«آرمان ملی» رویکرد احمدینژاد و سعید جلیلی را در فاجعه غزه بررسی میکند:
سکوت ادامهدار با چاشنی گشت و گذار
مساله جنگ حماس و گروههای مقاومت با رژیم صهیونیستی و تحولات پیرامون آن که نهمین روز خود را میگذراند بیش از یک هفته است که سرخط خبری تمامی رسانههای داخلی و خارجی بوده و است و همه رسانهها نسبت به آن موضعگیری کردهاند و دربارهاش مینویسند.
مقامات مختلف کشورمان نیز نسبت به به مساله غزه، طوفانالاقصی و حملات رژیم صهیونیستی به مردم مظلوم و بیدفاع غره واکنشها و اظهار نظرات خاص خود را داشتهاند. اتفاقا در این یک مورد خاص هیچ تفاوتی هم بین چهرههای سیاسی با نگرشهای متفاوت نبوده و جملگی جنایات رژیم صهیونیستی را محکوم کردهاند. در میان مسئولان سابق و فعلی کشور، سید محمد خاتمی رئیسجمهور اسبق کشورمان در جمع مشاوران خود و در واکنش به عملیات نظامی میان مقاومت و اسرائیل گفت: «فلسطینیان پس از سالها تحمل تجاوز و زور و تحقیرشدگی توانستند کار بزرگی انجام دهند و قدرت اشغالگر را غافلگیر کنند و توازن قوا را در منطقه بههم بزنند. بعد از بهار عربی این، مهمترین اتفاقی است که در خاورمیانه رخ میدهد. خاتمی همچنین ضرورت تدبیر سیاسی و توجه به منافع ملی در ایران و پرهیز از موضعگیریهای شتابزده و تحریککننده، دخالت دادن قطببندیهای سیاسی در موضعگیریهای خارجی را، هم برای ایرانیان و هم فلسطینیان و مسلمانان مضر دانست.» حسن روحانی رئیسجمهور پیشین نیز در بیانیهای با محکوم کردن جنایات اخیر رژیم صهیونیستی، خواستار اقدام فوری کشورهای اسلامی در جلوگیری از نسلکشی فلسطینیان و پایان محاصره ۱۷ ساله غزه شد و گفت: «ابتکار اصولی جمهوری اسلامی ایران که مورد اجماع تمام مردم و مسئولان و جناحهای سیاسی است پایان اشغال فلسطین، بازگشت کلیه آوارگان و برگزاری یک همهپرسی با شرکت تمام اقوام و ساکنان تاریخی این سرزمین است.» سایر مقامات از جمله سیدابراهیم رئیسی رئیسجمهور؛ محسنی اژهای رئیس دستگاه قضا، قالیباف رئیس مجلس؛ جنتی رئیس مجلس خبرگان؛ آملی لاریجانی؛ رئیس مجمع تشخیص؛ سیدحسن خمینی؛ یادگار امام(ره) و سایر مدیران و چهرهها و فعالان سیاسی نیز به نوبه خود نسبت به تهاجم رژیم صهیونیستی واکنش نشان دادند. اما جالب اینکه در این میان تنها 2 چهره آن هم از میان افرادی که آنها را با عقبه جهادی و انقلابی میشناسند یعنی محمود احمدینژاد رئیس دولتهای نهم و دهم و سعید جلیلی عضو مجمع تشخیص مصلحت ، هنوز نسبت به آنچه در غزه در حال رخ دادن است کوچکترین واکنشی نشان ندادهند. البته پس از صحبتهای بسیار رسانهها در این خصوص، جلیلی در واکنش به این موضوع صرفا به تخریب برخی رسانهها پرداخت و با یک فرار به جلو گفت: «کسانیکه شعار «نه غزه» سر دادند امروز نگران سکوت در برابر غزه هستند و همین نشانگر پیشرفت گفتمان مقاومت و اثبات حقانیت آن است و دیگر کسی نمیتواند ضرورت دفاع از غزه را انکار کند. ابراز نگرانی از سکوت درباره غزه، پیروزی گفتمانی مقاومت است.»
* سکوت مبدع انکار هولوکاست
شاید از هر کسی در ایران یا شاید در مقیاس جهانی در خصوص محمود احمدینژاد رئیس دولتهای نهم و دهم ایران پرسش شود او را با برخی جنجالهایش بهویژه مساله انکار هولوکاست بشناسند. جاییکه او در سال ۲۰۰۵ و در جمع مردم زاهدان هولوکاست را یک افسانه خواند و در سال ۲۰۰۹ و در کنفرانس دوربان ۲ نیز از به کاربردن واژههایی همچون «مشکوک» و «مبهم» برای اشاره به هولوکاست که در متن سخنرانی ارائه شده توسط ایران به سازمان ملل وجود داشت، خودداری کرد و بهجای آن از عبارت «سوءاستفاده از هولوکاست» استفاده کرد. احمدینژاد در سال ۹۲ در آخرین سخنرانی روز قدس خود از طرح شعار نفی هولوکاست دفاع کرد و با بیان اینکه «چرا آنقدر حساسیت وجود دارد و اجازه نمیدهند که در این راستا تحقیقات آزاد انجام شود؟» گفت: «آنها که مدعی آزاداندیشی هستند وقتی به کشورهای دیگر میرسند، معتقدند که باید اجازه داده شود تا تمام اندیشههای منحط هم ترویج شود اما وقتی بهخودشان میرسد چه شلوغ میکنند.» با این همه از زمانیکه جنگ غزه با عملیات طوفانالاقصی آغاز شده تاکنون احمدینژاد کوچکترین واکنشی نسبت به این مساله نداشته است و از هفته گذشته که با حواشی بسیار برای شرکت در یک سمپوزیوم علمی و پژوهشی پیرامون مدیریت جامع منابع آب در جهان به گواتمالا سفر کرده است تا کنون حتی یک پیام یا ابراز همدردی با ملت فلسطین نداشته و به گشتوگذار در گواتمالا مشغول بوده است. پرسش اینجا است که آیا طی این سالها مواضع احمدینژاد تغییر کرده یا اینکه مساله فلسطین برای وی از درجه اهمیت افتاده که وی با 9 روز گذشته از جنگ هنوز واکنشی نشان نداده است؟
*تغییر رویکرد یا عدم اهمیت
ناظران سیاسی دو دوره فکری برای نظرات احمدینژاد درباره اسرائیل لحاظ میکنند، احمدینژاد در دولت اولش شدیدترین مواضع را علیه اسرائیل داشت. او هولوکاست و ماجرای کشتار یهودیان در جنگ جهانی دوم توسط نازیها را که خط قرمز غربیها است، انکار کرد و با این اظهارنظرش، اتحاد غربیها علیه ایران برای صدور قطعنامههای شورای امنیت را تقویت کرد. اما همان احمدینژاد، چند سال بعد در اواخر دولت اولش به نرمشی در اظهاراتش نسبت به اسرائیل دیده شد که تا به امروز نیز دیده میشود و همین، محل انتقاد بوده است. البته در اطرافیان وی نیز این تغییر رویکرد موج میزد چه اینکه اسفندیار رحیم مشایی معاون وی، ۲۹ تیرماه ۸۷، گفته بود: «ایران امروز با مردم آمریکا و اسرائیل دوست است. هیچ ملتی در دنیا دشمن ما نیست این افتخار است.» احمدینژاد بعد از ریاست جمهوری نیز برهمان مواضع قبلی اصرار کرد. اسفند۱۴۰۰ اعضای سابق دولتش مدعی بودند «او که برای بازدید از نمایشگاه اکسپوی ۲۰۲۰ به امارات سفر کرده با مدیر پاویون اسرائیل در نمایشگاه دیدار کرده است سکوت او طی روزهای اخیر که حملات به غزه شدت گرفته است نیز از نگاه برخی کارشناسان و سیاسیون سوالبرانگیز شده است. در همین راستا رحمتا... بیگدلی در توئیتی نوشت: «احمدینژاد طبق پیشبینی سفیر انگلیس رئیس دولت ایران شد و ۸ سال با اتخاذ مواضع تند علیه رژیم صهیونیستی هزینههای سنگینی را بر کشور تحمیل کرد! اما امروز که رژیم صهیونیستی غزه را ویران کرده نه تنها این رژیم را محکوم نکرده، بلکه به گواتمالا کشور نزدیک به رژیم صهیونیستی سفر کرده است!» برخی رسانههای دلواپس نیز که روزی از حامیان سرسخت دولت نهم و دهم بودند به صف منتقدان احمدینژاد پیوسته و نوشتهاند: «آقای احمدینژاد رئیسجمهور اسبق کشورمان که همه شهرتش را مدیون شعار نابودی اسرائیل است امروز نسبت به بزرگترین حادثه فلسطین به اغما رفته و سکوت اختیار کرده است.»
ارسال نظر