسکو در ماه اکتبر، امتناع روسیه از محکومیت حمله اولیه حماس و اتحاد نزدیکش با ایران، «تل آویو دیگر روسیه را یک متحد نمی‌داند و احتمالاً آن را به عنوان میانجی رد خواهد کرد..»

کایرلو بودانوف، افسر ارشد اطلاعاتی اوکراین، در 12 اکتبر مدعی شد که مسکو ممکن است سلاح‌های توقیف شده در اوکراین را در اختیار حماس قرار داده باشد، که به نظر راهی عالی برای پوشاندن اثر انگشت روسیه است.

او به یک روزنامه اوکراینی گفت: «همه ما به وضوح می‌بینیم که تسلیحات غنیمتی از اوکراین به گروه حماس داده شده است که عمده آن‌ها سلاح‌های پیاده نظام است.

اما چندین کارشناس خاطرنشان کرده‌اند که علی‌رغم دهه‌ها دوستی روسیه، حماس و ایران، هیچ مدرک مشخصی مبنی بر ارسال تسلیحات روسیه وجود ندارد.

نیکولای میتروخین از دانشگاه برمن آلمان به الجزیره گفت: «تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر ارسال تسلیحات قابل توجه از روسیه به غزه وجود ندارد. چنین تسلیحاتی ممکن است پس از [پایان] پاکسازی غزه ظاهر شوند، اما تنها در این صورت منطقی خواهد بود که در مورد آن‌ها صحبت کنیم.»

الکساندر وندیکتوف، از شورای امنیت روسیه، در 2 نوامبر به خبرگزاری ریانووستی گفت: «طرح چنین حدس و گمان‌هایی یک تحریک آشکار است.»

پس از حملات حماس، اسرائیل عملیات بمباران بی امان را در غزه آغاز کرد، با هدف اعلام شده از بین بردن گروه فلسطینی که این منطقه پرجمعیت را اداره می‌کند.