یک نکته در مورد قانون عفاف و حجاب

ممکن است برخی حجاب داشته باشند اما عفاف نداشته باشند و ممکن است که افرادی به برخی جنبه‌های حجاب باور نداشته باشند اما عفاف داشته باشد. از این رو قانونگذار باید در این دو مفهوم دقت کند. در بحث مجازات‌های قانون حجاب و عفاف عموما مجازات‌های تادرجه 4 پیش بینی شده که دارای اشکال به نظر می‌رسد. چرا که همین الان جمعیت کیفری در ایران بالاست در گذشته بیش از 300 هزار نفر جمعیت کیفری ایران بود و چنین قوانینی می‌تواند بر این جمعیت بیفزاید. باید توجه کرد که افرادی با جرم‌های کم به زندان می‌روند اما به علت فضای زندان خود به مجرمان آموزش دیده تبدیل می‌شوند. در نظر داشته باشیم در هیچ جای جهان زندان و حبس دانشگاهی برای اخلاق‌مدار شدن بزهکاران نیست. زندان در همه جا دانشگاه بزهکاری است. نباید از زندان انتظار آموزش برای افراد بزهکار را داشت. امکانات زندان، مقدار بودجه، فقدان پرسنل متخصص؛ شرایطی را در زندان‌های ایران فراهم کرده که ندامتگاه‌ها از امکانات لازم برخوردار نیستند و اگر قرار باشد مجازات افراد بی‌حجاب به این شدت باشد تنها بر جمعیت کیفری افزوده می‌شود. ایران جز کشورهایی است که دارای جمعیت کیفری بالاست. تعداد پرونده‌ها تعداد مجرمین به ویژه مجرمین اولیه در جرم علیه اموال و اشخاص نشان می‌دهد که میزان جرم و جرم انگاری در ایران بالاست. در دهه‌های گذشته بسیاری از ناهنجاری‌ها را جرم‌انگاری کردیم اما هیچگاه این جرم‌انگاری‌ها به نتیجه نرسید به طوری که مجری قانون عملا به علت عدم قابلیت اجرای این دسته از قوانین آن را اجرا نمی‌کند زیرا عملا مشاهده شد که با این حجم از نیروی انتظامی و قضائی نمی‌توان جلوی اقدامات در حوزه جرم انگاری را گرفت. جالب آنجاست که در قانون عفاف و حجاب برای صاحبان حرف و صنوف مجازات‌هایی در نظر گرفته شده و آنها را موظف کرده‌ایم که وظایفی را انجام دهند حال اینکه از نظر قانونی ضابطان می‌توانند در این زمینه ورود کنند و اگر یک صاحب صنف بخواهد در این زمینه ورود کند مشخص نیست ابعاد آن را چه کسی باید پاسخ دهد.

*علی نجفی‌توانا

رئیس اسبق کانون وکلا