سقوط کشاورزی ایران و سرگرمی وزارت خانه با چای دبش!

یکی از دلایل آن این است که اکثر کشاورزان در حومه این شهر یعنی مناطقی مانند سکونت دارند، ولی اکثریت مسئولین سیاسی و تصمیم گیر از اهالی شهر هستند و درک جامعی از معضلات، مشکلات و سختی‌های کار کشاورزی ندارند.

کشاورزی در حال سقوط، وزارت خانه مشغول چای دبش سروش زادعلی*، بالاترین نهاد رسمی در سیستم اجرایی هر کاری وزارت خانه مربوط به آن کار است که وظیفه سازماندهی، هماهنگی، حسن انجام کار را میبایست در صدر امور خود قرار دهد و این مولفه‌ها را به زیر مجموعه خود یعنی ادارات کل محول کند و با نظارت قوی و صحیح از انجام کار درست اطمینان پیدا کند تا کژکاردی در سیستم رخ ندهد.

در این سال‌ها وزارت کشاورزی و نهاد‌های وابسته به آن به گونه‌ای عمل کرده اند که کشاورزان این احساس را دارند که این وزارت خانه هیچ مسئولیت و حق و حقوقی برای کشاورزان قائل نیست و کار را به اینجا رسانده که به عقیده برخی از کارشناسان می‌بایست نام این وزارت خانه به وزارت واردات محصولات کشاورزی تغییر نام دهد.

صنعت پایه و اصلی شهرستان دزفول کشاورزی است و مهمترین بخشی که به اقتصاد این شهر رونق داده کشاورزی است، اما مسئولین اهمیت زیادی به این بخش نمی‌دهند و کوششی در جهت چاره اندیشی برای معضلات کشاورزان نمی‌کنند. یکی از دلایل آن این است که اکثر کشاورزان در حومه این شهر یعنی مناطقی مانند (شهر جندی شاپور، صفی آباد، شمس آباد، منتظران و.) سکونت دارند، ولی اکثریت مسئولین سیاسی و تصمیم گیر از اهالی شهر هستند و درک جامعی از معضلات، مشکلات و سختی‌های کار کشاورزی ندارند. این مسئله باعث گردیده تا دلسوزی نسبت به این مناطق وجود نداشته باشد؛ لذا می‌بایست مکانیزم‌هایی ترسیم گردد تا حق و حقوق مادی و درمانی برای کشاورزان همانند تسهیلات کم بهره، فراهم شدن زیر ساخت‌ها برای صادرات محصولات کشاورزی خاصه در مناطقی که قطب کشاورزی کشور هستند، به حداقل رساندن واسطه ها، تضمین خرید محصولات کشاورزی، در اختیار قراردادن ابزارالات کشاورزی مثل تراکتور و متعلقات آن، سند دار کردن زمین‌های کشاورزی و حذف موضوع زمین‌های هئیت‌های هفت نفره، تعمیر و نگهداری زمین‌های کشاورزی و بیمه‌های تکمیلی برای درمان کشاورزان که اکثرا بواسطه سختی کار دچار بیماری و محدودیت‌های حرکتی شده اند انجام گیرد تا بتوان امیدوار بود صنعت کشاورزی از وضعیت سنتی و بحرانی حال حاضر خارج شده و با رونق دادن آن موجب اشتغال زایی جوانان، پایداری امنیت غذایی کشور و ساختارمند کردن صادرات محصولات کشاورزی که موجب ارزی آوری می‌شود را پایه گذاری کرد تا بتوان پشتوانه خوبی در جهت قدرتمند شدن پول ملی انجام گیرد.