تفاوت بین ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا و مدل‌های پیش‌بینی آلودگی

به گزارش آرمان ملی آنلاین، کریمی اظهار داشت: در حال حاضر، شهرداری تهران دارای ۲۱ دستگاه سنجش کیفیت هوا در مناطق مختلف است و همچنین ۱۴ ایستگاه تحت نظارت سازمان محیط زیست قرار دارد. مسئولیت مدیریت دستگاه‌های شهرداری به شرکت کنترل کیفیت هوا واگذار شده است، در حالی که دستگاه‌های سازمان محیط زیست تحت نظارت مستقیم این سازمان هستند. اطلاعاتی که به‌عنوان شاخص‌های روزانه و ۲۴ ساعته منتشر می‌شود، از میانگین داده‌های دستگاه‌های هر دو نهاد استخراج می‌شود.

وی با تأکید بر دقت بالای فرآیند نگهداری و پایش دستگاه‌های شهرداری گفت: اگرچه شاخص‌های اعلامی معمولاً تفاوت‌های معناداری ندارند، تعداد بیشتر دستگاه‌های شهرداری سبب می‌شود که اختلاف‌های احتمالی به حداقل برسد.

کریمی همچنین در خصوص جلسات کمیته اضطرار آلودگی هوا گفت: در این جلسات، اگر شاخص آلودگی هوا طی ۲۴ ساعت از ۱۵۰ بالاتر رود، جلسه‌ای با حضور نمایندگان مختلف از جمله وزارت بهداشت، شهرداری، سازمان هواشناسی، اورژانس و محیط زیست در استانداری تشکیل می‌شود. در این جلسات، شرکت کنترل کیفیت هوای تهران گزارشی از وضعیت فعلی و پیش‌بینی وضعیت ۲۴ تا ۴۸ ساعت آینده ارائه می‌دهد. به‌دلیل تعداد بیشتر دستگاه‌های سنجش کیفیت هوا و دقت بالاتر آن‌ها، اطلاعات این شرکت معمولاً ملاک عمل قرار می‌گیرد.

کریمی در ادامه تأکید کرد: هیچ‌گونه تغییر یا دخل‌وتصرفی در اطلاعات منتشر شده از سوی شرکت کنترل کیفیت هوای تهران صورت نمی‌گیرد و این داده‌ها بر اساس تکنولوژی‌های پیشرفته روز دنیا پردازش می‌شود.

وی همچنین به دو روش مختلف برای نمایش وضعیت آلودگی هوا اشاره کرد: یکی مبتنی بر داده‌های حاصل از ایستگاه‌های زمینی که به‌طور مستقیم و در زمان واقعی آلاینده‌ها را اندازه‌گیری می‌کند، و دیگری شبیه‌سازی و پیش‌بینی وضعیت آلودگی با استفاده از مدل‌های ریاضی و داده‌های هواشناسی. کریمی گفت که این دو روش مکمل یکدیگرند و در استفاده از آن‌ها باید تفاوت‌ها در نظر گرفته شود.

سرپرست شرکت کنترل کیفیت هوای تهران همچنین افزود: سنجش غلظت آلاینده‌ها در ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا بر اساس استانداردهای دقیق انجام می‌شود و دستگاه‌ها به‌طور روزانه تحت نظارت قرار دارند تا عملکرد آن‌ها با استانداردهای جهانی هماهنگ باشد.