شرایط قابل درک اما غیرقابل وصف | قدم اول؛ شفافسازی
کشور از نظر معیشت مردم در شرایطی قابل درک است، ولی قابل وصف نیست. وقتی که طبق آمار مدیرکل مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون اعلام میشود 57 درصد از جمعیت ایران سوءتغذیه دارند و کالری لازم را دریافت نمیکنند، نشان دهنده وضعیت فوقالعاده سخت بیش از 50 درصد جمعیت ایران است که ناشی از تصمیم گیری دولتهاست. چون این مورد از جمله مواردی است که صد درصد ناشی از سوءمدیریت است.

به گزارش آرمان ملی آنلاین محمدرضا خباز، نماینده ادوار مجلس نوشت: آمار تورم مدتی است که از سوی بانک مرکزی و مرکز آمار منتشر نمیشود یعنی بهوسیله عدم انتشار و پنهان کردن آمار تورم، ادعا شود که تورم پایین آمده است. این درحالی است که باید دنبال راه چاره و تدبیر درست بود. یکی از علمای حوزه علمیه قم، آقای زکایی میگوید در آیندهای نه چندان دور و با مرگ نسلهای دهه 40 به پایین دیگر چیزی به نام اعتقاد در بین نسلهای جوان دیده نخواهد شد.
عامل اصلی هم فقر است. پیامبر عظیم الشان(ص) اسلام فرمودند از دری که فقر وارد شد از همان در کفر هم وارد میشود همانگونه که در اعتقادات و برخوردهای خانوادههای با وضعیت وخیم مالی اثر نامطلوبی داشته است. یکی از نمایندگان مجلس هفته گذشته در تریبون مجلس اعلام کرد که ساعتی 420 میلیارد تومان اسکناس به معنای پول پرقدرت چاپ میشود که تورم به دنبال دارد. پس دیگر نباید به یقه کسی در آن طرف آب بچسبیم بلکه باید یقه رئیس کل بانک مرکزی را بگیریم. درحالی که باید بودجههای اضافی حذف شود. درآمد سرانه کشور کاهش فوقالعادهای یافته هرچند تحریمها هم بیاثر نیست. اگر قصد جراحی اقتصاد کشور را داریم در قدم اول باید شفافسازی شود و در قدم بعدی جلوی اختلاسها گرفته شود.
ضمن اینکه ارتباط مسالمتآمیزتری با دنیا در دستور کار باشد و در نهایت دولت باید برنامه اقتصادی داشته باشد. وقتی تمایل به سمت شرق بهخصوص چین داریم جای آن دارد که جستوجو کنیم این کشور چگونه به اقتصاد دوم دنیا تبدیل شد؟ چرا روش کشورهایی مثل کره جنوبی، مالزی و سنگاپور را بررسی نمیکنید و روشهای انجام شده دنیا را در کشور اجرا نمیکنید؟ خداوند متعال از ما مدیران بیشتر به خشم میآید چون فقط حرف زده و قول میدهیم که گویی قرار است فردا مشکلات تمام شود! اما مشکلات هنوز پا برجاست. خود این قولها و عمل نکردنها هم به اعتماد مردم لطمه میزند علاوه بر همه آنها مردم را ناامید میکند. وقتی همه کشور یکدست شد، انتظار میرفت که هیچ مانع و بهانهای برای حل مشکلات نباشد.
نهادهای انتصابی هم پشتسر دولت آمدند ولی هیچ خبری از برنامه هفت هزار صفحهای آقای رئیسی نیست. علاوه بر آن مدیران انتخاب شده توان حل مشکلات کشور را ندارند و قولهای زیادی میدهند و میخواهند با گفتاردرمانی کشور را اداره کنند. مدتی توسط مدیران نفتی گفته میشد پولهای فروش نفت دریافت شده درحالی که فقط میتوانیم مواد اولیه و دارو وارد کنیم. وقتی مردم میبینند در سفرهشان هیچ تغییری بهوجود نیامده بدبین میشوند.
بنابراین انتظار میرود در مرحله اول قولهای بیسرانجام ندهند و نمک بر زخم مردم نریزند ضمن اینکه کشورهایی که ظرف 30، 40 سال از حضیض ذلت به اوج عزت رسیدند را الگو قرار دهید و با داخل کشور بومی سازی کرده و عمل کنید و مهمتر از همه تلاش نکنید بودجه متورم و چاق تنظیم کنید و عائله بودجه کشور زیادتر شود. 32 دستگاه به گفته رئیس مجلس از بودجه عمومی کشور پول دریافت میکنند تا حجاب را کنترل کنند. اکنون کار به جایی رسیده که همفکران دولت هم ناکارآمدیها را به گردن نمیگیرند و از وضعیت اقتصادی کشور ابا دارند. ببینید آنها که استخوانهایشان زیر بار تورم شکسته شده چه میکنند؟
ارسال نظر