متخصصان سوار هواپیما، مردم در به در پزشک متخصص!

 افزایش مهاجرت کادر درمان؛ از جمله پزشکان و پرستاران، موجب نگرانی برخی مسئولان شده است. به‌ویژه آن‌که برخی از این نخبگان مهاجر، تا مدت‌ها جایگزینی نخواهند داشت. شاید همین امر موجب شده برخی مسئولان پیشنهاد دعوت از پزشکان هندی و پاکستانی بدهند؛ درست مانند حدود نیم قرن پیش که کشورمان در زمینه پزشکی با مشکل مواجه بود. خالی شدن کشور از پزشکان متخصص به ضرر مردم است و آنها بعضا باید برای درمان به کشورهایی مسافرت کنند که متخصصان ایرانی در آنجا به طبابت مشغولند! چندی پیش عباس عبدی تحلیلگر مسائل سیاسی و اجتماعی با اشاره به‌دلایل مهاجرت پزشکان، گفته بود: «انگیزه و دلایل پزشکان در این باره گوناگون است، یک بخش این است که آنها نخبه‌ترین گروه حرفه‌ای در ایران هستند و سطح حرفه‌ای آنان نیز بسیار بالا است، به‌طوری‌که قابل مقایسه با هیج حرفه دیگری در ایران نیست و اعتبار پزشکی ایران در جهان بالا و قابل قبول است، ولی همواره به‌ویژه در چند سال گذشته پزشکان مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند و در این زمینه توجه کافی به نظرات و مطالبات جامعه پزشکی نشده است. برخی وزرای این وزارتخانه در دفاع از شبه‌علم فعال بودند و بخش عمده‌ای از آنها به سوگندی که به‌عنوان یک پزشک خورده‌اند، پایبندی کافی نداشتند و به نوعی دانش پزشکی را نادیده گرفته‌اند»

*پزشک پول ثبت‌نام فرزندش را ندارد

مسعود پزشکیان، نماینده مجلس که جراح قلب هم هست از بعد دیگری به موضوع می‌پردازد و در مورد موج مهاجرت پزشکان به خارج از کشور می‌گوید: «با مکانیزم پرداختی که ما در مملکت درست کردیم و قوانینی که گذاشتیم طبیعتا این روند روز به روز بدتر می‌شود. مدیرانی را سرکار آورده‌ایم که ممکن است از نظر رتبه علمی خیلی از پایین‌تر از کسانی باشند که در دانشگاه تدریس می‌کنند. حق ویزیت مطب، یک‌ونیم دلار است این در حالی است در خارج باید یک دلار بدهید که دستشویی بروید.» این عضو کمیسیون بهداشت مجلس با بیان این مطلب افزوده است: هر روز مکانیزم پرداخت بدتر می‌کنند. بیمه هم این پول را نمی‌دهد. از آن طرف پزشک را به روستا می‌فرستند که با پولی که می‌دهند حتی زندگی‌اش نمی‌چرخد. آن طرف مرز چهل برابر اینجا پول می‌دهند. این فشارها را هم ندارند، بار کاری‌شان نیز کمتر است. طبیعتا وقتی اینطوری باشد پزشکان ترجیح می‌دهند مهاجرت کنند. نه تنها پزشکان بلکه پرستاران هم ترجیح می‌دهند، بروند. وی بیان داشت: اگر سقف حقوقی وجود دارد که این آقایان ادعا می‌کنند از نظر عدالت و برابری باید آن‌را برابر کنند چرا این را از کسانی‌که هیچ سقفی را مراعات نمی‌کنند و قوانین را زیر پا می‌گذارند نمی‌گیرند؟ چرا خودشان با آنها قرارداد بسته‌اند ‌و پول‌های چندین برابر می‌دهند؟ سقف حقوق یکماهه پزشکی که در دولت کار می‌کند به اندازه یک عمل جراحی پزشکی که خود اینها با آن قرارداد بسته‌اند نمی‌رسد. اگر راست می‌گویید و عدالت دارید این کار را نکنید و بروید سرسفره‌ای که پهن کرده‌اید بنشیند. پزشکیان افزود: در قدیم با همان پول‌های دولتی که گرفتم خانه و ماشین خریدم اما از این به بعد دیگر کاری نمی‌توانم انجام دهم. پزشک و استاد دانشگاهی که کارش را الان شروع می‌کند با این حقوق چگونه می‌خواهد خانه یا یک وسیله نقلیه بخرد یا فرزندشان را در این مدارسی که بزرگان ما درست کردند که پول ثبت‌نامش 80 میلیون تومان است، ثبت‌نام کنند.

*اساتید هم می‌روند

البته تنها پزشکان نیستند که مهاجرت می‌کنند. اساتید دانشگاهی که باید برای آینده کشور نیروهای متخصص تربیت کنند هم مهاجرت می‌کنند که خطر بزرگی برای آموزش عالی کشور است. شهریور سالجاری حسین آخانی، استاد دانشگاه گفته بود: «اگرچه آمار رسمی وجود ندارد، ولی در دانشگاه تهران نزدیک به ۵۰ عضو هیات علمی رفته‌اند و من خبر موثق دارم که چند برابر آنها در حال تدارک رفتن هستند. اعضای جوان‌تر هیات علمی با حقوق ناچیز امکان تدوام زندگی و کار علمی ندارند و طبیعی است از این فرصت‌ها بیشتر استفاده خواهند کرد. عملا هیچ فارغ‌التحصیلی از دانشگاه‌های معتبر خارجی تمایل به برگشت به ایران ندارد و اگر هم گاهی این اتفاق می‌افتد دلایل دیگری دارد.» مسعود پزشکیان هم پیش از این نسبت به مهاجرت اساتید دانشگاه‌ها هشدار داده بود: «بستر برای ماندگاری در داخل کشور شدیدا کاهش و درخواست برای مهاجرت افزایش پیدا کرده است که در نتیجه این روند، روز به روز دانشگاه از افراد علمی و محقق خالی می‌شود. البته شاید مسئولان عمق فاجعه را خیلی درک نکرده باشند چراکه در حال حاضر ذخایری در کشور وجود دارند، ولی در آینده مشکلات ممکن است خیلی زیادتر از این باشد و این خلأ را نتوان به‌راحتی جبران کرد.»