توافقی که برد- برد نیست

به گزارش آرمان ملی آنلاین، توافقنامه‌های بسیار جهت اجرای پروژه‌های متعدد مانند ساخت زیرساخت‌های حمل ونقل، توسعه بنادر، احداث جاده‌ها و پل و ... توسط چین به عنوان یکی از قدرت‌های صنعتی جهان، با سابقه اجرایی نه چندان درخشان در کشور، به گمان فعالان دراین عرصه، با وجود توانمندی مطلوب بخش خصوصی در این عرصه، سیاستی برد – برد محسوب نمی‌شود. صاحبنظران بر این باور هستند، ایجاد بازار رقابتی در هر زمینه می‌تواند رشد کیفی و کمی در آن حوزه را به دنبال داشته باشد، مشروط به اینکه مشارکت‌ها دوسویه باشد و با انتقال تکنولوژی و فناوری‌های نوین را به همراه داشته باشد.

به گفته کارشناسان چنانچه حضور پیمانکاران چینی با شرط انتقال تکنولوژی و همچنین به‌کارگیری نیروی انسانی کارآمد ایرانی  در بخش‌های مختلف همراه باشد، می‌تواند نتیجه مناسبی را به دنبال داشته باشد. کارشناسان بر این باورند؛ وابستگی به تأمین مواد اولیه از چین می‌تواند در مواجهه با مشکلات حمل و نقل یا تحریم‌ها به چالش کشیده شود. هر چند مسئولان عنوان کردند؛ به احتمال زیاد در صورت توافق نهایی، همکاری با چینی‌ها به واردات فناوری محدود می‌شود. اما انبوه‌سازان و فعالان در زمینه ساخت و ساز در بخش خصوصی ضمن ابراز گلایه از دولت معتقدند ایرانی‌ها در صورت حمایت در حد و اندازه آنچه از چینی‌ها صورت می‌گیرد، قادر به عرضه مسکن یا کیفیت با استفاده از ظرفیت‌ها و نیروهای بومی در کشور هستند. به منظوربررسی چالش‌ها و مزایای حضور چینی‌ها در کشور و اجرای قراردادهای ساخت مسکن با فرشید پورحاجت، عضو کانون سراسری انبوه‌سازان مسکن به گفت و گو پرداخته‌ایم .

وی معتقد است:ساخت مسکن توسط چینی‌ها، را ما نیز به عنوان بخش خصوصی در حد آنچه در رسانه‌ها منتشر شده است، شنیده‌ایم وهیچ رایزنی با ما صورت نگرفته است، فلذا اطلاعات دقیقی در این باره وجود ندارد، اما ما ظرفیت‌های مطلوبی در بخش خصوصی داریم که چنانچه از حمایت دولت در بخش اجرائیات برخوردار باشند، قطعاً خواهند توانست حضوری موثر در بخش ساخت وساز داشته باشند، اما تا کنون در حد همین میزان مذاکراتی که با چینی‌ها برای حضور در کشور صورت گرفته، با بخش خصوصی انجام نشده است، از این رو شاید جای گلایه کردن نیز وجود داشته باشد که آیا توانمندی‌ها و حمایت از پتانسیل‌های موجود در کشور در حوزه مسکن، به اندازه حمایت از دیگر حوزه‌ها مانند خودرو، پتروشیمی و .... اهمیت ندارد که با وجود ارائه چندین باره طرح‌ها و پیشنهادات ما برای ورود به این بازار و رونق ساخت مسکن، توجهی به ما نشده است و وارد مذاکره با کشور دیگری شده‌ایم، در حالی که سازندگان مسکن در ایران به دلیل خلاءهای موجود در حال حاضر در کشورهای دیگر در حال ساخت و ساز هستند.

در حقیقت باید تاکید کرد با وجود حدود 600 هزار مهندس فارغ التحصیل در رشته های عمران، معماری و دیگر رشته های مرتبط با مهندسی، هیچ فرصتی برای اشتغالزایی در کشور وجود ندارد، اما از سوی دیگر مسئولان وارد مذاکره با کشوری شده‌اند که سابقه مطلوبی برای نهایی کردن تفاهم نامه‌ها و پروژه‌ها در حوزه‌های مختلف ندارد. البته قابل ذکر است که ما به هیچ وجه قصد فعالیت به شکل انحصاری در کشور را نداریم و ورود پیمانکاران خارجی را فرصتی برای رقابتی شدن در هر بازار می دانیم، اما اینکه بدون مذاکره با پیمانکاران و انبوه سازان داخلی، به سراغ پیمانکاران خارجی برای ساخت و ساز برویم، رویکردی است که سئوالات بسیاری برای این گروه ایجاد کرده است، چرا که به این شکل فرصت رقابت عادلانه در این حیطه از بین خواهد رفت. علاوه بر این پیمانکاران ایرانی در این حوزه، آشنایی بیشتری با الگوی معماری شهرسازی که الگوی معماری اسلامی و ایرانی است، دارند و خیلی بهتر می‌توانند در حوزه مسکن و ساختمان اجرایی کنند. این در حالی است که مورد کم‌لطفی دولت قرار گرفته‌ایم.