آسیب شناسی نامگذاریها
هنوز هیچکس بهدرستی نمیداند اولین نامها و نامگذاریها در کجا و توسط چه کسان و کدام ملتها به تصویب و اجرا درآمد. اما هرچه بود و هر جا که بود با ابداع صنعت اسمگذاری مشکلات عدیدهای از جامعه بشری حل شد. هرچند اسم و اسمگذاری مشکلات متعددی از جامعه بشری را حل کرد و اسامی انسانها و اشیا و اماکن و اموال و... توانست بشر را به سهولت به هدف مورد نظرش برساند اما همین کمکهای متعدد و مختلف ضمن حل مشکلات ما و سایر همنوعان در پارهای از اوقات مشکل آفرین و مسئلهساز نیز شد.
به گزارش آرمان ملی آنلاین، مجید ابهری، جامعهشناس و رفتارشناس نوشت: شباهت بعضی از اسامی بین زنان و مردان گاهی موجب بروز خطا و وقوع اشتباه میشود مگر آنکه برای پیشگیری از خطاهای انسانی الفاظ مشخص کننده جنسیت (آقا یا خانم) قبل از نامها مطرح شوند تا از خبط جلوگیری نمایند. گذشته از اسامی ما آدمها در بسیاری از اوقات در شهرهای بزرگ و کوچک و حتی روستاها تعدد و تکرار نامها موجب وقوع اشتباه و گرفتاریهای بعدی خواهند شد.
در شهرها و حتی بخشها در کشور ما شورای شهر یا روستا بهعنوان پارلمان شهری در بخشی از وظایف و رسالتهای قانونی خود رسالت تعیین وتصویب اسامی را بهعهده دارند. گاه برای گرامیداشت یاد و خاطره مشاهیر از دانشمندان و علما و نویسندگان و بزرگان ورزش و هنر و چهرههای ادبی و مخترعین و مکتشفین نام آنها برای یادگار بر میادین و خیابانها گذاشته میشوند. البته واضح است که اطلاق نام بزرگان بعد از ترک دنیا دیگر سودی بهحالشان نداشته و فقط نمادی برای تقدیر ما و نسلهای حال و آینده از آنهاست؛ اما اولین سوال بیجواب این است که چرا در زمان حضور و حیات مشاهیر از نام و عنوان بهره نگرفته و در انتظار مرگ آنها هستیم؟
باعنایت به این نکته اساسی که در صورت حیات و حضور مشاهیر بهرهگیری از نام و عنوان آنها میتوانند تقدیر کوچک و تشکر ناچیزی از تلاشهای این بزرگواران داشته و در روزگارانی که غبار فراموشی بر نام و چهره آنها نشسته تقدیر و تجلیل کوچکی از آنها میگردد؛ اما صد افسوس و حیف که اکثریت این نامآوران حتی این قدردانیهای کوچک را نیز ندیده از پیش ما میروند. البته انصافا چند سالی است در آرامستان بهشت زهرای تهران و برخی شهرها قطعاتی با نامهای (نام آوران و هنرمندان و...) تخصیص یافته تا خانه آخرت مشاهیر جامعه ما باشند. نکته بسیار حساس و ظریف تکرار آزار دهنده بسیاری از نامهاست. در همین ابهر ما یا شهر منجیل با توجه به وسعت و جمعیت کم کافی است نام یکی از بزرگان و مشاهیر را جست وجو کنیم. با کمال تعجب مشاهده خواهیم کرد که برخی از اسامی بزرگان انقلاب اسلامی یا شهدای گرانقدر جنگ تحمیلی گاهی بیش از دهها و صدها بار در کوچهها، خیابانها و میادین تکرار شده.
البته بعضی از افرادی که همه رفتارهایشان وقتی جنبه افراط پیدا کند به خیالشان نشان از علاقه و احترام دارند. در حالیکه در بسیاری از کشورهای اسلامی و حتی همسایه به ندرت یک یا دوبار اسامی بزرگان دینی و ملی وفرهنگی تکرار میشوند. این عرض من تنها و تنها به دلیل عشق و علاقه به این اسطورهها و اسوههای جاویدان بوده و از نظر رفتارشناسی عقیدهمند هستم تکرار بیش از اندازه و حد بعضی از اسامی موجب ایجاد فرسایش ذهنی و خستگی فکری میگردد. از امروز در اطراف خود آمار بگیریم چند نام شهیدان گرانقدر بهشتی، دکتر چمران، شهید منتظری و باهنر و مطهری تکرار شدهاند. در حالیکه یکی از وظایف اصلی شوراهای شهرها و بخشها نظارت و رسیدگی به نامگذاریها میباشند.
در ارادت و علاقه بنده و همفکران به شهدای گرانقدر مخصوصا همرزمان جنگ تحمیلی کسی نمیتواند شبههای وارد کند؛ اما متاسفانه بعضی از دوستان و مسئولین جرات انتقاد به این نوع از نامگذاریها نداشته و از بیم تندروها نمیتوانند یا نمیخواهند به عزت و شوکت چهرههای آسمانی اشارهای نمایند. برخی از افراد بیادب و سیلی خورده از افراد متعهد و معتقد و کینه توز گاهی عمدا و فقط بهخاطر اهانت به ساحت مقدس بزرگواران یاد شده با لحن و لغات و الفاظ اهانتآمیز اسامی یادشده را مورد خطاب قرار داده و در کنار همپالگیهای خود با پوزخندهای ابلیسوار به افراد مذهبی نگاه میکنند. حالا که شهرداران و اکثریت اعضای شوراهای شهرها همفکر و همسو با یادگاران دفاع مقدس یا از وابستگان به آنها میباشند.
باید هرچه زودتر در هر شهر و بخش با دعوت از اساتید فنون ادبی و زبان دینی نسبت به تعیین و تعریف اسامی شاذ و شاخص اقدام کرده و برای مراکز آموزشی و میادین و مراکز ورزشی و تحصیلی اقدام به انتخاب و تصویب نامهای شایسته و موقر اقدام نمایند تا حداقل یادگارهای ارزشمند وتاریخی از شهرداران محترم و اعضای شوراهای شهر باقی بمانند. بهیاد داشته باشیم که خیلی زود دیر میشود و بعد از ترک این مسئولیتها انگشت حسرت گزیدن و افسوس خوردن نتایج مناسبی نخواهند داشت.
ارسال نظر