انبوه سازی بدون تامین امنیت و بهداشت!

مهرداد بذرپاش وزیر راه شهرسازی چند روز پیش اعلام کرد که یک میلیون قطعه زمین شهری و روستایی تا پایان سال به مردم واگذار می‌شود. انبوه سازی مسکن در کشور سالهاست که به راه افتاده است . آماری از این خانه ها تحویل مردم شده و بسیاری هم بدون ساکن و خالی باقی مانده است. گذشته از شرایط اقتصادی مالک شدن و ساکن شدن در این خانه از مجموعه های مسکونی گسترده نیازمند جدی به داشتن مراکز فرهنگی و بهداشتی و آموزشی و ورزشی هستند که اغلب آنها از فقر این مراکز رنج می برند.

ساخت این خانه ها و کنار هم گذاشتن مثل یک دومینو را  ایجاد کرده که به مقدار کم زندگی و مقدار بسیار تولید خشم و افسردگی است. در این خانه ها و  در محوطه این مجموعه های مسکونی،خشونت های  خانگی و خیابانی نیز بیشتر است.

خودتان را در یک فضای کوچک ، خفه و کم نور تصور کنید. برای نجات به سمت پنجره می روید، پرده را کنار می زنید تا نوری داخل محیط شود اما جلوی پنجره نیز دیواری است که متعلق به ساختمان رو به رو است. فکر می کنید از خانه قبل از اینکه افسردگی به جانتان بیافتد بیرون بزنید.

آیا فضایی برایتان طراحی شده ؟ پارک  ، استخر... باشگاه، نور مناسب شهری، فضایی امن برای قدم زدن...

با خود فکر می کنید ، خانه امن تر و آرامتر از بیرون است هرچند فاصله دیوارهایش کم است.

انبوه سازان به امنیت و آرامش محیطی زنان و مردان، سالمندان و کودکان باید فکر کنند

سعید سادات نیا آسیب شناس این مسئله را از یک زاویه دیگر نگاه کرد و گفت: در دنیای امروز، محل سکونت پایگاه زنان است، البته خوشبختانه امروزه زنان هم گام با آقایان اشتغال دارند و زمان بیشتری را بیرون از خانه میگذرانند. بحث خانه نشینی زنان به دوره های عقب تر برمیگردد. برای مثال چند دهه قبل زنان به ندرت مگر به دلایل خاص از خانه خارج می‌شدند. بنابراین اگر دید سنتی خود را کنار بگذاریم بین زن و مرد تفاوت چندانی نخواهد بود و در هر در محل زیست و خانه خود و اطراف محل سکونت خود نیازمند مراکز بهداشتی، آموزشی ، فرهنگی ، ورزشی ... هستند و امنیت محیطی برای هم زنان و هم مردان و کودکان و سالمندان باید رعایت و تامین شود.

وی گفت: هر مجموعه مسکونی گسترده ای مانند مسکن های ملی و مهر که ساخته می شود در کنار طراحی ساختمان باید به میزان آمار افرادی که در آن محل زندگی می کنند مراکز رفاهی و بهداشتی و ورزشی شکل بگیرد در غیراینصورت آن مجموعه ها تنها سکونتگاه هایی هستند که هیچ آرامش و امنیتی را به شما نمی دهند.

سادات نیا ادامه داد : دولتمردان در کنار تامین مسکن باید همزمان به فکر مراکز رفاهی و بهداشتی و فرهنگی آنها هم باشند. باید گفت رویکرد کلی به سمت حقوق برابر است و باید این مراکز برای هم زن و هم مرد برابر تامین شود.البته باید ویژگی های زنان را در نظر گرفت همانطور که ویژگی مردان را باید در نظر داشت.

خشونت در درون خانه های کوچک

بر پایه این گزارش ،خشونت خانگی یک موضوع جدی است که افراد و خانواده های زیادی را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. در خانه‌های کوچک، تأثیر خشونت خانگی ویران‌کننده تر است، زیرا ممکن است فضا و منابع محدودی برای کمک گرفتن یا فرار از موقعیت‌های آزاردهنده برای قربانیان وجود داشته باشد.

خشونت خانگی در خانه های کوچک می تواند ناشی از منابع مالی محدود ساکنانشان باشد که  منجر به افزایش تنش و درگیری شود که در وضعیت تورم فعلی جامعه این تهدید بیشتر هم می شود.

خانه های کوچک اغلب فاقد فضاهای خصوصی  هستند که می تواند احساس ناامیدی و درماندگی را تشدید کند و خشونت را افزایش دهد.ضمن اینکه  افرادی که در خانه‌های کوچک زندگی می‌کنند ممکن است دسترسی محدودی به شبکه‌های حمایت اجتماعی داشته باشند که کمک گرفتن یا فرار از موقعیت‌های سوءاستفاده‌کننده را برایشان دشوارتر می‌کند.

هر 1000 نفر چند مرکز رفاهی و بهداشتی

برای داشتن یک جامعه امن و آرام به ازای هر 1000 ساکن در یک محله باید چه مراکز تفریحی، فرهنگی و بهداشتی وجود داشته باشد؟ به منظور ایجاد جامعه ای امن و آرام، وجود مراکز تفریحی، فرهنگی و بهداشتی متنوع برای ساکنین مهم است.

حداقل یک مرکز تفریحی برای هر 1000 ساکن که دسترسی به امکاناتی مانند سالن های ورزشی، زمین های ورزشی، استخرهای شنا و فضاهای رویدادهای اجتماعی را فراهم می کند نیازمند است. حداقل یک مرکز فرهنگی به ازای هر 1000 ساکن نیاز است  که فرصت هایی برای بیان هنری، اجراها، نمایشگاه ها و برنامه های آموزشی ارائه دهند که جامعه را به سمت رشد و پویایی حرکت می دهد.

 حداقل یک مرکز بهداشتی به ازای هر 1000 نیازمند است که ساکنان  دسترسی به خدمات پزشکی، حمایت از سلامت روان، برنامه های سلامتی و منابع برای زندگی سالم را داشته باشند. با حصول اطمینان از اینکه این مراکز برای ساکنین در دسترس و قابل دسترسی هستند، جوامع می توانند رفاه جسمی و روانی را ارتقاء دهند، احساس تعلق و ارتباط را تقویت کنند و فرصت هایی را برای رشد و توسعه شخصی فراهم کنند. این در نهایت می تواند به ایجاد یک محله امن تر و پویا برای همه ساکنان کمک کند.