اندر باب تخریب

به گزارش آرمان ملی آنلاین امان‌الله قرائی مقدم، جامعه‌‌شناس نوشت: تخریب بدترین ضربه را به سرمایه اجتماعی جامعه می‌زند. در تاریخ ایران بسیاری از صدراعظم‌های محبوب و اثرگذار را تخریب کردند و حتی بر دار زدند. بزرگمهر حکیم توسط انوشیروان به دار آویخته شد و دخت او را عریان پای چوبه دار پدر بردند.

او خود را در پای چوبه دار پوشانید و انوشیروان علت را جویا شد و دخت بزرگمهر پاسخ داد این همه مرد نبودند مرد یکی است که بر دار است! دختر بزرگمهر با این جمله اعلام کرد که مردم عادی خدمت خادمان را درک نمی‌کنند. امیرکبیر را هم در حمام فین کاشان رگ زدند.

ابن خلدون می‌گوید: افرادی با ظاهر خوب و باطنی پلید دور حاکمان جمع می‌شوند و همین افراد هستند که برای اینکه جایگاهی برای خود ایجاد کنند، اقدام به تخریب افراد فرهیخته و دانشمند وخادم ملت می‌کنند. ابن‌خلدون 700 سال قبل این تئوری را به رشته تحریر درآورد اما اکنون می‌بینیم که این تئوری کارایی دارد و افراد محبوب را مورد تخریب قرار داده و می‌کوشند آنها را در نظر بزرگان پایین آورند. تخریب‌ها اعتماد عمومی در جامعه یعنی اعتماد بین مردم و حاکمان را از بین می‌برد و افرادی که در حال خدمت رسانی هستند را نگران می‌کند که نکند که روزی با آنان نیز چنین برخورد شود و این دل‌نگرانی باعث می‌شود از عهده وظایف خود نیز برنیایند در نتیجه تخریب موجب بی‌اعتمادی می‌شود.

امیدواریم مسئولین در برابر این تخریب‌ها ایستادگی کنند و قدر خادمان به کشور و ملت را بدانند. این تخریب‌‌ها مخرب است زمانی که فرد خادمی مانند  دکتر ظریف که به ملت خدمت کرد اما به او  برچسب می‌زنند دیگر چه کسی اطمینان می‌کند که مسئولیتی را عهده گیرد چرا که فردا روزی علیه او نیز تخریب صورت  می‌گیرد.