«آرمان ملی» با توجه به محرمانه بودن تلفات زلزله احتمالی تهران، به میزان آمادگی برای مقابله با این حادثه فجیع نگاهی انداخته است؛
خدا کند تهران زلزله نیاید!
زلزله واژه نام آشنایی که این روزها لابه لای اخبار ریز و درشتی از آسیب‌های اجتماعی، جنگ‌ها و قتل‌ها، بیش از پیش به گوش می‌خورد.
عده‌ای از کارشناسان دلیلش را زلزله افغانستان می دانند که در 23 مهر هرات را لرزاند و بعد از آن چندین زلزله دیگر با مقیاس بزرگ هم به وقوع پیوست و در نهایت کارشناسان گفتند که این زلزله‌ها تا یک ماه آینده ادامه خواهد داشت. اما زلزله در هرات افغانستان، مشهد را هم لرزاند و بعد سایر شهرهای ایران هم شاهد زمین لرزه‌هایی البته نه در مقیاسی که خسارت جانی به بار بیاورد، بود. آخرینش شیراز بود که توسط زلزله‌ای به بزرگای 9/4 ریشتر لرزید.
اما این زلزله‌ها فقط نمی‌آیند که به همین راحتی بروند بلکه زنگ هشدار هستند برای مخاطرات و حوادث بزرگ و جبران ناپذیر به خصوص که در بسیاری از نقاط کشور از جمله تهران آمادگی مقابله با چنین حوادثی وجود ندارد. ساخت و سازهای غیر اصولی و ناایمن که برخی روی گسل‌ها قرار دارند، بی‌توجهی به بهسازی و نوسازی بافت‌های فرسوده از جمله مواردی هستند که فاجعه بار بودن زلزله‌ها را بیش از پیش به چشم می‌آورند؛ از جمله در تهران؛ این پایتختی که به گفته کارشناسان اگر شاهد زلزله‌ای بزرگ مقیاس باشد میلیون‌ها کشته به بار خواهد آورد و فاجعه ملی به حساب می‌آید. حالا اما مسئولان مدیریت بحران شهر تهران هم احساس خطرکرده و گفته‌اند در زلزله احتمالی تا سه روز مردم تهران خودشان باید به داد خودشان برسند!
علی نصیری درباره میزان تلفات زلزله احتمالی تهران به خبرآنلاین گفته « برآورد‌هایی از میزان تلفات احتمالی وجود دارد، اما محرمانه است! » باید گفت این به معنای بسیار فاجعه بار بودن آمار زلزله پایتخت است که حتی مسئولان نمی‌خواهند آمار دقیق تلفات را اعلام کنند که بی‌شک برای جلوگیری از ترس و هراس میان مردم است.
پیش ازآغاز گزارش بد نیست به این گفته پیروز حناچی، شهردار سابق پایتخت هم اشاره کنیم که او هم در مصاحبه‌ای با خبرآنلاین گفته بود: «اگر زلزله بالای ۷ ریشتر در بدترین شرایط یعنی زمانی‌که مردم در خانه‌های‌شان خوابیده‌اند فعال شود، پیش‌بینی شده در این زلزله ۴۰۰ هزار نفر کشته می‌شوند.»
همه می‌خواهند رئیس باشند/ عدم آموزش خسارات را بیشتر می‌کند
باید گفت که درحال حاضر، نگرانی اصلی مسئولان مدیریت بحران در زلزله احتمالی تهران، عدم هماهنگی میان دستگاه‌های مسئول و بخشی‌نگری‌ها است، این‌که دستگاه‌های مسئول همه می‌خواهند رئیس باشند. مطالعه جدیدی برای سنجش میزان آمادگی تهران در برابر زلزله انجام نشده که بشود دقیق گفت، ولی مسلماً این آمادگی بالا نیست. با این وجود اوضاع ما از قبل بهتر شده، اما با وضعیت مطلوب فاصله داریم.
رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران گفته: «کشور ما کمبود منابع ندارد، در بسیاری از زلزله‌ها ما تا ۵ برابر نیاز، منابع توزیع کردیم اما باز به برخی افراد امکانات نرسید، شهر بم حدود ۱۰۰ هزار نفر جمعیت داشت که در آن زلزله آمد، چرا باید در شهری که ۱۰۰ هزار نفر جمعیت دارد ۱۵۰ هزار چادر توزیع شود و باز هم چادر کم بیاید درحالی‌که هر ۴ نفر یک چادر داشته باشند، استاندارد است؟ توزیع ما منظم نیست، دستگاه‌ها هماهنگ نیستند و هرکسی برای خودش عمل می‌کند، هرچند از قبل بهتر شده‌ایم اما عملکرد دستگاه‌های ما مانند تسبیحی است که نخ آن پاره شده است، مانند یک گروه ارکستر بدون رهبر هردستگاه دنبال کار خودش است، به نفع سلامت مردم باید از بت‌پرستی سازمانی خارج شویم و به نفع مردم هم‌افزایی داشته باشیم، با هم کار کنیم نه این‌که بخواهیم خودمان قهرمان شویم.»
از او درباره هماهنگی دستگاه‌ها پرسیده شده ؛ نصیری گفته: «چرا باید در مراسم عید غدیرِ ۱۰ کیلومتری سه تا ستاد همزمان تشکیل شود؟ مگر ما قانون نداریم؟ چرا برای هر موضوعی وزارت کشور باید ستاد تشکیل دهد؟ مگر ما ستاد مدیریت بحران نداریم؟، چرا برای تجمع‌های انبوه از ظرفیت ستاد بحران استفاده نمی‌کنیم؟ وقتی قانون داریم چرا آن را دور می‌زنیم، چرا دستگاه‌ها به وظایف خودشان در قانون مدیریت بحران عمل نمی‌کنند؟ چرا آموزش و پرورش به روی خودش نمی‌آورد که دو واحد درسی به‌نام آمادگی در برابر حوادث و سوانح باید داشته باشد؟ چرا وزارت علوم توجه نمی‌کند؟ چرا همه نادیده می‌گیرند؟ فقط وزارت بهداشت این کار را انجام داده است.»
آیا شما می‌دانید که در زلزله بم، قطع نخاع کمتر از این می‌بود اگر مردم کمک نمی‌کردند؟!
نگرانی بعدی نصیری این است که آموزش‌های مردم اندک است، مردم باید بدانند سه روز اول (بعد از وقوع زلزله) به‌عهده آن‌ها است، از روز چهارم به بعد است که دولت‌ها در صحنه حوادث ورود می‌کنند، مردم سه روز اول خودشان باید به داد خودشان برسند، این استاندارد بین‌المللی است، لذا مردم باید آموزش ببینند، کوله‌های نجات داشته باشند و بدانند در شرایط بحران چه کاری انجام بدهند و چه کاری انجام ندهند؛ نباید هیجان زده بشویم، برخی معتقدند در زلزله بم اگر مردم کمک نمی‌کردند قطع نخاع کمتری درست می‌شد، این‌ها را می‌شود با آموزش‌های شهروندی انجام داد، مدارس بسیار مهم هستند، هرجایی در دنیا درباره مدیریت بحران موفق شدند آموزش در مدرسه‌ها را جدی گرفتند، ما وقتی مدارس را جدی نگیریم، نسل بعدی هم بدون مهارت‌های لازم خواهد شد.
تهران اصلا آماده نیست
اما علی رغم همه مشکلات، تهران چقدر برای مواجهه با زلزله احتمالی آماده است، نصیری توضیح داده که مسلماً این آمادگی بالا نیست. با این وجود اوضاع ما از قبل بهتر شده اما با وضعیت مطلوب فاصله داریم.
نصیری از طرح جامع مدیریت بحران تهران نام برده و گفته: سه برنامه شامل برنامه پیشگیری کاهش خطر، برنامه آمادگی و پاسخ، و برنامه بازسازی و بازتوانی درحال نوشته شدن است، این برنامه‌ها وظایف همه دستگاه‌ها را در شرایط زلزله مشخص می‌کند، البته این به آن معنا نیست که تا امروز برنامه‌ای وجود نداشته است، بلکه به معنای به‌روز رسانی برنامه‌ها است.
او از استانداردهایی صحبت کرده که در دنیا وجود دارد و برخی کارهایی که خودشان انجام داده‌اند بعد هم گفته که «ما تلاش کردیم علاوه بر آموزش شهروندی، آموزش‌هایی به کارکنان خودمان بدهیم، تلاش کردیم این آموزش‌ها مهارتی شوند، مثلاً دوره‌های کار با پهپاد، همچنین یک اردوی دو روزه در دریاچه مصنوعی فشافویه داریم و درباره مباحث مربوط به سیل تمرین‌هایی برگزار می‌کنیم.
ارسال نظر