تصمیم های سخت فرانسه

ماکرون طی یک مصاحبه تلویزیونی در عصر یکشنبه به نگرانی های فرانسوی ها پرداخت: تورم، کاهش قدرت خرید، قیمت بنزین، مهاجرت. او در این بین ناگهان گفت: "فرانسه تصمیم گرفته سفیر خود در نیجر را طی چند ساعت آینده به فرانسه بازگرداند و به همکاری نظامی با مقامات کنونی آن کشور پایان دهد، زیرا آنها دیگر نمی خواهند با تروریسم مبارزه کنند." دولت فدرال روز دوشنبه درباره تاثیر این بیانیه برای ارتش آلمان که در نیجر نیز حضور دارد، چیزی نگفت.

بدین ترتیب، مکرون موضع تسلیم ناپذیر خود را در برابر حکومت نظامی که از ژوئیه قدرت را به دست گرفته، رها کرد. او تاکنون هم اخراج سفیر فرانسه و هم لغو همه قراردادهای نظامی با نیجر توسط کودتاچیان را نادیده گرفته بود؛ زیرا تنها رئیس جمهوری مخلوع که در حصر خانگی به سر می برد، مشروعیت اتخاذ چنین تصمیماتی را دارد.

اما اکنون قرار است حدود 1500 سرباز ظرف چند هفته آینده و حداکثر تا پایان سال از این کشور خارج شوند و سفیر فرانسه که دو ماه است در سفارت حبس شده، اجازه بازگشت به خانه را یافت.

تیری ورکولون، هماهنگ کننده مرکز و جنوب آفریقا در مؤسسه فرانسوی روابط بین الملل می گوید: «تصمیم دیگری ممکن نبود. از ابتدا این تنها راه حل بود.» حضور سربازان در کشور بر خلاف میل رهبری فعلی نیجر، به منزله «اشغال نظامی» بود.

برای جاناتان گیفارد، کارشناس امنیتی فرانسوی این تصمیم نشان دهنده اراده برای "سپردن مسئولیت به کودتاچیان و رهایی فرانسه از نقش دشمن جدید" است. یکی از اعضای مؤسسه مونتاین که قبلا در وزارت دفاع کار می کرد، به تاگس اشپیگل گفت: این تصمیم «معقول» زمانی گرفته شد که مشخص شد مداخله نظامی احتمالی توسط جامعه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا می تواند بیش از حد به بی ثباتی دامن بزند.

حالا فرانسه بعد از ضربه های پیاپی دیپلماتیک و سیاسی بر اعتبار و پیکره سیاسی اش مجبور می شود تصمیمات اتخاذ کند که برایش سخت است. تصمیماتی که چه بسا در آینده ای نه چندان دور تبعات دیگری برای فرانسه به دنبال داشته باشد. اما به نظر می رسد که فرانسه چاره ای ندارد جز این که این تصمیمات سخت را بگیرد و تبعات آن را هم تحمل کند. تصمیماتی که چه بسا اگر زودتر گرفته می شد کمتر مجبور به پرداخت هزینه های آن می شد.